ฉันเคยมีเพื่อนเป็นกวี

หมอกจาง

ฉันเคยมีเพื่อนเป็นกวี
แต่ทว่าฉันไม่ได้พบเขานานมากแล้ว
.........................
ในแต่ละขวบปี เขาจะแวะมาเยี่ยมเยือนฉันหลายครั้ง
ในบางวันที่ฝนพรมพรำ ท้องฟ้ามีสีเทาหม่น ละอองน้ำเย็นชื้นอยู่ในอากาศ
เขาจะหอบพาความเหงามาเงียบๆ
มานั่งเขียนบทกวีถึงดอกไม้ สายฝน และหญิงสาวบางคนของเขา
เขาบอกกับฉันว่า สายฝนนั้น เหมาะสำหรับการครุ่นคิด
ด้วยว่าม่านฝนนั้น ทำให้เรามองอะไรต่อมิอะไรได้ไม่กระจ่าง
เราจึงมักนิ่ง และมองเข้ามาในตัวเอง มากกว่าจะมองออกไปข้างนอก
ในบางวัน ที่แรกเช้ามีหมอกของสายลมหนาวห่อหุ้ม
ในทุกๆความสวยงามที่แฝงความเศร้า
เขาจะแวะมาทักทายฉันแต่เช้าตรู่ เพื่อมาเล่าเรื่องความรักของเขา
หลายต่อหลายเรื่องเป็นเรื่องเก่า หลายต่อหลายเรื่องเป็นเรื่องใหม่
แต่ทุกเรื่องล้วนมีความเศร้าปะปนอยู่ มากบ้าง น้อยบ้าง
ในความรักของเขา ไม่มีครั้งใดเลย ที่จะไม่มีความเศร้ามาปะปน
ก็เขาเองนั่นแหละที่บอกฉัน ว่าความเศร้านั้น ทำให้ความรักอ่อนโยนขึ้น
ในวันที่ดอกหางนกยูงและดอกคูนนั้นบานสะพรั่ง
ในห้วงยามที่แสงแห่งดวงอาทิตย์ยังไม่กล้า 
และกลิ่นกลางคืนยังเหลือทิ้งค้างไว้ในสายลมอ้อยอิ่ง
เขาจะเล่าให้ฉันฟัง ถึงวันที่สวยงามในชีวิตของเขา
ซึ่งแต่ละวันล้วนได้ผ่านเลยไปแล้ว
เขาเพียรเล่าถึงดอกคูนที่เบ่งบานเมื่อหลายปีก่อน กระทั่งชักชวนนำพาฉันดั้นด้นออกไปชม
เพื่อจะพบว่า ในปีนี้ ดอกคูนต้นที่เขาพูดถึงนั้นได้แก่เกินจะออกดอกเสียแล้ว
แล้วเขาจะหดหู่ถึงดอกคูนดอกนั้นอยู่ครึ่งค่อนวัน 
และอาจเขียนบทกวีสักบทให้กับดอกคูนในความทรงจำของเขา
บางที เมื่อเขานึกขึ้นได้ เขาจะเล่าถึงดอกคูนอีกต้นหนึ่ง หรือหางนกยูงแดงสดอีกต้นหนึ่ง ที่ออกดอกงดงามเมื่อปีกลาย
และชักชวนฉันให้ไปชมดู
จนบางครั้ง ฉันต้องปฏิเสธไป
และแปลกใจในข้อที่ว่า ทำไมเขาจึงไม่เคยเห็นความงามในดอกคูนของปีนี้บ้าง..
..................................
ฉันไม่ได้พบเขานานแล้ว
เหมือนว่าจู่ๆเขาก็หายไปจากชีวิตของฉันเสียเฉยๆ
ลำธารแห่งความเศร้าของเขานั้นเหือดแห้งเสียแล้วหรือ
ผิวหนังของเขากร้านและด้านชา เกินกว่าจะสัมผัสความอ่อนโยนของสายลมเสียแล้วหรือ
ความเปลี่ยวเหงาของเขาได้รับการเติมเต็ม หรือว่าสยบยอมให้กับความชาชินแห่งความเปลี่ยวเหงานั้นเสียแล้ว
ประตูบ้านฉันเปิดกว้าง หากแต่ไร้วี่แววของการมาเยือน
ฉันจึงเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้น จ่าหน้าซองถึงความเศร้าแห่งนกที่กดอกตนเองลงกับหนามเพื่อร้องเพลง
ด้วยฉันรู้ว่าเขายังคงอยู่ตรงนั้น เดียวดายและจ่อมจมอยู่กับบทกวีของเขา
อาจบางทีประตูบ้านของฉันต่างหาก ที่มิได้อยู่ที่เดิม				
comments powered by Disqus
  • ก้าวที่...กล้า

    20 ตุลาคม 2552 11:25 น. - comment id 109375

    ด้วยฉันรู้ว่าเขายังคงอยู่ตรงนั้น เดียวดายและจ่อมจมอยู่กับบทกวีของเขา 36.gif36.gif
  • แทนคุณแทนไท

    20 ตุลาคม 2552 13:28 น. - comment id 109378

    นี่หละ นาม หมอกจาก
    
    รออยู่นาน "สวัสด้วยระลึกถึงครับ"
  • กีกี้

    20 ตุลาคม 2552 13:39 น. - comment id 109379

    คงเปลี่ยนไปทำมากินในทางอื่นซะแล้วมั้ง 
    
    73.gif
  • ฉางน้อย

    20 ตุลาคม 2552 19:06 น. - comment id 109394

    11.gif36.gif6.gif
  • nig...

    20 ตุลาคม 2552 22:22 น. - comment id 109415

    36.gif
  • โคลอน

    21 ตุลาคม 2552 09:43 น. - comment id 109419

    กวี....จะผ่านไปกี่ปีก็ยังเป็นกวีอยู่ค่ะ
    
    เชื่อเถอะนะคะว่าไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
    
    ทำอะไร
    
    วันเวลาผ่านไปเท่าไหร่
    
    จิตวิญญาณในความเป็นกวี.....ยังคงอยู่
    
    แม้จะหลับใหลไปบ้างบางคราว
    
    แต่ทุกเรื่องราวที่เคยร้อยเรียง
    
    จะเป็นเหมือนดั่งเสียงเรียกให้กลับมา
    
    11.gif36.gif11.gif
  • นิลวรรณ

    21 ตุลาคม 2552 10:24 น. - comment id 109420

    ฉันก็เคยมีเพื่อนเป็นกวี
    เมื่อสามปีที่แล้ว  เขามาเล่าเรื่องราว
    ของเขาให้ฉันฟัง   เขามาชวนฉันไปดู
    ต้นสายน้ำผึ้ง   เขาบอกว่าชอบมาก
    หลังจากนั้นเขาก็หายไป
    ฉันไม่ได้ข่าวคราวของเขา  แต่ฉันหวังว่าสักวัน
    เขาจะกลับมา  มาดูต้นสายน้ำผึ้งที่ฉันปลูก
    ไว้รอเขา  เขาจะได้ไม่ต้องไปดูที่ไหนอีก
    
    แล้วเขาก็กลับมา  ฉันรีบชวนเขาเข้ามาดูต้นสายน้ำผึ้ง   เขามองแล้วยิ้มเฉยๆ   ฉันไม่รู้ว่า
    เขายังชอบสายน้ำผึ้งหรือเปล่า
    
    เขายื่นดอกกล้วยไม้ป่ามาให้ฉันแล้วบอกว่า
    ฉันเหมือนดอกไม้ป่า
    
    1.gif1.gif36.gif
  • ครูพิม

    21 ตุลาคม 2552 11:53 น. - comment id 109427

    1.gif
    
    ฉันเคยมีเพื่อนบนเส้นทาง
    แม้นจะเลือนหายไปตามกาล
    ไม่มาทักทาย
    ไม่ถามไถ่
    ก็แอบหวังเล็กๆว่า..
    เขาจะผ่านมาเห็น
    และแวะบ้านของฉันบ้าง
    เพื่ออ่าน...งานที่ฉันเขียน..
    เพื่อเขา..เพื่อเขาเสมอ...
    
    11.gif11.gif
  • หมอกจาง

    24 ตุลาคม 2552 06:40 น. - comment id 109509

    ก้าวที่กล้า - 36.gif
    
    คุณแทนฯ - สบายดีนะครับ 1.gif
    
    กีกี้ - 73.gif
    
    ฉางน้อย - 11.gif6.gif
    
    nig - 36.gif36.gif มีแถมเพิ่มให้อีกดอก 55
    
    โคลอน - หวังว่าคงเป็นเช่นนั้นเหมือนกันครับ 11.gif
    
    นิลวรรณ - ขอบคุณที่เอามาแจมครับ 6.gif
    
    ครูพิม - ขอบคุณอีกคน 36.gif36.gif
    
    ..............................
    
    ตื่นเช้ามาวันนี้ ปวดคอมาก เมื่อคืนสงสัยจะนอนตกหมอนแน่ๆ 3.gif
    
    เอ๊ะ รึว่าจะมีใครมาขี่คอแบบชัตเตอร์ ?
    
    ไม่หรอกม๊างง.. 73.gif
  • กีกี้

    24 ตุลาคม 2552 10:12 น. - comment id 109510

    ผีขนุนละป่าว 73.gif
  • กุ้งหนามแดง

    24 ตุลาคม 2552 11:04 น. - comment id 109512

    อาจจะเดินทางไกลอยู่....
  • เรไร

    24 ตุลาคม 2552 16:41 น. - comment id 109514

    
    ตามหาให้ด้วยแล้วกัน.... หายไปเหมือนกันเพื่อนของผม
  • โคลอน

    27 ตุลาคม 2552 11:17 น. - comment id 109553

    โห...ค.ห 12 เรไร (ขออนุญาต หมอกจาง ใช้พื้นที่ทักทายหน่อยนะคะ)
    
    หายไปไหนมาเนี่ย....
    
    สำรวจๆ.....อืม.....ครบ32...อิอิ21.gif30.gif
    
    อยากอ่านกลอนอ่ะ คิดถึงหลายๆเด้อ46.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน