กิ่งฯแก้วฯเยี่ยมบ้านครูแก้วประเสริฐ

แก้วประภัสสร

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
เรา (คุณกิ่งโศก//แก้วประภัสสร)ได้มีโอกาสไปเยี่ยม
คุณครูแก้วประเสริฐที่บ้านค่ะ
คุณกิ่งมารับเราเก้าโมงเช้า ตามเวลาปรกติที่นัด หลังจากนั้นเราเดินทางขึ้นทางด่วนไปตามเส้นทางรามอินทรา

           เราเอาที่อยู่ที่ครูเขียนไว้ให้ขึ้นมาดู ท่านอยู่รามอินทราซอย109
หลงค่ะ ไปเจอซอยนวลจันทร์ ต้องไปกลับรถตั้งหลักใหม่ เราไปกลับรถกันที่
วัดนวลจันทร์ มองเห็นแล้ว ในใจนึกอยู่ว่า คุณกิ่งจะจอดรถให้เราลงไหว้พระก่อนมั้ย
          แต่รถเลี้ยวเสร็จก็ออกจากวัดไปเลย แต่ยังไงเสียเราก็รู้ว่า 
เขาใจดี ยังไงๆขากลับต้องพาแวะมาไหว้พระแน่นอนก็เลยไม่ทักอะไร
         หลังจากเราก็เข้าสู่ถนนรามอินทรา ผ่านซอยคู้บอน เราชี้ให้คุณกิ่งดูว่า
เพื่อนสนิทรอยู่ในซอยนี้  ขับไปเรื่อยๆ จนถึงซอย109 เลี้ยวซ้ายเข้าค่ะ 
สู่ถนนพระยาสุเรนทร์ เข้าซอย แถวนั้นเป็นหมู่บ้านทหารกองหนุนค่ะ
พอเลี้ยวสุดซอยซ้ายมือ เราก็พบต้นพิกุล
         "เจอแล้วๆๆ นี่ไงคุณต้นพิกุล ที่ครูบอก" เรามองเห็นป้ายหน้าบ้าน
เขียนว่า "แก้วประเสริฐ" ถึงจุดมุ่งหมายแล้วค่ะ

        เรามองเข้าไปในบ้าน ไม่เห็นใครเลยเรียกค่ะ
สุดท้ายครูแก้วฯก็เดินออกมา ยกมือไหว้ทักทายเรียบร้อย
        ครูก็เอาเก้าอี้มาวางสองตัว ลูกแก้วข้างซ้าย ลูกกิ่งข้างขวา 
ฟังแล้วดูน่ารักดีนะคะ แบมตั้งเองค่ะ แต่ไม่เอาลูกกรอกนะ
 ไม่ต้องมาพี่กลัว เอิ๊กๆๆ   น่านนน จะออกนอกเรื่องอีกแล้วเรา ต่อค่ะ
       ครูเริ่มสอนและแนะนำทักษะการเขียนกลอน โครง และทิปต่างๆ
ทำให้เราได้อะไรอีกมมากมาย
       
         การไปพบครูครั้งนี้ จริงๆแล้วตั้งใจไปเยี่ยมผู้ใหญ่ธรรมดา
คือไม่ได้มุ่งหวังจะเป็นนักเขียน หรือแต่งกลอนให้เยี่ยม 
แต่การเรียนรู้ไม่เสียหลาย ยิ่งได้รับจากครูผู้มีประสบการณ์ด้วยแล้ว 
ถือว่าได้รับความเมตตาอยากมากค่ะ
                    ครูสอนเราสองคน จนถึงเที่ยงได้เวลาทานอาหารค่ะ
       เราทำอาหารไปฝากครู(ทานด้วย ) 
  ป่อเปี๊ยะหรือเมี่ยงปลาทู น้ำพริกปลาทู ปลาสลิดทอด ตุ๋นมะระ ผัดผัก
ตอนแกะปลาให้วางใส่จานให้ครู เรารู้สึกว่า เหมือนได้นั่งแกะปลาให้คุณพ่อตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ แวบๆหนึ่งงคิดถึงพ่อขึ้นมาเหมือนกันค่ะ
 
          หลังจากทานอาหารกลางวันเรียบร้อย ครูมาสอนต่อ
เรื่องโคลงกับกาพย์ยานีค่ะ
          เริ่มภาคบ่าย คุณกิ่งยังอาการปรกติ นั่งฟังอย่างตั้งใจ 
       ส่วนเราเริ่มหาวค่ะ เหมือนตอนเป็นเด็กเลยแหละ พอครูสอนจะง่วงนอน
มองซ้ายมองขวา เอิ๊กๆๆ ได้เพื่อนเล่นแล้ว น้องหมามาคลอเคลียที่ขาเรา
     มามะมาเล่นกับพี่แก้ง่วงก่อน น้องหมาวนไปเวียนมา 
เราเห็นครูหันมามองเราเหมือนกัน อิ แต่หนูง่วงอะครู
     สุดท้าย สนุกๆ จ้องตาโทนี่ right left above below  สี่คำ เราใช้นิ้วชี้ไปขวาที
ซ้ายที ขึ้นบน ลงล่าง สักพักน้องเริ่มตาละห้อย คริ คริ และเขาก็ค่อยๆ
นอนลงกับพื้น ได้ผลๆ เพราะเคยเล่นกับน้องหมาที่บ้านบ่อยค่ะ

           พอถึงเวลาต้องลาครูแล้ว ครูให้พระเราคนละองค์ หลวงพ่อเปิ่นค่ะ

   
 ครูแก้วยังดูหนุ่มๆอยู่เลย แม้อายุท่าน 67 เข้าไปแล้ว
ครูเป็นคนอารมณ์ดี คุยสนุก ท่านขับเสภาให้เราฟังด้วยนะคะ

ต้นพิกุลหน้าบ้านครูค่ะ
        ครูเดินมาส่งเราที่รถ หลังจากนั้นยังไม่ค่ำมากนัก 
คุณกิ่งโศกผู้ใจดี ก็พาเรากลับไปที่วัดนวลจันร์เพื่อทำบุญไหว้พระกันอีกครั้งค่ะ
 

ภาพนี้จะส่งเข้าประกวดงานวัดค่ะ อิ
อยากทราบจังเลยค่ะ ว่าเขาเรียกต้นอะไร เขาออกดอกตามโคนต้นค่ะ
เห็นแล้วแปลกดีค่ะ

เมื่อเบ่งบาน สักวันก็ร่วงโรยค่ะ
ครูบอกว่า มองเห็นทุกคนคือ ชื่อ ไม่ได้มองภาพที่สวยงาม 
มองลึกเข้าไปคือกระดูก หนูแถมน้ำเหลืองให้ด้วยค่ะ
พอแค่นี้ก่อนนะคะ
ขอบคุณข้าวนุ่มๆที่บ้านคุณครูที่ศิษย์ได้มีโอกาสนั่งร่วมโต๊ะด้วยค่ะ
ขอบคุณความรู้ที่ครูถ่ายทอด 
ศิษย์ไม่ได้หวังว่าจะเป็นคนเก่ง หรือไปแข่งขัน 
แต่การเรียนรู้ไม่มีวันจบค่ะ
ตราบใดที่คุณยังเป็นคนใฝ่รู้ ใฝ่ศึกษา กล้า และกระตือรือร้น
คุณจะไม่มีวันล้ม และหมดกำลังใจในตัวเอง
ขอบคุณทุกท่านในบ้านกลอน ที่มอบมิตรภาพอันสวยงามให้แก้วประภัสสรค่ะ
ขอบคุณจากใจอีกครั้ง