บนเตียงเล็กๆ.. ในบ้านอบอุ่นหลังหนึ่ง แดดยามเย็นทอบางบาง..ผ่านหน้าต่าง หญิงชรา..อายุราวๆ 70 ปี นอนซม..อยู่บนเตียง เธอรู้ว่า...นี่เป็นช่วงเวลาสุดท้าย..ในชีวิตของเธอแล้ว แต่จะเป็นอะไรไปล่ะ เธอพอใจกับชีวิตทั้งหมด..ที่เธอได้ผ่านมา เธอ..ได้แต่งงาน ..มีครอบครัว..ที่อบอุ่น แม้จะไม่มีลูก..ก็ตาม มีเพื่อนที่ดี ..ผ่านชีวิตการงานที่ดี ถึงแม้วันนี้..สามีของเธอจะตายไป..ร่วม 10 ปี แต่..ในวันสุดท้าย..ของชีวิต เพื่อน-ที่เธอรักที่สุด.. ก็มานั่งเคียงข้างเธอ..อยู่ตรงนี้ มาส่งเธอ..เหมือนทุกครั้ง หมอบอกว่า..ฉันคงอยู่ได้ไม่เกินพรุ่งนี้เช้าหรอก เธอ..เอ่ยบอกกับเขา ... เพื่อนชรา..ที่รู้จักกับเธอมา..แต่ครั้งยังเด็ก ฉันรู้ ชายชรา..พยักหน้ารับ เธอมาส่งฉัน..เหมือนทุกทีสินะ หญิงชรา..มองหน้าชายชรา ใช่..ก็ฉันส่งเธอ..มาตลอดทั้งชีวิตนี่นา ..ขาดไปอย่าง..คงไม่ครบ ชายชราตอบ..ด้วยรอยยิ้มบางๆ ตอนเด็กๆ..บ้านเรา..อยู่ทางเดียวกัน..เรากลับบ้านด้วยกันทุกเย็น.. บ้านฉัน..อยู่เลยบ้านเธอไปมาก.. เธอ..รำลึกความหลัง แต่ฉัน..ก็ไปส่งเธอทุกวัน ชายชราบอก ใช่..เธอทำอยู่อย่างนั้น..ตลอดชั้นประถม..และมัธยม..ที่เราเรียนด้วยกัน จนเพื่อนๆล้อว่า..เราเป็นแฟนกัน หญิงชราพูดขึ้น สุดท้าย..ก็ต้องเลิกล้อกันไป เพื่อนชราของเธอ..ต่อคำ ตั้งแต่..เธอคบกับแฟนคนแรกของเธอ..นั่นแหละ เธอเย้ายิ้มๆ แต่ฉันก็ไปส่งเธอทุกวัน..อยู่อย่างเดิม... จนต้องเลิกกับแฟน..ไม่ใช่รึ ชายชรา..ทวนความหลัง เธอจำได้ว่า..เธอบอกเขาอยู่บ่อยๆว่า..ไม่ต้องเดินมาส่งเธอแล้ว.. เดี๋ยวแฟนเขาจะโกรธเอา.. แต่เขาก็ยังดึงดัน..ที่จะมาส่งเธอ โกรธก็โกรธไป ..ฉันรู้จักเธอมาก่อนตั้งนาน ยังไงเธอ..ก็ต้องมาก่อน นั่น..เป็นคำพูดที่เธอจำได้ไม่ลืม ..แม้ว่า..มันจะผ่านมาเกือบ 60 ปีแล้วก็ตาม.. เธอยังจำ..วันที่เขาต้องขึ้นรถไฟ..เพื่อไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยได้ วันนั้น..เธอไปส่งเขาที่สถานี ..ร้องไห้จะเป็นจะตาย เขาวุ่นกับการปลอบเธอ..จนไม่เป็นอันได้ร่ำลาพ่อแม่ พอเธอสงบลง..และขอตัวเข้าไปล้างหน้าล้างตา..ในห้องน้ำ .. พ่อแม่ของเขา..ไปเช็คเที่ยวรถไฟ ... พอเธอกลับมา..ก็พบเขานั่งร้องไห้คนเดียว..กับกองกระเป๋า...เงยหน้าขึ้นบอกกับเธอ..ทั้งน้ำตา กลับบ้านเอง..เดินดีๆ นะ และนั่น..ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา..อีกรอบ เธอจำได้ว่า..วันที่เขาปิดภาคเรียน..และกลับมาบ้าน..เธอแนะนำเขา..ให้รู้จักกับแฟนหนุ่มของเธอ ตอนแรก..ทั้งสอง..เหมือนจะเข้ากันได้ดี ..แต่หลังจากนั้น 2-3 วัน มีคนมาบอกว่า..แฟนเธอกับเพื่อนเธอ..ต่อยกัน มัน..นอกใจเธอ เขาบอกเรียบๆ.. แต่..เธอไม่เชื่อ วันนั้น..เธอเชื่อแฟนมากกว่า..ว่าเขาอิจฉาแฟนเธอ..จึงหาเรื่องชกต่อย เธอว่าเขา..ไปหลายคำ อาทิตย์นึงให้หลัง..เธอจึงรู้ว่า..เขาเป็นคนถูก เมื่อเธอไปหาเขาที่บ้าน..ก็เจอแต่..พ่อของเขา มันกลับไป..แต่อาทิตย์ก่อนแล้ว ..เห็นว่ามีธุระด่วน ..ไม่รู้อะไร เธอส่งจดหมายไปขอโทษ ..เขาบอกไม่เป็นไร..เขาไม่เคยโกรธเธอ..แค่น้อยใจเล็กๆ ..ในจดหมายลงท้าย..ด้วยคำ-คำเก่า "กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ" เธอรู้ว่า..ในคำที่เหมือนสั้นๆนั้น ..เขาพูดอะไรออกมา..มากมายขนาดไหน.. เธอจำได้..ถึงวันที่เธอ..บอกเขาว่า.. เธอจะแต่งงาน.. เขา..มองหน้าเธอ.. เธออ่านไม่ออกว่า..มันเป็นความรู้สึกอะไร ..ดีใจ? ..เสียใจ? และเมื่อเธอถามเขาตรงๆ ..เขาก็ตอบว่า.. ..เราใจหาย.. แต่ก่อนหน้านั้น.. ก็เขานี่แหละ..ที่เป็นคนช่วยเธอเลือก..ช่วยเธอดูว่า..ผู้ชายคนนี้นิสัยดี ..และรักเธอจริง เรา-ผู้ชายด้วยกัน..เราดูออก ซี่งเขา..ก็ดูไม่ผิด ..สามีของเธอดี..เหมือนอย่างที่เขาบอก .. วันแต่งงาน..เธอบอกเขาว่า.. ความเป็นเพื่อนของเรา..ยังเหมือนเดิมนะ ..ไม่ต้องห่วง เขามองเธอนิ่งๆ..พยักหน้าน้อยๆ.. ไม่ตอบคำ ถึงเวลารดน้ำสังข์ ..เขาอวยพรเธอมากมาย ..แต่พูดกับสามีเธอ..เพียงสั้นๆ ว่า.. ฝากด้วยนะ.. เขาแต่งงาน..มีครอบครัวของเขา เธอ..ก็มีครอบครัว..ของเธอ มีบางช่วงของชีวิต..ที่ห่างกันไป แต่ก็ไม่เคย..ลืมกัน เธอ..ส่งการ์ดอวยพรวันเกิดให้เขา..ทุกๆปี ตอนนี้..เขาน่าจะเก็บมันไว้ได้ 59 ใบแล้วล่ะ เพราะเธอนับของเธอแล้ว..มันได้ 58 ใบ น้อยกว่า..อยู่ใบนึง.. เพราะเธอ..เกิดทีหลังเขา 5 เดือน.. บางที ..เธอรู้สึกสนิทกับเขา..มากกว่า..คนรักของเธอเสียอีก หลายเรื่อง..ที่เขารับรู้..แต่คนรักของเธอ..ไม่แม้แต่ระแคะระคาย.. และก็เช่นกัน..หลายความลับ..ที่เขาระบาย ..ที่เขาฝากไว้ที่เธอ..เธอก็รับ..และเก็บงำมันไว้..ด้วยความเต็มใจ.. คิดอะไรอยู่? เขาเอ่ยขึ้นมา..ทำลายความเงียบ เรา..กำลังนึกแปลกใจ เธอเอ่ย..ด้วยท่าทีครุ่นคิด ทำไม..เราถึงไม่ได้เป็น..คนรักกัน? เขานิ่งไป..เหมือนกำลังคิดเช่นกัน เราสนิทกันมาก..มั้ง เขาว่า นั่น..ไม่น่าใช่เหตุผลนี่ เธอว่า เธอ..ถามยากไปนะ เขาตอบ..หลังจากนิ่งคิดอีก..อยู่ครู่ใหญ่ ไม่ยากหรอก ..ลองคิดเล่นๆ สิว่า..ทำไมเราถึงไม่รักกันนะ? แววตาเธอ..มีแววขี้เล่นซุกซน ..เหมือนเด็กหญิง..ครั้งกระโน้น อืมม..อันนี้..ค่อยง่ายขึ้นมาหน่อย เขาพูดขึ้น เธอมองหน้าเขา.. แปลกใจเธอว่า..เธอไม่ได้เปลี่ยนคำถาม..นี่นะ.. ฉันไม่รู้หรอกว่า..ทำไม-เราถึงไม่ได้เป็น..คนรักกัน เขามองหน้าเธอ..ด้วยสายตาอ่อนโยน แต่..ถ้าเธอถามว่า..ทำไม-เราถึงไม่รักกันน่ะ เขาเว้นช่วง ฉันก็จะตอบว่า -- ฉันว่า..เราไม่ได้-ไม่รักกัน..ซะหน่อย เธอหลับตาลง.. คำถามที่ถูกซ่อนไว้..หลายสิบปี..กลับตอบออกมาง่ายๆ..อย่างนี้เอง นั่นสินะ ..เราไม่ได้-ไม่รักกัน..ซะหน่อย เธอตอบ..ทั้งๆที่หลับตาลง ตอนนี้..เธอพร้อมที่จะจากโลกใบนี้ไป..อย่างมีความสุขแล้ว ในความรู้สึก..ที่เริ่มพร่าและเลือน...เธอสัมผัสได้ถึงมือของเขา..ที่เอื้อมมากุมมือเธอไว้ กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ.. และนั่น.. คือ..คำสุดท้าย..ที่เธอได้ยิน
เที่ยนหยด 25 ธ.ค. 2552 13:57 น. - ID 10663 
1137
11
0
25 ธันวาคม 2552 16:02 น. - comment id 112862
พิมชอบเรื่องราวความรักแบบนี้ค่ะ อ่านแล้วมีความสุข แฮปปี้ ... ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่านค่ะ
25 ธันวาคม 2552 16:39 น. - comment id 112863
ตกลงเรารักกันใช่ป่วสาวน้อบ
25 ธันวาคม 2552 19:52 น. - comment id 112867
.......พี่อ้อยๆ ซึ้งอ่ะดิ.....
25 ธันวาคม 2552 19:53 น. - comment id 112868
....... ดึกๆค่อยมาน๊าเจ้อ้อย....
25 ธันวาคม 2552 19:58 น. - comment id 112869
...เจ้ๆๆ เค้าได้รับกล่องพัสดุแล้วน๊า....ลืมบอกๆ อิอิยังไม่ได้เปิดดูเลยอ่ะ ทำเซอร์ไพรส์ให้ตื่นเต้นๆๆ
ขอบคุณมากๆนะเจ้น๊า.......
25 ธันวาคม 2552 22:13 น. - comment id 112875
3-4-5 อาหมวยเอ้ย... แหมมม...คุณคนอ่อนไหวค่ะ..ต้องขอ พระอภัยมณีด้วยนะคะ..ทีทำให้จิตใจ อ่อนปวกเปียกพอดีเจ๊อ่านเจอ..มันโดนง่ะ..เคยคิด เหมือนกันว่าบั้นปลายของชีวิตจะมีใคร ที่รักเราจริงๆยกเว้นคนในครอบครัวเนาะ
สงสัยเจ๊รอไม่ไหวเน้อ..วันนี้ง่วง
25 ธันวาคม 2552 23:07 น. - comment id 112876
ฉางน้อยก็ไปนอนก่อนน๊า .......
26 ธันวาคม 2552 07:19 น. - comment id 112886
เราไม่ได้ ไม่รักกัน (ซะหน่อย)เป็นเรื่องที่ดีมาก ดีจริงๆ อ่านแล้วน้ำตาซีมได้อย่างไรไม่รู้ อยากบอกว่าขอบคุณ ที่ทำให้ได้อ่าน กลับบ้านเอง เดินดีดีนะ
26 ธันวาคม 2552 10:08 น. - comment id 112890
เรื่องนี้ อันที่จริงแล้ว กำเนิดมาจากเวบ thaipoem ของเรานี่แหละครับผมเขียนเรื่องนี้เอาไว้เมื่อปี 46 ในชื่อ"เพื่อนเก่า" แล้วก็ไม่ได้โพสต์ที่ไหน นอกจากเวบนี้เพียงเวบเดียว แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่ามันกลายเป็นฟอร์เวิร์ดเมล แล้วก็กระจายไปตามเวบบอร์ดต่างๆได้อย่างไร ตอนนี้เรื่องนี้มันกระจายอยู่แทบทุกเวบ แต่คงน้อยคนมากที่จะรู้ว่าเรื่องนี้เกิดมาจากเวบ thaipoem http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story1093.html
26 ธันวาคม 2552 10:31 น. - comment id 112891
งาบ งาบ งาบ...
26 ธันวาคม 2552 15:28 น. - comment id 112903
คห. คุณพิม
ดีใจจังที่คุณพิมชอบ..อ้อยก็ชอบอ่านแล้ว ก็อดนำมาฝากเพื่อนๆไม่ได้ค่ะ
........................................................ คห.2 เจ๊แบม
....................................................... คุณหมอกจาก...
26 ธันวาคม 2552 15:29 น. - comment id 112904
สหายยา...
26 ธันวาคม 2552 19:10 น. - comment id 112914
......ตั๊บแก เดินดีๆน๊า สะดุดฝาท่อ ไม่กลัว กลัวสะดุดฝ่าเท้าคนอื่น แหะ.. แหะ...
26 ธันวาคม 2552 21:06 น. - comment id 112925
26 ธันวาคม 2552 21:22 น. - comment id 112926
คห 13 ....จุ๊ๆๆๆ.... อย่าเสียงดังดิ...
เจ๊ส่าไม่พูดแล้วหนา ดันมารู้ลึก รู้จริงอีกเหวย
26 ธันวาคม 2552 21:23 น. - comment id 112927
คห14 โธ่ๆๆๆ สหายก็...ปี่แตกซะแย้ววเด่วปาดน้ำตาให้
26 ธันวาคม 2552 23:08 น. - comment id 112928
ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ ชอบจดจำอะไรต่อมิอะไร เรื่องผ่านมานานนมแล้วก็ยังจำอีก อิอิ
26 ธันวาคม 2552 23:43 น. - comment id 112929
คุณกฤษ์...
27 ธันวาคม 2552 02:40 น. - comment id 112931
27 ธันวาคม 2552 02:41 น. - comment id 112932
29 ธันวาคม 2552 13:51 น. - comment id 112965
ส่งท้ายปีสองพันเก้าเข้าปีขาล ขอบันดาลบันดลผลบุญช่วย คิดและหวังสิ่งใดโชคอำนวย ขอร่ำรวยไร้ทุกข์สุขมากมี
30 ธันวาคม 2552 12:22 น. - comment id 112979
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
30 ธันวาคม 2552 17:03 น. - comment id 112980
แสดงว่าชื่อเราเป็นสิ่งไม่ดีถึงไม่จำ เรียกผิดทุกทีเลย อิอิ
30 ธันวาคม 2552 19:03 น. - comment id 112981
7 มกราคม 2553 14:40 น. - comment id 113059
ก็ดีนะ% 48%
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ