26 เมษายน 2547 10:27 น.
เมฆปุยอ้วน
เหม่อมองฟ้าตอนกลางคืนยามเดือนมิด
ดาวสะกิดสายตา...พาใจฝัน
ให้นับดวงดาราหมื่นล้านพัน
ว่ามีกันเท่าไหร่ในราตรี
นั่นดาวศุกร์-สุดแสงประกายส่อง
กลุ่มแมงป่อง-คันไถ-ลูกไก่น้อย
อีกนายพราน-คนคู่.....ยังเฝ้าคอย
เป็นเพื่อนฉันยามคำคืนเมื่อเหงาใจ
อยากจะรู้อีกดวงใจสุดขอบฟ้า
นับดาราแต่ละคืนเท่ากันไหม
หากง่วงนอนหลับฝันต่อ...นับในใจ
เช้าเมื่อไหร่แล้วค่อยเอามารวมกัน
2 เมษายน 2547 12:06 น.
เมฆปุยอ้วน
ใครคนหนึ่งเคยพบ-เคยผูกพัน
มีคืนวันร่วมทุกข์-สุขหลากหลาย
ร่วมสรรค์สร้างความคิดดีๆมากมาย
จนกลับกลายใกล้ความจริงขึ้นทุกวัน
แม้วันนี้คนๆนั้นจะไม่อยู่
ร่วมเฝ้าดูความงามที่วาดฝัน
ขอใช้ภาพ-ความทรงจำที่ให้กัน
ต่อเติมฝัน- รอวันเธอกลับมา
2 เมษายน 2547 11:53 น.
เมฆปุยอ้วน
ถึงสายลมที่พัดผ่านทางชีวิต
มาสะกิดลมหายใจและความหมาย
มาคลายร้อน-ความเหงา-ให้ผ่อนคลาย
มาระบายความฝันด้วยบทเพลง
แต่วันนี้สายลมพัดจากไป
เหลือทิ้งไว้เพียงกลิ่นไอของความหวัง
ความอบอุ่น-ความรัก-คงจีรัง
ขอใช้มันเป็นเชื้อเพลิงเติมหัวใจ
ทุกวันนี้ความคิดถึงยังคงอยู่
เฝ้ารอดูแม้ไม่รู้ว่าวันไหน
ที่สายลมพัดจะพัดหวนคืนสู่ใจ
ไกลแสนไกล-นานแสนนาน-ฉันจะรอ
2 เมษายน 2547 11:37 น.
เมฆปุยอ้วน
JIGSAW
รัก คำง่ายๆที่จะพูด แต่ยากที่จะเข้าใจ
จนคนบางคนไม่อยากจะพูดคำว่ารักออกมาเลย เพราะไม่แน่ใจ
มีหลายคนที่พยายามจะค้นหาความหมายของคำๆนี้ให้กับตัวเองอยู่เสมอ
แต่บางคนก็เฝ้ารอให้ความรักวิ่งเข้ามาหา รักคืออะไร?
เพียงความหมายในพจนานุกรมคงจะไม่พอที่จะอธิบายให้เข้าใจได้
จึงไม่แปลกที่คุณจะได้ยินคำถามนี้จากทั่วทุกมุมโลกในหลายร้อยภาษา
และหลายล้านคำตอบ....
ถ้าจะเปรียบ Jigsaw
กับความรักก็คงจะไม่แปลกอะไร...ต่างแต่เพียงว่าคุณไม่ได้ต่อเติมภาพนี้เพียงคนเดียวเท่านั้นเอง
เพราะมันไม่สามารถจะทำได้ ความรักบางทีอาจจะดูเป็นสิ่งธรรมดาไม่มีค่าอะไรเลย
เหมือนกับตัวต่อชิ้นเล็กๆที่ทำด้วยการะดาษแข็งหลายร้อยชิ้นที่บรรจุอยู่ในกล่อง
แต่เมื่อคุณแกะมันออกมาคุณจะเห็นว่าทุกๆชิ้นของมันนั้นมีสีสัน
มีมุมและมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง
จึงจำเป็นที่คุณจะต้องใช้ความพยายามในการแยกโทนสีแล้วนั่งต่อมันไปทีละชิ้นๆ
รวมทั้งยังต้องคอยเก็บรักษาตัวต่อตัวน้อยๆไม่ให้ฉีกขาด ชำรุด
เปียกน้ำหรือสูญหาย เจ้าเหตุผลหลังๆนี้เองที่ทำให้หลายๆคนเลิกต่อและเลิกสนใจ
Jigsaw เป็นขบวนตามๆกัน
แต่ก็ขอคารวะสำหรับผู้ที่มีความมานะพยายามในการนั่งหามุมของตัวต่อตัวจิ๋วแต่ละตัวแล้วค่อยๆเรียบเรียงมันให้กลายเป็นภาพทีละหน่อยอย่างไม่ละทิ้ง....จนในที่สุดเศษกระดาษแข็งชิ้นเล็กๆที่ดูเหมือนไม่มีค่าอะไรได้กลายเป็นรูปภาพที่สวยงามน่านำไปใส่กรอบติดข้างฝาไว้นั่งชื่นชม
แต่ละภาพต่อจะเริ่มต้นที่คน 2คน
ถักทอด้วยอารมณ์ที่ถ่ายทอดเป็นโทนสี และมุมมองของความรู้สึกที่ลงตัวในแต่ละชิ้น
ต่อเติมได้อย่างต่อเนื่อง
โดยไม่คำนึงถึงระยะเวลาว่ามันจะนานสักเท่าไหร่ที่ต้องทุ่มเทกับความเข้าใจ และ
เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
แม้ในบางครั้งกระดาษแข็งชิ้นเล็กๆที่เลือกหยิบขึ้นมานั้นมีมุมคล้ายกับส่วนที่หายไป....แต่กลับไม่ใช่.........
แต่ด้วยศรัทธาเดียวกันของคน 2 คน และกำลังใจที่เรามีให้กัน
ทำให้เรายังคงพยายามตามหาส่วนที่ขาดหายไปนั้นจนสำเร็จ
บางครั้ง....อาจจะกระวนกระวายใจ...ท้อ
หรือเหนื่อยล้าบ้างกับเวลาที่หมดไป
แต่ครั้งใดก็ตามที่เราสามารถต่อเติมได้....แม้แต่เพียงส่วนเดียวเท่านั้น
ก็มีกำลังสานให้ฝันถึงวันที่เสร็จสมบูรณ์ได้เสมอ
บางคนอาจจะเคยพยายามต่อชิ้นส่วนที่หายไปเพียงลำพัง....ยาก!! ลำบาก !!
โดยเฉพาะมุมมองของความรัก คุณอาจจะรักตัวเองได้มาก
แต่ความชื่นใจที่ได้เป็นที่รัก ห่วงหาอาทร นั้นเป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่
สามารถเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดสิ่งดีๆในโลกได้มากมาย
จำไว้ว่า.....ภาพต่อที่เสร็จสมบูรณ์ทุกภาพนั้น
ก็ไม่สามารถจะรักษาให้คงอยู่สมบูรณ์ได้ถ้าขาดชิ้นใดชิ้นหนึ่ง คือ ความรัก
ความผูกพัน และเข้าใจ.........เมื่อต่อภาพถึงส่วนนี้แล้ว จงพลิกด้านหลัง
และเชื่อมโยงความรู้สึกต่างๆของกระดาษแข็งชิ้นเล็กๆเหล่านั้นด้วยกาวในมือของคุณ
.....นี่แหละ!! ความสมบูรณ์ของภาพต่อแห่งความรัก
หน้าส่วนตัว
1046
