ความนัย

แทนคุณแทนไท

ดั่งว่า อักษรามีชีวิต...               ปล่อยให้ความคิดได้เคลื่อนไหว...
อยู่ใน  กระบัดกระบวน ณ ส่วนใจ....            ภายใต้ รู้สึกที่ดีงาม...
                             
                                                    
                    และเป็นเหมือนเช่นบางใครในหลายแสนล้านชีวิต บนโลกแห่งความพิไลใบนี้  บางบัดของวินาที ท่ามแสงราตรีที่คลี่ผ่านม่านสวรรค์ของจันทร์เพ็ญ ชีวิตจึ่งมิได้เริ่งรื่นเช่นที่เคยวาดปรารถนา  รัตติกาลแห่งความโศกดายจึงมิเคยหน่ายที่จะมาสวัสดี และวิสาสะที่จะอนุมานเอาว่า ข้าคือ เพื่อนรัก   
                    วันหวาน คงเป็นอีกหลายปรารถนาของหลายใคร ที่จะสุขสัมผัสกับนิมิตฝันนั้น ชั่วนิจและนิรันดร 
                    แต่ใครเล่า ที่จักคว้าปรารถนานั้นมาได้ครอง แม้สักเพียงครึ่งเสี้ยวของปรารถนาใจ
                    บทกวีแห่งความรัก จึ่งเป็นเหมือนนิยาย ที่ไม่เคยสิ้นสายฤทัยหมาย ยังคงขับขานสวนกระแสความอันตธานที่เปล่าดายของบางใคร ที่เผชิญได้แต่ความผิดหวัง 
                    เท่าไหร่แล้วหละ เคยมีประวัติศาสตร์ใด เคยจารสัดส่วนจำนวนหนึ่งผู้พลาดพ่ายกับหลายผู้คาดหวังไว้หรือไม่หนอ
                    ณ มหาทะเลแห่งความรัก จึ่งมิแปลกอะไร ที่ปรารถนาอันมิเคยสิ้น จะยังคงหวังว่า เมื่อมรสุมร้ายแห่งบุพเพฯพัดผ่านไป อุ่นชื่นแห่งวาสนา อาจมาเยือนข้าบ้าง
                    เพราะฉะนั้น ถึงมหาสตรีทั้งหลายจักหักห้ามหัวใจ มิให้เข้ามาข้องใกล้ข้าสักเพียงใด ก็อย่าหมายเลยว่า จักหักห้ามหทัยข้า ที่เปี่ยมหวังปรารถนาถึงบางสตรีเจ้าได้
                    ความรักของข้า ถึงว่ามิสูงสง่าเลอค่า ฤๅ เลิศล้ำดุจอัญมณีสีขาวแห่งท้องทะเล สิ่งนั้นก็มิอาจทำให้ข้า สิ้นศรัทธาว่า ข้าพ่ายแล้วที่จักหาสตรีใด อันหมายปรารถนาความรักจากข้า เพราะสิ่งที่ข้าเป็น ก็หาไม่
                    ดูก่อน บางใครทั้งหลาย ข้าบรรณาการความรักด้วยสิ่งใด ท่านว่าข้าบรรณาการด้วยสิ่งใดเล่า
                    บทกวีที่ข้าเขียน ถึงมิได้เข้าใกล้พื้นห้องหทัยหวานของสตรีผู้ข้าหมาย ก็มิได้เลวร้ายพอที่จักทำให้ข้าสิ้นศรัทธาหวัง และพาลชังความพิไล อันเป็นความอัศจรรย์ อันเกิดขึ้นโดยธรรมบนโลกนี้
                    ดูก่อน อักษราทั้งหลาย ท่ามความเสแสร้งและแกล้งเป็นบนนิมิตมายานี้ จักมีสิ่งใด ที่เราต่างยอมปรารถนาใกล้ แหละศิโรราบ เท่าความรักอีกหนอ 
                    นี่หละ คือรักจากข้า ท่ามมรสุมแห่งบุเพ ณ มหาทะเลแห่งความรัก 
                                                ด้วยหัวใจ
                           เมษายน ๕๐ นครศรีธรรมราช / แทนคุณแทนไท