15 กันยายน 2548 06:49 น.
เพชรพรรณราย
รำพันเหงาเศร้าอุราพาโศกศัลย์
ห้วงจาบัลย์กลั้นน้ำตาชีวาหมอง
ด้วยความรักปักษ์ไว้ไม่สมปอง
จึงมานั่งร้องไห้ใต้แสงจันทร์
ลมหนาวพลิ้วผ่านผิวกายข้างชายป่า
ไม่หนาวกว่าหัวใจที่ไหวหวั่น
ความเจ็บปวดรวดร้าวราวสะบั้น
กรีดใจฉันให้มันเจ็บเหน็บอุรา
เสียงใบไม้ไหวลู่สู้ลมหวน
ดังเสียงครวญรัญจวนใจให้โหยหา
ความคิดถึงตรึงอยู่ไม่รู้รา
สะอื้นหาน้ำตาร่ำพร่ำวาจา
นั่งกอดเข่าเฝ้ามองดูท้องฟ้า
เปลี่ยวกายาพาใจหม่นอับจนค่า
ท้อกับโศกวิโยครักหักอุรา
มองเวหาน้ำตาร่วงทรวงอกตรม
ใยพระจันทร์วันนี้ที่ฉายส่อง
เฝ้าเมียงมองต้องจันทร์เสี้ยวเปลี่ยวสุขสม
เหมือนเจ้ารู้ว่าผู้หนึ่งซึ่งระบม
นั่งตรอมตรมระทมรักที่ถักทอ
แม้แต่จันทร์วันนี้ยังบิดเบี้ยว
เหลือแค่เสี้ยวดังเคียวคราดอนาถหนอ
นั่งเศร้าสร้อยละห้อยหาน้ำตาคลอ
ใจฉันท้อต่อความรักหักมลาย
ความรักฉันมันคงเหมือนกับเดือนเสี้ยว
มันห่อเหี่ยวเลี้ยวลดหมดความหมาย
จากรักมั่นสันพันธ์ซึ้งหนึ่งหญิงชาย
มาสลายมลายเลี้ยวดุจเสี้ยวจันทร์
14 กันยายน 2548 14:45 น.
เพชรพรรณราย
ปลูกความรักปักษ์สัมพันธ์มั่นเราสอง
ร่วมใฝ่ปองประคองคู่ดูสดใส
ก่อความรักเฝ้าถักทอต่อหัวใจ
หลอมฤทัยไว้เพียงหนึ่งตรึงสัญญา
เราเคียงข้างร่างความฝันด้วยมั่นจิต
สองชีวิตคิดต่อเติมเพิ่มคุณค่า
หลายปัญหาร่วมกันคิดพิศปัญญา
ให้ได้มาพาความฝันอันมั่นคง
แต่เส้นทางร่างไว้มันไม่ง่าย
ช่างโชคร้ายหายห่างร้างประสงค์
ด้วยความรักปักษ์ชีวันอันซื่อตรง
มิอาจส่งรักไปถึงซึ่งปลายทาง
ด้วยศักดิ์ศรีที่มันด้อยน้อยใจนัก
เหลือจะหักห้ามใจยามไกลห่าง
ความสูงต่ำย้ำอยู่คู่อับปาง
เหมือนถูกร่างสร้างไว้ให้พบพา
เธออยู่สูงเกินใจจะใฝ่ฝัน
ความรักนั้นมันแค่เพียงเสียงร่ำหา
กอดกับรูปจูปกระดาษทั้งน้ำตา
เพียงไขว่คว้าหาเพียงลมขื่นขมใจ
ขอจำนนจนหนทางอย่างที่หวัง
ขอพบเธอเพียงสักครั้งฝังใจใฝ่
จะเอื้อยเอ่ยเผยน้ำคำย้ำอาลัย
นานเพียงใดไม่รารักปักษ์นิรันดร์
ยอมจำนนต่อฟ้าดินฉันสิ้นรัก
มิอาจหักปักใจคืนฝืนโศกศัลย์
ความรักนี้ฤดียอมตรอมจาบัลย์
แต่รักนั้นมั่นคงไว้ตราบชั่วกาล
13 กันยายน 2548 08:30 น.
เพชรพรรณราย
หยิบบทกลอนสุนทรเก่ามาเฝ้าอ่าน
กลอนวันวานผ่านมาพาสุขสันต์
กำลังใจไม่มีหายวายชีวัน
เพราะเรานั้นสัมพันธ์มั่นด้วยใจ
ทุกความหวังตั้งต่อก่อลิขิต
บ้างพลาดผิดจิตหมองร้องร่ำไห้
เขียนบทกลอนผ่อนคลายระบายฤทัย
ส่งมาให้เป็นแรงใจไม่เสื่อมคลาย
ขอบขอบคุณทุกข้อความตามบทกลอน
ช่วยปลุกใจยามอ่อนล้าพาห่างหาย
ให้แง่คิดพิจารณาพาใจกาย
เพื่อสลายวายความช้ำระกำตรม
แม้ความทุกข์ความท้อต่ออดีต
ยังคงกรีดหัวใจให้ขื่นขม
มีบทกลอนผ่อนคลายสบายอารมณ์
ดับปวดร้าวคราวระบมระทมทรวง
ทุกความหวังยังมีเพื่อนเตือนใจเสมอ
แม้มิอาจพบเจออยู่เพื่อนผู้ห่วง
ส่งความหวังกำลังใจในทุกดวง
ให้ผ่านห้วงแห่งความเหงาเศร้าชีวี
ขอขอบคุณเหล่าเพื่อนพ้องพี่น้องกวี
ที่คอยชี้คอยช่วยอำนวยศรี
ให้กำลังปลุกความหวังยังฤดี
คืนวิถีแห่งความฝันนั้นกลับคืน
12 กันยายน 2548 10:51 น.
เพชรพรรณราย
นามกระเดื่องเลื่องลือชื่อกระฉ่อน
พลิ้วไหวร่อนอ่อนไหวในท่วงท่า
สะบัดกระบี่ถี่ยิบดังพริบตา
ทั่วอาณาฉายา กระบี่เดียวดาย
ทั่วทุกแดนแคว้นถิ่นไม่สิ้นหวัง
ด้วยพลังแห่งศรัทธาไม่ราหาย
พิชิตมารพลาญศัตรูอยู่ไม่วาย
เพื่อสลายดับสายใยในหมู่มาร
ท้ายที่สุดยุติธรรมนำความผาสุข
ดับความทุกข์ยากเข็ญลำเค็ญผ่าน
แล้วจอมยุทธก็เร้นกายหายจากกาล
ทิ้งนามขานฝากไว้ในเรื่องราว
หยิบกระบี่ที่หลานเล่นทำเป็นท่า
ร่ายกายาพาพลิ้วลิ่วท่วงก้าว
สะบัดกระบี่ขวาซ้ายร่ายท่ายาว
ช่างแพรวพราวราวละครในตอนเย็น
สมมุติตนเป็น กระบี่เดียวดาย
ศรัทธากายหมายมุ่งปรุงแต่งเห็น
ถือกระบี่คู่กายคลายลำเข็ญ
ดับทุกข์เข็ญเช่นดังเรื่องเฟื่องละคร
ใครพบเห็นต่างมองครรลองพิศ
ว่ามีจิตผิดเพี้ยนไปจากคราก่อน
บ้าหรือเปล่า? เขาพูดกันมันตัดรอน
ช่างยอกย้อนหลอนใจไม่ลืมเลือน
จะสนใจทำไมเล่า? ใครเขาพร่ำ
สนทำไมน้ำคำย้ำเสมือน
คำว่าบ้า! วาจาคนสับสนเตือน
แค่คำเอื้อนที่กล่าวไว้ไร้ความจริง
สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจใช่คนอื่น
ความขมขื่นฝืนลำพังยังทุกสิ่ง
มีเพียงเราเท่านั้นปลอบประวิง
คนอื่นยิ่งสมน้ำหน้าพาตรอมตรม
ก็แค่วาดท่วงท่าคว้ากระบี่
ให้ชีวีมีสีสรรอันสุขสม
เพื่อผ่อนคลายระบายทุกข์สุขอารมณ์
ดับความตรมด้วยกระบี่ที่เดียวดาย
11 กันยายน 2548 12:23 น.
เพชรพรรณราย
เรียบเรียงร้อยรอยความหลังเมื่อครั้งเก่า
ใจของเราเฝ้ารำลึกตรึกตรองเห็น
จากกำเนิดเกิดมาพาลำเค็ญ
ทนยากเข็ญข้นแค้นแสนกันดาร
ในยามยากลำบากสิ้นทำกินอยู่
ด้วยมิรู้ดูอดอยากมากสถาน
ชีวิตน้อยคอยความหวังตั้งดวงมาลย์
บิดามารดาคอยประสานให้ผ่านไป
แม้จะเหนื่อยเมื่อยล้าก้มหน้าสู้
ทำกินอยู่ด้วยความหวังตั้งใจไว้
ให้ลูกมีชีวิตสุขไร้ทุกข์ภัย
เหนื่อยเพียงใดไม่ท้อถอยคอยชะตา
จนเวลาพาลิขิตชีวิตเปลี่ยน
หมุนวันเวียนเลื่อนเวลาค่าค้นหา
ลูกเติมใหญ่ไร้ทุกข์ภัยในชีวา
ปรารถนามาแทนคุณหนุนนำพา
ยกสองหัตถ์จัดประนมก้มกราบบาท
แม้ความฝันไม่สมมาตรปรารถนา
แต่ก็พอหล่อเลี้ยงตนดลชีวา
ด้วยรักษาค่าสุนทรคำสอนดี
วันนี้เล่าเข้าวัยเบญจเพศ
จะแจงเหตุแทนคุณการุญนี้
บรรพชาพาพระธรรมนำชีวี
ฝังฤดีศรีรักษาค่ายืนยง
เครื่องอัฐบริขารเตรียมการพร้อม
ก้มรับน้อมค้อมวินัยใฝ่ในสงฆ์
ใต้ร่มกาสาวพัตร์อันปลดปลง
ด้วยจำนงคงศรัทธาข้าแทนคุณ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเพชรพรรณราย
หน้าส่วนตัว
1175
