4 พฤษภาคม 2548 06:06 น.
เมฆปุยอ้วน
***
ความห่วงใยจากหัวใจใครคนหนึ่ง
อาจไม่ซึ้งดูดีมีแม้ความหมาย
ก็แค่เพียงรู้สึกดีอย่างมากมาย
แค่ได้คลายความทุกข์ร้อนในใจเธอ
เธอจะเศร้าเคล้าน้ำตาโปรดมาหา
เอนกายาพักผ่อนให้คลายเหงา
ระบายความทุกข์ร้อน เรื่องหนักเบา
ให้ความเศร้าเจือจางห่างหายไป
อยากให้เธอปล่อยวางจากเรื่องหนัก
ให้ความรักวางรางทางสดใส
เดิมดวงจิตคิดการก้าวต่อไป
ด้วยแรงใจจากคนไกลที่ห่วงเธอ
22 มกราคม 2548 22:50 น.
เมฆปุยอ้วน
พระอาทิตย์เจ้าเอย
อยากจะพับจับกระดาษอาจเป็นกลีบ
หรือจะหนีบให้เป็นเช่นดังหวัง
จรวดน้อยช่วยนำรักไปสู่รัง
อย่าให้พลั้งพังรักมักมลาย
...................................................
เมฆปุยอ้วน
ว่าแล้วร่อนกระดาษไปตามสายลม....
หวังให้สม ดั่งใจที่จุดหมาย.....
จรวดน้อยลอยลงตกข้างกาย....
เธอหน้าอาย..มองมา..หาว่าใคร
.......................................................................
พระอาทิตย์เจ้าเอย
เห็นสายตาเธอมองมา เลยหลบหนี ...
.กลัวคนดีรู้ตัว...กลัวใจหาย
ขอแอบมอง อย่างใจเต้น อยู่มิวาย
พิงร่างกาย เอนลง...ตรงข้างประตู
.......................................................
เมฆปุยอ้วน
เธอนั่งอ่านตัวอักษรที่ยุ๊กยิ๊ก
กระดุกกระดิก เพราะลายมือไม่เอาไหน
คิ้วขมวด...แกะถ้อยคำของฉันไป
ยิ้มในใจ...ปรากฎมา....ผ่านสายตา
...........................................................................
พระอาทิตย์เจ้าเอย
เพราะข้อนี้..รู้ว่าเธอ..ทำไม่ได้
ตีความหมาย..โจทย์ข้อสอบ..ก็ไม่รู้
นั่งอยู่นานเลยวานเพื่อนให้ช่วยดู
ตอนคุณครู....ทีเผลอ แล้วส่งไป
.............................................................................
เมฆปุยอ้วน
ลอกเร็วเข้า..ต้องส่งต่อ...คนข้างหน้า
ขืนชักช้าโพยอื่นมา..ลอกไม่ไหว
เขียนเสร็จแล้ว..ส่งต่อ คนถัดไป...
ให้ว่างไว..ก่อนอาจารย์....มารผจญ
.........................................................................
พระอาทิตย์เจ้าเอย + เมฆปุยอ้วน
ที่เล่ามา...แค่ส่วนหนึ่ง..ของชีวิต
ที่ปกปิดในห้องเรียนเพียรศึกษา
จากเหตุการณืข้างต้นที่กล่าวมา
แค่หรรษาพาสนุกชีวิตเรียน
ไม่มีแล้ว กระโปรงบานกับขาสั้น
วันเหล่านั้น..ไม่วนเวียนเปลี่ยนคืนหวน
แต่เก็บไว้..ในหัวใจ..ดั่งโซ่ตรวน
ที่คู่ควร..ผูกมัด..ความทรงจำ
****************ชีวิตที่มักพบบ่อยในหลายๆห้องเรียน......
5 กันยายน 2547 18:39 น.
เมฆปุยอ้วน
*****หลายเหตุผล-เส้นทางมาขวางกัน
ทำให้ฉันและเธอต้องห่างหาย
ทิ้งให้ฉันเฝ้าคิดถึงเธอแทบตาย
มิเว้นวาย..ไม่เปลี่ยนผัน..ตามเวลา
******ห่างแสนห่าง.ต่างถื่นจึงเป็นห่วง
ใจอีกดวง..ผ่องจิตคิดสดใส
หรือต้องเศร้า..เจ็บช้ำระกำใน
จะมีใครคอยแคร์..ดูแลกัน
*****อยากให้รู้..ใจดวงนี้..ยังคงอยู่
คอยเฝ้าดูแลเธอ..เสมอมั่น
สุดขอบฟ้า..ส่งใจ..ไปพบกัน
จะไม่หวั่น แม้วัน ไม่มีใคร
******คิดแค่เพียง..หนทาง..วันข้างหน้า
จะหวนมาดังเดิม..เติมความฝัน
ให้เพื่อนรัก..สองคนได้พบกัน
ต่อเติมวัน..กับความฝัน..ที่งดงาม
25 สิงหาคม 2547 22:22 น.
เมฆปุยอ้วน
******ยามกลางวัน..แสงตะวัน...นั้นงามผ่อง
สาดแสงส่อง...สรรพสิ่ง...มิมิดหาย
เป็นเพื่อนปุยเมฆน้อย..ไม่เดียวดาย
เราจึงกลาย..เป็นเพื่อนชิด...สนิทกัน
******ยามกลางคืน...ดวงตะวัน....นั้นไม่อยู่
คอยเฝ้าดู...ปุยเมฆ...ยามหลับฝัน
แต่ยังมี...แสงจันทรา...แทนตะวัน
เป็นเพื่อนกัน...ทั้งคืน...มิเหงาใจ
*********สามชีวิต....ชิดเชื้อ...เพื่อนความฝัน
ต่อเติมมัน...ทุกวัน...มิขาดหาย
ทุ่มเทสุด..ลมหายใจ...ทั้งร่างกาย
เพียงแค่หมาย...ทำมัน...ให้เป็นจริง
*******หากราหู....ดูเหมือน...จะกลั่นแกล้ง
จึงแสร้งบัง....ดวงจันทร์....ตะวันฉาย
ให้เมฆน้อย..เปลี่ยวเหงา...ทั้งใจกาย
ยืนเดียวดาย..ท่ามกลาง...ความมืดมน
*******แต่เมฆน้อย...เชื่อมั่น..ว่าราหู
คงไม่อยู่..เนิ่นนาน...บังความฝัน
ราหูคลาย...ดวงอาทิตย์...และดวงจันทร์
จะปรากฎ.....พลันเห็น...เต็มดวงตา
31 กรกฎาคม 2547 12:01 น.
เมฆปุยอ้วน
ผู้กองครับ...ผมมีเรื่องจะปรึกษา
อนึจจา..ดวงใจโดนลักพา
ออกตามหา..เท่าไหร่ก็ไม่เจอ
ผู้กองครับ...วันนั้นผมคงเผลอ
ได้ไปเจอะ..พูดคุยรู้จักเธอ
ใจละเมอ..ล่องลอยบินหายไป
ออกตามหา...หัวใจให้ผมที
มีหน่วยค้น..ตรวจสอบทุกพื่นที่
เผื่อจะมีร่องรอย และ เบาะแส
หากตรวจพบ...จับกุมได้เมื่อไหร่
จะยังไงที่ไหน ก็ตามแต่
ฝากดูแล..หัวใจของผมที
ผู้กองครับ...อาวุธคือรอยยิ้ม
ที่พิมพ์ติด...คิดตรึงคนึงหา
ส่งนำพา..หัวใจไปให้เธอ
ผู้กองครับ...ช่วยบอกเธอได้ไหม
ว่าหลัดฐานชิ้นเดียว...คือหัวใจ
ฝากเธอไว้ แทนคำทุกสัญญา
หน้าส่วนตัว
994
