เพื่อนกับแฟน...ทดแทนกันไม่ได้

เที่ยนหยด

ฉันเคยสงสัยเวลาเพื่อนพูดว่า
"เพื่อนกับแฟนมันทดแทนความรู้สึกกันไม่ได้หรอก" และเวลาที่ฉัน
ถามเพื่อนว่า"ถ้าไม่ได้ไปกับแฟน ก็ชวนเพื่อนไปสักคนซิ"  หรือแม้
กระทั่งเวลาที่เพื่อนถามฉันว่า "ไม่เหงาหรอ..ที่ไม่มีแฟนน่ะ" และฉันก็
ตอบกลับไปว่า "ไม่เห็นเป็นไร..มีเพื่อน"  เพื่อนก็จะตอบกลับมาเหมือน
กับประโยคแรก คือเพื่อนกับแฟนยังไงก็ทดแทนกันไม่ได้
และเมื่อฉันมาเจอเข้ากับตัวเองฉันก็รับรู้ได้โดยอัตโนมัติว่าความรู้สึกมัน
ช่างต่างกันซะจริงๆ ถ้าหากวันนี้เขาไม่ว่างที่จะมาเจอ เราต้องอยู่คนเดียว
และถ้าในเวลานั้นมีเพื่อนโทรมานัดเจอ ฉันก็กลับไม่รู้สึกอยากเจอเลย
เพราะรู้สึกเลยว่ามันทดแทนกันไม่ได้จริงๆ เพราะมันคนละความรู้สึก
ไม่ว่าจะเป็น การปฏิบัติ การแสดงออก คำพูด และความลึกซึ้งอบอุ่นมัน
ต่างกันโดยสิ้นเชิง ...แต่หากถามว่า จะดีขึ้นไหม ถ้ามีเพื่อน ในขณะที่ไม่มี
แฟน ฉันตอบได้ทันทีว่า "ดีขึ้นแน่" เพราะอย่างน้อยช่วงระยะเวลาที่เราทุกข์ 
เราเศร้า มันจะหดสั้นลงได้ เพราะได้ร่วมแบ่งปันความรู้สึกนั้นกับเพื่อน 
ฉันไม่ได้รู้สึกว่าฉันอยู่เดียว และเพื่อนก็ทำให้ฉันเกิดพลังได้อย่างประหลาด
ในวันที่กำลังอ่อนแอ....
ถ้าเราจะเปรียบกับก้อนเนื้อ เราก็ไม่ได้มีก้อนเนื้อก้อนเดียวที่ต้องตัดแบ่งให้
เพื่อนเท่านี้ คนรักเท่านี้ และเมื่อส่วนของคนรักลดลงส่วนของเพื่อนจะได้มาก
หรือเมื่อให้คนรักมาก เพื่อนย่อมได้น้อยลง ซึ่งในความรู้สึกของฉัน เพื่อนกับ
คนรักคือเนื้อคนละก้อน แต่ละก้อนมีลักษณะเฉพาะที่แตกต่างกัน และเมื่อวาง
สลับกันเราก็รู้ว่าเป็นก้อนไหนเมื่อเราจะประกอบอาหารเราก็จะรู้ว่า เนื้อก้อน
ไหนเหมาะที่จะใช้ทำอะไร  แต่ถ้าหากก้อนใดก้อนหนึ่งโดนสุนัขคาบไปรับทาน
เราก็อาจใช้อีกก้อนมาปรุงอาหารได้ แม้จะให้รสชาติที่แตกต่างกัน แต่ก็ทำให้
เราประทังชีวิตต่อไปได้...ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ก้อนเนื้อที่เป็นคู่รัก มัน
หอมหวานเป็นพิเศษหรืออย่างไร..สุนัขถึงเลือกที่จะมาคาบไปรับประทานมาก
กว่าเนื้อก้อนอื่นๆ.....