9 กุมภาพันธ์ 2554 14:05 น.
เพชรพรรณราย
บนทางเดินเผชิญสู้อยู่บนโลก
บ้างมีสุขทุกข์โศกหมองร้องร่ำไห้
มีสมหวังพลั้งพลาดวาดฝันไว้
ดำเนินไปในชีวิตลิขิตตน
โลกมนุษย์สุดจะสั้นวันผันผ่าน
ใช่ยืนนานสังขารร่างคนสร้างแต่ง
ธรรมดาชราหนุนหมุนเปลี่ยนแปลง
ธรรมชาติวาดแฝงเร้นให้เห็นธรรม
เพราะชีวิตนิดน้อยพลอยจะหมด
จงอย่าลดปลดความเพียรวาดเขียนฝัน
ทำวันนี้ให้ดีเถิดเกิดรางวัล
ที่บากบั่นนั้นคงถึงซึ่งสักครา
ล้มวันนี้อย่ารีรอขอให้ลุก
ลืมเสียทุกข์ปลุกความหวังตั้งปรารถนา
ความผิดพลาดอาจเกิดได้ทุกเวลา
สำคัญว่าเราอย่าท้อสู้ตอไป
ถึงจะแพ้แต่สำคัญใจนั้นสู้
โลกจักรู้ผู้พยายามขานนามใหม่
ชนะตนพ้นครหาค่าของใจ
ด้วยดวงใจในความเพียรเขียนความดี
17 ตุลาคม 2553 10:41 น.
เพชรพรรณราย
พนมมือถือดอกไม้ใจสะท้อน
ขอวิงวอนด้วยพรท่านสานฝันใฝ่
โลกเปลี่ยวเหงาเศร้าสุดท้อต่อดวงใจ
ช่างร้างไร้ในรักปักใจตน
ยกดอกไม้ไว้เหนือเกล้าเฝ้าอธิษฐาน
ขอบนบานสานถ้อยร้อยเหตุผล
ว่าเกิดมาวาสนาค่าของคน
ช่างวกวนจนด้วยรักมาถักทอ
วางดอกไม้ไว้บนหิ่งนิ่งกราบไหว้
ระลึกไว้ในองค์พระอย่าละหนอ
หากมีบุญหนุนนำให้กรรมรอ
ช่วยเติมต่อขอพบรักในสักครา
สวดนโมสามจบจนครบแล้ว
น้อมดวงแก้วรัตนะพระศาสนา
นมัสการสานประสงค์ตรงเจตนา
ก้มกราบลาพาบนบานผ่านวจี
ขอให้พบประสบคู่อย่ารู้หมอง
เป็นคู่คลองคล้องใจให้สุขี
ในสามวันอย่าผันผ่านให้นานปี
เจ็ดวันนี้อย่ามีคลาดให้ขาดคลาย
ให้เป็นรักแรกเห็นอย่าเป็นอื่น
รักยั่งยืนอย่าขื่นขมให้จมหาย
มันคงอยู่คู่กันจนวันตาย
แม้ความตายหมายมาพรากไม่จากใจ
12 มีนาคม 2553 13:08 น.
เพชรพรรณราย
โลกเหว่ว้าน้ำตาคลอท้อกับเหงา
สุดแสนเศร้าเฝ้ารำพันทุกวันหมอง
เปล่ากายเปลี่ยวเดียวดายหม่นใจคนครอง
ใจสี่ห้องฟ้องว่าหนาวแสนร้าวราน
หวั่นใจไหวในชะตานิจจาเอ๋ย
ไฉนเลยไม่เคยหนอขอรักผ่าน
จ่อมจมบ่อการรอหวังสั่งสมนาน
เหมือนดวงมานจะผลาญสิ้นความยินดี
ดังบทเพลงบรรเลงไปไร้คนร้อง
ดังน้ำหนองคลองมันแห้งแล้งถิ่นที่
ดังฟากฟ้าไร้จันทรายามราตรี
ดังอินทรีย์ที่สิ้นลมให้ตรมตรอม
ห้วงภวังค์จึงหยั่งรากมากด้วยเหงา
เศร้ารุมเร้าเข้าโถมใจให้จมจ่อม
รักที่หวังช่างประสบพบรักปลอม
ใจจึงย้อมล้อมด้วยแพ้แก่ชะตา
อนิจจาวาสนาผู้หารัก
ต้อยต่ำนักศักดิ์ศรีที่ไร้ค่า
จะพบรักปักใจไหมในสักครา
หรอต้องมาพาแต่เศร้าเหงาจนตาย
12 มีนาคม 2553 13:05 น.
เพชรพรรณราย
เจ็บหลายคักยากหักห้ามตามใจอ้าย
ใจเจ้าฮ้ายทำลายฮักปักใจหนอ
ทิ่มอ้ายไปให้เจ็บช้ำคำตัดพ้อ
ซ่ำนี่พอขอจบกันฉีกสัญญา
ใจของอ้ายมลายแล้วดังแก้วแตก
น้ำตาแทรกแฮกสองแก้มแต้มใบหน้า
ฮอยความหลังฝังเป็นแผลแต่นั้นมา
แป๋ตายหนาน้องยาเจ้าเศร้าบ่วาย
กำคอขวดดวดเหล้าเมากับหมู่
ตั้งวงอยู่ดูหมอลำนำสหาย
นั่งฮ้องไห้ไผว่าหนอบ่ได้อาย
ฮักเฮาพ่ายเจ็บหลายหมู่สูอย่าซา
หมอลำกลอนฟ้อนแอ่วแซวบ่าวน้อย
บอกสอยสอยคอยฟังคำหมอลำหนา
เสียงแซวโห่โอละหนอต่อผญา
เขาม่วนหนาผู้ข้าไห้ใส่หมอลำ
ลุกขึ้นได้จั่งใด๋เสี่ยวหมู่เหลียวเบิ่ง
ขอแต่เหิงเถิงเต้ยบ่ขอย้ำย้ำ
หมอลำเต้ยเลยฟ้อนไปฮ้องไห้นำ
ฟ้อนลืมช้ำน้ำตาไหลใจสะออน
ทั้งเมาม่วนครวญเมาฮักที่หักพ่าย
ม่วนแกมสายน้ำตาไหลใส่เต้ยกลอน
เต้ยให้ลืมยืมความม่วนกวนเศร้าก่อน
ขอเว้าวอนอ้อนเต้ยใหม่บ่ให้เซา
หมอลำลาพาเมือบ้านวานใช้หมู่
กอดคอคู่สูไปส่งตรงบ้านเฮา
ขอโทษหลายสหายเก่าเฮาฮักเขา
ที่ว่าเขาเอาน้ำตา...มาขอเต้ย
22 ตุลาคม 2552 11:19 น.
เพชรพรรณราย
ผญารำพัน
นางเอย......
....ว่าหัวใจของคนเฮานี่ .คุ้มสิดี คุ้มสิฮ้าย
คุ้มสิดีว่าบอกมักหลายคักเด้ใจ
แม่นสิตายแทนกันได้...บ่คึดใส่ให้เสียดาย
คุ้มสิฮ้ายเจ้านั้นหมายทิ้ม...
...คือจั่งสวิงฮ้างขาดข้างป่องบักใหญ่
เขาบ่เอาไว้ใช้ถืกทิ้มไว้ในบ่อตม
ใจของนางน้องพี่..บัดนี้คุ้มสิฮ้ายหนอคัก
ลืมสัญญาฮักไว้ส่งใจอ้ายให้ขื่นขม
ลืมเบิ่อแล้วบ่...ความสัมพันธ์เฮาสุขสม
ใจของอ้ายบ่สร่วงงมจ่มหาแต่มื้อนั้น
เถิงมื้อตัดสัมพันธ์อ้ายนั้นแม่นแป๋ตาย
ฮักแท้เบิดความหมาย. ..
.....เจ็บหลายคักแท้เด้อนาง
เจ็บปานใดให้คึดใส่..
.....คือจั่งเข็มฮ้อยหมื่นอย่าง
แทงใส่ใจอ้ายนี่ ..หนีห่างบ่มีเลย
....นางเอง
กลอนสุภาพ (สำเนียงอีสาน)
เสียงพิณขับรับด้วยแคนแสนสนุก
เสียงกลองปลุกคนลุกฟ้อนอ้อนวงแขน
โปงลางเคาะเสนาะหูคู่เสียงแคน
ม่วนเหลือนแสนแม่นโหวตฮ้องลองฟังเบิ่ง
งามท่าฟ้อนออนซอนหลายหมายนางรำ
ผู้งามล้ำซ้ำนางฟ้าลงมาเซิ้ง
งามนางไหฟ้อนไปนำทำรื่นเริง
ชวนฝันเถิงยามเบิ่งเห็นเป็นสะออน
โคงผู้สาวผู้ขาวผ่องนวลน้องพี่
ผูกไมตรีที่หน้าฮ้านสานท่าฟ้อน
ผู้แอบฮักบอกมันหลายชายเว้าวอน
เสียงออดอ้อนย้อนมักเจ้าเฝ้าใฝ่ถึง
เฮาเป็นแฟนแม่นมั่นจากวันนั้น
ร่วมส้างฝันหมั้นหมายไว้ใจปรารถนา
จนมื้อหนึ่งซึ้งเฮาสองต้องจากลา
เพื่อไปหาค่าดองให้น้องรอ
กลับเมือบ้านผ่านหลายเดือนเหมือนฟ้าผ่า
สาวผู้ข้าพาใจให้บ่าวใหม่หนอ
เจ็บแป๋ตายสายน้ำตามาไหลคลอ
สาวคิดต่อล้อหักอกหมกไหม้แท้
ฟังพิณแคนแสนสะอื้นยืนฮ้องไห้
โหวตแว่วไหวใจสะท้องย้อนฮักแพ้
บ่คึดเลย..สาวเอ้ยสาว..เฮ็ดบ่าวแย่
หลังพังแย้แป๋หน้าฮ้านปานสิตาย
ม่วนให้พอหนอผู้เพิ่นเชิญสนุก
เฮาขอทุกอุกอั่งเศร้าใจเหงาหลาย
ฟังโปงลางย่างฮ้องไห้บ่ได้อาย
บ่าวคืออ้ายบ่ตายทิ้ง.ย้อนหญิงหลายใจ(ดอก)
หน้าส่วนตัว
2238
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
