22 ตุลาคม 2552 11:19 น.
เพชรพรรณราย
ผญารำพัน
นางเอย......
....ว่าหัวใจของคนเฮานี่ .คุ้มสิดี คุ้มสิฮ้าย
คุ้มสิดีว่าบอกมักหลายคักเด้ใจ
แม่นสิตายแทนกันได้...บ่คึดใส่ให้เสียดาย
คุ้มสิฮ้ายเจ้านั้นหมายทิ้ม...
...คือจั่งสวิงฮ้างขาดข้างป่องบักใหญ่
เขาบ่เอาไว้ใช้ถืกทิ้มไว้ในบ่อตม
ใจของนางน้องพี่..บัดนี้คุ้มสิฮ้ายหนอคัก
ลืมสัญญาฮักไว้ส่งใจอ้ายให้ขื่นขม
ลืมเบิ่อแล้วบ่...ความสัมพันธ์เฮาสุขสม
ใจของอ้ายบ่สร่วงงมจ่มหาแต่มื้อนั้น
เถิงมื้อตัดสัมพันธ์อ้ายนั้นแม่นแป๋ตาย
ฮักแท้เบิดความหมาย. ..
.....เจ็บหลายคักแท้เด้อนาง
เจ็บปานใดให้คึดใส่..
.....คือจั่งเข็มฮ้อยหมื่นอย่าง
แทงใส่ใจอ้ายนี่ ..หนีห่างบ่มีเลย
....นางเอง
กลอนสุภาพ (สำเนียงอีสาน)
เสียงพิณขับรับด้วยแคนแสนสนุก
เสียงกลองปลุกคนลุกฟ้อนอ้อนวงแขน
โปงลางเคาะเสนาะหูคู่เสียงแคน
ม่วนเหลือนแสนแม่นโหวตฮ้องลองฟังเบิ่ง
งามท่าฟ้อนออนซอนหลายหมายนางรำ
ผู้งามล้ำซ้ำนางฟ้าลงมาเซิ้ง
งามนางไหฟ้อนไปนำทำรื่นเริง
ชวนฝันเถิงยามเบิ่งเห็นเป็นสะออน
โคงผู้สาวผู้ขาวผ่องนวลน้องพี่
ผูกไมตรีที่หน้าฮ้านสานท่าฟ้อน
ผู้แอบฮักบอกมันหลายชายเว้าวอน
เสียงออดอ้อนย้อนมักเจ้าเฝ้าใฝ่ถึง
เฮาเป็นแฟนแม่นมั่นจากวันนั้น
ร่วมส้างฝันหมั้นหมายไว้ใจปรารถนา
จนมื้อหนึ่งซึ้งเฮาสองต้องจากลา
เพื่อไปหาค่าดองให้น้องรอ
กลับเมือบ้านผ่านหลายเดือนเหมือนฟ้าผ่า
สาวผู้ข้าพาใจให้บ่าวใหม่หนอ
เจ็บแป๋ตายสายน้ำตามาไหลคลอ
สาวคิดต่อล้อหักอกหมกไหม้แท้
ฟังพิณแคนแสนสะอื้นยืนฮ้องไห้
โหวตแว่วไหวใจสะท้องย้อนฮักแพ้
บ่คึดเลย..สาวเอ้ยสาว..เฮ็ดบ่าวแย่
หลังพังแย้แป๋หน้าฮ้านปานสิตาย
ม่วนให้พอหนอผู้เพิ่นเชิญสนุก
เฮาขอทุกอุกอั่งเศร้าใจเหงาหลาย
ฟังโปงลางย่างฮ้องไห้บ่ได้อาย
บ่าวคืออ้ายบ่ตายทิ้ง.ย้อนหญิงหลายใจ(ดอก)
22 ตุลาคม 2552 10:50 น.
เพชรพรรณราย
ตั้งแต่ " เพ็ญสิบสองฉันร้องไห้"
ห้วงหัวใจไม่ลืมเศร้าความเหงาหม่น
ผ่านวันคืนยืนละห้อยใจลอยวน
ยากข้ามพ้นวนเวียนอยู่ไม่รู้คลาย
รักวันเพ็ญยังเห็นภาพตราบวันนี้
ยังไม่มีวี่แววคลาดแคล้วหาย
อกที่ช้ำยังจำแม่นแสนเดียวดาย
รักสุดท้ายสายน้ำตายังมาคลอ
มองน้ำไหลไหวเกลียวคลื่นสะอื้นเศร้า
คล้ายวันเก่าเหงาเพิ่งผ่านวานนี้หนอ
ความเจ็บปวดรวดร้าวอยู่ไม่รู้พอ
ความเหงาท้อก่อตัวเพิ่มเติมทุกวัน
ใกล้จะครบทบมาถึงอีกหนึ่งครั้ง
เค้าเริ่มตั้งสั่งหัวใจให้ไหวหวั่น
หวาดหวิวแว่นแผ่วคล้ายสายสัมพันธ์
ขาดสะบั้นมันหลอกหลอกตอกย้ำเตือน
"เพ็ญสิบสอง" น้ำนองอีกต้องหลีกห่าง
ไม่เหยียบย่างข้างฝั่งใดใจเอ่ยเอื้อน
หนีกระทงหลงทางไกลใจสะเทือน
เพื่อกลบเกลื่อนรอยเปื้อนรักยากหักใจ
22 ตุลาคม 2552 10:34 น.
เพชรพรรณราย
ในวันนั้นฉันแทบตายรักวายจาก
เธอมาพรากฝากรักใหม่ใจสลาย
อกมันช้ำระกำหม่นทนเดียวดาย
ร้กห่างหายสายน้ำตามาไหลคลอ
เจ็บทุกวันมันร้าวรวดปวดใจนัก
พิษความรักที่หักพังช่างร้ายหนอ
ยังควงชายหมายเย้ยหยันหมั่นเคลียคลอ
ทำเออออต่อหน้าเพื่อสาใจ
วันและคืนสะอื้นฟ้องร้องว่าเจ็บ
มันหนาวเหน็บเจ็บหนักหนาน้ำตาไหล
พร่ำบ่นเพ้อละเมอหาว่าทำไม
เหตุไฉนไยลวงรักหักใจกัน
หลายวันเศร้าเหงาเจือจางเริ่มห่างหาย
เจ็บเริ่มวายคล้ายชาชินสิ้นไหวหวั่น
ความหมองเศร้าไม่เหงาหงอยค่อยคืนวัน
คล้ายรักนั้นมันจบไปใจเริ่มดี
มาวันหนึ่งซึ่งไม่อาจนึกคาดฝัน
เมื่อเธอนั้นดั้นด้นมาหาฉันนี่
บอกรักร้าวสาวอกหักรักไม่มี
ใจป่นปี้ที่คืนกลับซับน้ำตา
แค่เศษผ้าค่าฉันต่ำจำได้ไหม
เธอทิ้งไปไม่ไยดีไม่มีค่า
แล้ววันนี้ตีค่าใหม่ให้ราคา
กลับมีค่าเวลาเหงาเจ้าปวดใจ
เช็ดน้ำตาผ้าขี้ริ้วคงไม่เหมาะ
ถูกเย้ยเยาะเพราะเปื้อนแก้มแต้มหน้าใส
คิดให้ดีถี่ถ้วนไม่ควรใช้
ของทิ้งไปอย่าหวนคืนฝืนใช้มัน
ฉันวิงวอนตอนนี้เจ็บเหน็บมามาก
แต่ฉันอยากฝากเธอไว้ยามไหวหวั่น
ให้เรียนรู้ดูความช้ำจำจดวัน
ความเศร้านั้นให้มันซึ้งถึงในทรวง
จะได้เห็นชัดเจนแจ้งแฝงทุกสิ่ง
ค่าความจริงเมื่อทิ้งไปไม่หวงห่วง
เมื่อเวลาพาจากยากคืนทวง
สิ่งทั้งปวงย่อมสำคัญ....เมื่อเสียมันไป
เพลงแค่เศษผ้า
ขับร้อง สนุก สิงห์มาตร
อัลบั้ม ร็อคแปดแสน
อ้ายเจ็บแป๋ตายเจ้าฮู้บ่
ในวันเจ้าควงคนหล่อ
มาเดินเคลียคลอต่อหน้าต่อตา
เหยียบใจอ้ายคัก เมื่อเห็นฮักใหม่บังตา
ฉีกอ้ายทิ้มคือจั่งเศษผ้า
เก่าหมดราคาก็โยนทิ้งไป
แล้วสิมาเอาเช็ดน้ำตา
สิ่งของที่มันไร้คา
กลับมีราคาวันเจ้าปวดใจ
สิแม่นอยู่บ่ มันคือสิบ่เป็นไป
ผ้าขี้ริ้วกับแก้มใส ใส
จะมองมุมไหนกะบ่สมกัน
**วาสนา ผ้าอ้ายคืออ้ายกระจอก
เช็ดน้ำตาเจ้าบ่ได้ดอก
คงเกินหน้าที่ของมัน
อ้ายเจ็บพอแล้ว ขอจงเลิกแล้วต่อกัน
ทางใครทางมันสะเด้ออ้ายว่า
เก็บเอาน้ำตาคืนกลับไป
เฮียนฮู้จากการฮ้องไห้
สิได้เข้าใจถ่องแท้กานดา
รสความผิดหวังคงสอนให้น้องฮู้ว่า
สิ้งสิ่งนั้น เป็นของมีค่า
ต่อเมื่อเวาลที่เสียมันไป
ซ้ำ **
หน้าส่วนตัว
1256
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
