13 เมษายน 2547 12:01 น.
เพชรพรรณราย
วันที่เศร้าเหงาหงอยคอยความหวัง
ทุกทุกครั้งที่ตั้งใจใฝ่ฝันถึง
ภาพอตีดตามมาย้ำจำตราตรึง
เพียรรำพึงคำนึกหาแม้ลาไกล
เป็นเวลาพาจรจากที่พรากพร่ำ
เฝ้าพร่ำเพ้อรำพันใจฝันใฝ่
แสนคึดถึงพึงอยากพบประสบใจ
สัญญาไว้ในวันเก่าเรามั่นคง
ห่วงแสนห่วงดวงฤทัยดว้ยใจหวัง
เป็นพลังประทังใจในประสงค์
ว่าความรักปักษ์ใจฉันนั้นยืนยง
เจตจำนงค์ยังคงมั่นทุกวันวาน
ถึงวันนี้ที่เราห่างต่างเส้นทาง
ทุกก้าวย่างทางแห่งใดใคร่ประสาน
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ยาวนาน
ใกล้ประสานผ่านเวลาของสองเรา
จวบวันพรุ่งวันไหนไกลสุดแสน
สุดต่างแดนแผ่นดินไกลที่ใจเหงา
จะขออยู่คู่เคียงทุกลำเนา
ลบความเหงาเศร้าใจให้เลือนไป
เพียงเฝ้ารอต่อวันที่ผันเปลี่ยน
ในวังเวียนแห่งเวลาหมุนมาใกล้
อีกไม่นานผ่านผันวันแสนไกล
หมุนมาให้ใจเปี่ยมรักที่เฝ้ารอ
12 เมษายน 2547 11:53 น.
เพชรพรรณราย
หรือเป็นกรรมนำหนุนจากอดีต
ตามมากรีดหัวใจให้หวั่นไหว
สิ่งต่างต่างทางที่เดินเผชิญไป
ให้หมองไหม้ไร้สำเร็จเสร็จสมจินต์
จากวันวานผ่านไปใจก็ทุกข์
ในวันนี้ไม่มีสุขให้ถวิล
บุณก๊ซ้ำกรรมก็ส่งให้มันสิ้น
ยากโบยบินผินทางฝันอันตั้งมา
หากชิวิตจบลงที่ตรงนี้
คงจะดีไม่มีทุกข์แห่งปรารถนา
หากจะอยู่ดูโลกโศกน้ำตา
จบชะตาดีกว่าช้ำย้ำต่อไป
ฆ่าฉันเถอะโชคชะตาว่าขอร้อง
ให้หมดช้ำน้ำตานองหม่นหมองไหม้
ชีวิตที่ไม่มีหวังอยู่ทำไม
อยู่ก็ไร้ใจก๊สิ้นขอสิ้นลม
หน้าส่วนตัว
833
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
