25 กรกฎาคม 2546 13:08 น.
เพื่อนไพร
อย่าด่วนโกรธฉันนี้ .. เลยที่รัก
หันกลับมา แล้วหยุดทักสักหน่อยก่อน
อย่ามองฉันด้วยสายตาที่ร้าวรอน
เธอนั้นเคยเอื้ออาทรแต่ก่อนมา
เปิดหัวใจให้ว่างฟังฉันบ้าง
ใช่หลบลี้หนีร้างห่างหายหน้า
ใช่มีเรื่องบาดหมางใดในอุรา
ใช่ลืมค่า ความดีงามน้ำใจเธอ
ด้วยอยากมีหัวใจใสสงบ
ต้องการลบประสบการณ์ผ่านพลั้งเผลอ
ความวุ่นวายทั้งหลาย .. ไม่อยากเจอ
ไม่อยากเพ้อ ไม่อยากหลง พะวงใด
ขอโอกาสฉันไปได้เรียนรู้
ก้าวเดินสู่โลกความจริงที่ยิ่งใหญ่
ถือคำสอนพุทธองค์คงคู่ใจ
ยกโทษให้ฉันสักหน .. เถิดคนดี
21 กรกฎาคม 2546 12:57 น.
เพื่อนไพร
ใกล้ชะโงกเงื้อมผาเวลารุ่ง
ไอหมอกฟุ้งเกลื่อนกระจายแถวชายป่า
ค่อยค่อยรวมเป็นสายใหลลอยมา
ดูเชื่องช้าแต่ว่า..น่าสนใจ
ที่เบื้องหน้าฝั่งฟ้าตะวันออก
สัญญาณบอกรู้กันเริ่มวันใหม่
เห็นเรื่อเรืองสีทองส่องรำไร
แต้มแต่งฟ้าสว่างใสได้สวยงาม
แล้วสายหมอกก็กลับกลายหลบหายหน้า
ตะวันฉายแสงกล้าน่าเกรงขาม
เหลือเพียงหยดน้ำใสไหววับวาม
แม้เสียดายมิอาจห้ามความเป็นไป
เหมือนชีวิตเรานี้ที่เป็นอยู่
หากคิดดูจะรู้ความเคลื่อนไหว
มีหลายอย่างย่างเข้ามาแล้วลาไกล
ไม่เคยมีสิ่งไหนอยู่ได้นาน
และไม่มีผู้ใดได้ทุกสิ่ง
ชีวิตจริงมีหวานขมผสมผสาน
อาจมืดหม่นหมองมัวเมื่อวันวาน
กลับครึกครื้นชื่นสำราญวันพรุ่งนี้ ..
หน้าส่วนตัว
1360
