13 ตุลาคม 2545 14:57 น.
เรือใบกับสายลม
ลมแผ่วแผ่วพัดผ่านผ่านผิวกาย
ข้าก็หนาวเจียนตายได้เพียงนี้
เพียงสัมผัสผ่านผ่านอย่าราวี
ใยต้องรี่แรกรากปักที่ใจ
ลมแทรกซ่านเข้าไปไล้โลมจิด
ต้องการปลิดชีวิตข้าหรือไร
ซ่านทั่วทรวงแล้วใยซึมออกไป
แกล้งให้ข้าคลั่งตายทำไมกัน
รู้ไหมว่าหนาวเหน็บเจ็บเพียงใด
รู้ไหมว่าใจกายเหมือนถูกหั่น
ลมหนอลมใจร้ายได้เพียงนั้น
เพียงผ่านมาพร่าผลาญแล้วจากไป
12 ตุลาคม 2545 15:42 น.
เรือใบกับสายลม
ตะวันขับจับฟ้าให้ฟ้าสวย
สาดแสงช่วยแซมแสดส้มสดใส
แดงระเรื่อแรกเริ่มรับวันใหม่
อรุณรุ่งเรืองในใจทุกคน
พิศภูผาสง่าสูงพุ่งสู่ฝัน
ฐานทับถมคงมั่นไม่สั่นโค่น
ผ่านร้อนหนาวรุมเร้าทั้งลมฝน
ยังอดทนทุกข์โถมไม่ล้มลง
ดลดวงใจทุกทุกใจในโลกหล้า
ให้โสภาดั่งฟ้าคราแสงทรง
แลสล้างสว่างสุขทุกจินต์จง
สมประสงค์เสี้ยนสูญจรูญจำรัส
และขอจงมั่นคงดั่งขุนเขา
แม้นโทมโถมทับเจ้าอย่าเขลาขลาด
สงบนิ่งทิ้งทุกข์ทุรทาส
ดุจคีรีองอาจมิเอียงเอน
8 ตุลาคม 2545 13:21 น.
เรือใบกับสายลม
เร่งรีบร้อนลาลับราวลมล่อง
รักเรียกร้องลืมแล้วหรือไรลม
ลอยระเริงลิ่วลิ่วลู่หลักล้ม
ลืมแลเราแล้วหรือลมรีบลับลา
4 ตุลาคม 2545 12:52 น.
เรือใบกับสายลม
ลมแผ่วแผ่วพาพัดคลื่นซัดสาด
วาดวงโค้งเข้าหาดไม่ขาดสาย
กระจายเป็นฟองฝอยซึมซ่านทราย
ไม่เคยหายห่างเหินจนเนิ่นนาน
คลื่นที่สาดซัดมาก็ซึมแทรก
ตั้งแต่แรกเริ่มต้นจนวันผ่าน
ทรายก็คอยซับอยู่มิรู้วาน
แล้วค่อยค่อยประสานกันกลมกลืน
4 ตุลาคม 2545 12:48 น.
เรือใบกับสายลม
ลมระเริงลู่หวิวพริ้วสะบัด
ระรอกคลื่นโหมพัดซัดกระหน่ำ
ราวจะบาดผิวกายให้ชอกช้ำ
แล้วถาโถมกระแทกซ้ำถึงทรวงใน
ยินเพียงเสียงครืนครืนครึกโครมคราม
ฟ้ากำลังครวญคร่ำร้องร่ำไห้
โอ้ฟ้าเอยหลั่งน้ำตามาเพื่อใคร
ฉันจะคอยปลอบใจใกล้ใกล้เธอ
หน้าส่วนตัว
829
