สวย หรือ ไม่สวย

เที่ยนหยด

"คนไม่มีแฟน"  คำพูดนี้ ฟังแล้วบางทีก็ให้ความรู้สึกดี เหมือนกับเป็นสาวโสด
สองพันปี ดูมีเสน่ห์ แต่ในบางครั้งมันก็สะกิดหัวใจให้คิดอยู่เหมือนกันว่าแล้ว
"ทำไม?" หรือ "เพราะอะไร?" เพราะเรา หรือเพราะเนื้อคู่เราอยู่ไกลยังมาไม่ถึง
กันแน่ คนที่ไม่มีแฟน จะยังไม่รู้สึกเหงามากมายนัก ถ้าในกลุ่มเพือนๆยังไม่มี
เหมือนกัน คือ ยังมีการพบปะสังสรรค์ ไปไหนมาไหน หรือจะแอบปิ๊งใครให้หัวใจ
มันเต้นตึ๊กตั๊กเล่นก็คงไม่มีใครมาคอยทำตาขวางใส่  แต่ในทางกลับกันถ้าเพื่อนๆ
ในกลุ่มส่วนใหญ่มีแฟนกันแล้ว เหลือแค่เราที่ยังไม่มี อาจจะมีเหมือนกันที่ยัง
ไม่มี แต่มันเป็น "กระเทย" และมันก็หาของมันได้ไปเรื่อยๆ ที่นี้เราก็ต้องมานั่ง
คิดเหมือนกันว่า ทำไม เราถึงยังไม่มีหล่ะ
ส่วนใหญ่เรามักโทษกรรมพันธุ์ ว่าเกิดมาไม่สวย หุ่นไม่ดีหรือ รวยไม่พอใช้ของ
ไม่มีสกุล หรือแต่งตัวเชยไม่มีรสนิยม แท้จริงแล้วสิ่งเหล่านี้มันเป็นแค่องค์ประ
กอบภายนอกที่จะดึงดูดให้ใครต่อใครสนใจและเข้ามาสานสัมพันธ์แต่เราก็ไม่
อาจจะรู้ได้ว่าจะคบกันได้นานแค่ไหน นิสัยจะไปด้วยกันได้มั๊ย อันนี้หล่ะคือความ
เป็นจริง และคนเราก็มักจะคิดเลยเถิดกันไปอีกว่า ถ้าเราหน้าตาไม่สวยหรือแต่งตัวเชย แถบจนอีกต่างหาก แล้วใครที่ไหนจะชายตาแลหล่ะ  นี่ก็เป็นความคิดเห็นที่
เรามักเห็นกันได้อยู่ทั่วไป  ส่วนการที่ผู้หญิงสักคนจะหาแฟนที่เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่างตามใจตัวเองเนี่ย มันคงเป็นไปได้ยาก  และถ้าคิดว่ารูปร่างหน้าตาเป็น
อุปสรรคต่อการมีแฟนนั่น เลิกคิดที่จะทำศัลยกรรมเถอะค่ะ  เพราะของปลอม
ยังไงก็เป็นของปลอมอยู่วันยังค่ำ แต่สิ่งที่ยังคงอยู่กับตัวเราตลอดไปก็คือความ
สวยงามภายในที่เราจัดและแต่งแต้มเสน่ห์ให้มันได้
ความร่าเริง มองโลกในแง่ดี และความมั่นใจ กล้าแสดงออกในทางสร้างสรรค์สิ่งเหล่านี้แหล่ะ คือเสน่ห์อย่างหนึ่งของผู้หญิง ขอเถอะค่ะ อย่าเอาความสวยกับไม่สวยมาเป็นเงื่อนไขต่อการดำรงชีวิตเลย  เพราะมันจะทำให้เราไม่กล้าที่จะ
เผชิญหน้ากับสิ่งใดๆในชีวิต และก็ตอบตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า เราไม่สวย เรา
ไม่เก่ง เพราะนั่นย่อมหมายถึง เราจะะไม่ผ่านบททดสอบที่สวรรค์ส่งมาแกล้งเรา
แล้วหล่ะ....มั่นใจเถอะค่ะว่า "คนรัก" ที่เขาจะเข้ามาหาเราเขาจะรักเราด้วยหัวใจ
มิใช่หน้าตาจริงๆ  ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว มันน่าภูมิมากแค่ไหน และเราจะรักษารัก
ครั้งนี้ไว้ได้นานแค่ไหน มันก็ขึ้นอยู่กับว่า เราเป็นตัวของเราเองมากแค่ไหนและ
มีความเข้มแข็งพอหรือเปล่า และหากใครกำลังสงสัยว่า "ทำไม" เรายังไม่มีแฟน
ซะที ลองดูเถอะค่ะ ลองใช้วิธีมองกลับกันว่า ถ้าเราเป็นผู้ชาย เราจะเลือกคนแบบ
เรามาเป็นแฟนหรือเปล่า และน่าเลือกตรงไหน ?  และถ้าคุณสมบัติของเรามีเพียบ
พร้อม แต่ก็ยังหาไม่ได้สักที  คงต้องโทษสวรรค์แล้วหล่ะ..ที่อาจส่งมาให้เราช้า
ร้องเพลง รอ ไปก่อนเถอะจ้า....แต่ถ้าว่า เราไม่มีคุณสมบัติดั่งที่ว่าเลย นั่นก็แสดง
ว่าเราไม่ผ่านบททดสอบในบทที่ว่าด้วยการดูแลตัวเองให้ดูดีซะแล้ว..และคงไม่
ต้องมานั่งรำพึงรำพันว่า   "ทำไมน๊า เรายังไม่มีแฟนซะที"

เดือนที่แล้ว...มีโอกาสได้ไปเดินแถวๆตลาดหลังการบินไทยโดยที่
ไม่ได้ตั้งใจเลยค่ะ..พอดีน้องสาวฉันจะไปซื้อของก็เลยชวนฉันไปด้วย
 แต่ฉันตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ซื้ออะไรเลย...แค่เดินเล่นเฉยๆ
ร้านค้าแถวตลาดหลังการบินไทยช่วงนี้ดูจะซบเซาไปมากที่เดียว
สาเหตุก็คงเป็นเพราะสนามบินย้ายมาอยู่ที่สุวรรณภูมิ..แต่ยังไงก็แล้วแต่
พวกเราก็ยังชอบมาเดินที่นี่อยู่ดี...
เดินไปเดินมารู้สึกหิวน้ำ...เลยแวะซื้อน้ำก่อน...ขณะที่กำลังรอน้ำอยู่ 
ฉันก็มองโน่น นี่ นั่นเรื่อยเปื่อยและแล้วสายตาก็สะดุดกึก! ที่กระเป๋าใบหนึ่ง...
ปิ๊ง! ขึ้นมาทันที และบอกตัวเองว่า..ไปๆไปดูดีกว่า..อิอิ
กระเป๋าที่ว่าถักด้วยเชือกร่มค่ะ...เห็นแล้วชอบมากๆ..ส่วนตัวแล้วชอบงาน
แฮนด์เมค มากๆ..สำหรับกระเป๋าใบนี้ขอบอกว่าถูกใจมากๆ..
ไม่ว่าจะเป็นสี หรือแบบ แต่ฉันตั้งใจแล้วว่าจะไม่ซื้ออะไร..ก็ต้องตามนั้นหล่ะ...
และความที่อยากรู้ว่าสวยขนาดนี้..จะมีราคาเท่าไร?   ก็เลยถามคนขาย
พอเขาบอกราคามา....ก็พอสมน้ำสมเนื้อกับงานชิ้นนี้เลยค่ะ..ฉันแอบคิด
นอกจากแอบคิดเรื่องราคาแล้ว..สมองฉันเริ่มทำงานทันที..ฉันพลิกซ้าย
พลิกขวาดูไปเรื่อยๆ..อาจดูเหมือนฉันไม่ค่อยสนใจ..แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ค๊า
สมองฉันเริ่มสั่งการทันที..ฉันค่อยๆจำแบบและดูลวดลายที่เขาถัก...
ยอมรับว่าฝีมือปราณีตมาก..จริงๆแล้วของแฮนด์เมคนี่..ราคามันจะค่อนข้าง
สูงอยู่สักหน่อย....ตรงนี้ฉันทราบดี..เพราะกว่าจะได้งานแต่ละชิ้นมันต้อง
ใช้เวลาพอสมควร..
ฉันแอบคิดเล่นๆว่า..ถ้าเราจะลองถักกระเป๋าแบบนี้ดูบ้าง..จะได้มั๊ยเนี่ย
แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะสำเร็จหรือไม่? เอาน่า! ไม่ลองก็ไม่รู้เนอะ
ทันทีที่กลับถึงบ้าน..ฉันโทรหาน้องสาวอีกคน..เพื่อสอบถามรายละเอียด
เกี่ยวกับการถัก...เนื่องจากน้องคนนี้เขามีฝีมือทางด้านนี้มากพอสมควร
น้องฉันบอกรายละเอียดตั้งแต่ จะซื้อเชื่อกร่มที่ไหน ราคาเท่าไร?
พร้อมกับบอกวิธีถักด้วย...อืม..มันก็ไม่ยากจนเกินไปนักแต่ต้อง
ใช้กำลังมือเยอะ..เพราะเชื่อกร่มค่อนข้างแข็ง..เอาน่า! คนอื่นทำได้
ฉันก็ต้องทำได้ซิ.....(เข้าข้างตัวเองไว้ก่อนค๊า)
รุ่งขึ้นอีกวัน ฉันไม่รอช้า..รีบไปหาซื้อวัสดุและอุปกรณ์ในการถัก
มาจนครบตามที่น้องสาวบอกแล้ว..ได้เวลา..ลุยทันที..คิคิ
เริ่มต้นก็รู้สึกถึงความยากซะแล้ว..ที่ว่ายากเนี่ยคือต้องดึงเชือกให้แน่นๆ
ไม่งั้นทรงกระเป๋าจะไม่สวยค่ะ..

ขั้นตอนแรกคือ ต้องเริ่มถักก้นกระเป๋าก่อน....

เริ่มสลับลายแล้ว..ค่ะ แต่ขอบอกว่า..เจ็บมือมากๆเลยอ่า..ประมาณว่า
หุบมือแทบไม่ได้..(เหมือนทำร้ายตัวเองกลายๆ..อิอิ)  แต่....
ไม่เป็นไร...ศรียังทนได้ค่ะ  

และแล้วเวลาก็ผ่านไปจากวันเป็นอาทิตย์ จากอาทิตย์แรกก็เริ่มเป็น
สองอาทิตย์..ด้วยความอดทนจริงๆเล๊ย...ฉันคิดท้อใจก็หลายครั้ง
เพราะมือมันไม่ค่อยเป็นใจเลยค่ะ..เจ็บไปหมด..เฮ้อ! นี่ถ้าไม่ใช่เพราะ
ความชอบ..ฉันคงไม่ทู่ซี้ทำน๊ะเนี่ย...
ความฝันใกล้เป็นจริงแล้วค่ะ..พ่อแม่พี่น้อง หุหุหุ
ขั้นตอนต่อจากนี้ไป..ก็ไปจ้างเขาเย็บซับในติดซิบและหูกระเป๋า
ก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย...รอใช้อย่างเดียว..

 
และนี่ก็คือผลงานชิ้นโบว์แดงเลยค่ะ...เพราะมันเป็นใบแรกจริงๆ
ฝีมือในการถักยังไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าที่ควรค่ะ..แต่ก็คุ้มค่ากับ
ที่ต้องรอคอยและอดทนกับมันอย่างมากมาย..จริงๆ.

พอเบื่อรูปทรงเดิม..ฉันก็พับด้านข้างเข้าไป..พร้อมติดกระดุม..แค่นี้ก็จะได้กระเป๋าอีกรูปทรงหนึ่งแล้วค่ะ
ความสุขที่เราสร้างได้..โดยไม่ต้องลงทุนเยอะ..แค่ลงแรงอย่างเดียว 
ใครอยากลองเชิญเลยนะคะ...
ขอจบเรื่องเล่าไว้เพียงเท่านี้ค๊า...