* * * หนูหิ่ง ฯ ตอน จดหมายถึงพ่อ ฉบับที่ 3 * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

กราบเท้าคุณพ่อที่คิดถึง
พ่อคะ  พักนี้หนูยุ่งจังเลยค่ะ  ขับรถขึ้นเหนือล่องตะวันออกเป็นว่าเล่นเลยค่ะ  พ่อเห็นหนูบ้างไหมคะ ?
จากฉบับที่แล้ว  พ่อคงจะนั่งสงสารลูกสาว 2 คนของพ่อใช่ไหมคะ ?  แต่....ยังมีเรื่องมากกว่านั้นอีกค่ะพ่อ
หนูจะเล่าเรื่องตอนที่หนูเข้าไปเรียนปวช.ที่กรุงเทพ ฯ ให้พ่อฟังนะคะ  
หนูคิดว่าพ่อคงอยากรู้แล้วค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของพ่อ
ตอนที่พี่ใหญ่บอกว่าจะให้หนูเรียนต่อ  หนูดีใจมากเลยค่ะพ่อ  หนูนึกว่าจะได้เรียนแค่ม.3 
แต่พี่ใหญ่บอกว่าจะให้ไปเรียนที่กรุงเทพ ฯ หนูก็งง ๆ ค่ะ  
เพราะเราหนูไม่เคยไปกรุงเทพ ฯ เลย  ไม่เคยคิดว่าจะต้องไปไกลบ้านขนาดนั้น
หนูต้องรีบไปปรึกษาอาจารย์แนะแนวค่ะ  ว่าหนูจะไปเรียนที่ไหนดี  อาจารย์ก็น่ารักมากค่ะพ่อ
อาจารย์ถามหนูว่า.... โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร  หนูก็บอกว่าตอนเล็ก ๆ หนูอยากเป็นทหาร  ^^"
แต่ตอนนี้หนูอยากเป็นเลขา  ^^"  อาจารย์ได้ยินแล้วก็เหงื่อตกค่ะ  
คงคิดไม่ถึงว่าเด็กบ้านนอกแบบหนูจะอยากเป็นเลขา  อิ ๆ ๆ 
เตี้ยก็เตี้ย  กลมก็กลม  อาจารย์ก็เลยบอกว่า  เอางี้ละกัน  ไปเรียนที่นี่นะ  อาจารย์มีเพื่อนสอนอยู่  จะได้หางานพิเศษให้เธอทำได้ด้วย
รร.พณิชยการสุโขทัย  ที่นี่เขาสอนหลักสูตรพยาบาลเบื้องต้น  สอนบัญชี  คอม  พิมพ์ดีด  ที่สำคัญมีรด.ให้เธอเรียนด้วยนะ
ถ้าเธอเรียนรด.เธอมีสิทธิ์ขอทุนจากมูลนิธิแสงเทียนด้วย  อาจารย์จะฝากเพื่อนให้นะ
ตกลงหนูก็เลยเลือกเรียนที่นี่ค่ะ  พี่ ๆ เขารวบรวมเงินค่าเทอมให้หนูได้ 8,000.- และหนูยังมีเงินเก็บตอนเรียนมัธยมต้นด้วย
หนูพิมพ์ได้ดีทั้งภาษาไทยและอังกฤษค่ะ  หนูได้เรียนตอนม.3 ที่รร.วัฒโนทัยพายัพ  
ตอนเช้า ๆ กับพักเที่ยง  หนูจะไปขอใช้เครื่องพิมพ์ของโรงเรียน
รับจ้างพิมพ์รายงานให้เพื่อน  และพิมพ์งานให้อาจารย์  อาจารย์ให้ตังค์  หนูก็เก็บไว้  
โชคดีที่หนูพิมพ์เร็วและไม่ค่อยผิด  ทำให้หนูมีงานทำค่ะ
และเป็นงานที่รายได้ดีมากเลยค่ะพ่อ  หนูเก็บตังค์ซื้อเครื่องพิมพ์ดีดได้ 1 เครื่อง  
และก็มีเงินเก็บพอที่จะจ่ายค่าเทอม  ค่าชุดนักศึกษาที่กรุงเทพ ฯ ได้อีก 2 เทอม
ตอนแรก ๆ พี่ใหญ่ก็ไปเช่าบ้านให้อยู่กับพี่สะไภ้  และพี่ฮัว  แต่พี่ใหญ่ไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะพ่อ  หนูกับพี่ฮัวอยู่ได้ไม่ถึงเทอมก็เกิดเรื่องอีกแล้ว
ก็พี่ใหญ่ไม่ค่อยอยู่บ้าน  ไปต่างจังหวัดครั้งละหลาย ๆ วัน  พี่ใหญ่จะโอนตังค์ค่ารถค่าอาหารของหนูมาที่พี่สะไภ้  แต่หนูไม่เคยได้เลยค่ะ
พี่ฮัวไปทำงานเป็นพนักงานขายของ  พี่ฮัวต้องแบ่งเงินให้หนูไปโรงเรียน  พี่ฮัวบอกว่าเงินค่าเทอมที่หนูมีให้เก็บไว้อย่าใช้เด็ดขาด
เพราะหนูจะต้องเรียนอีก 3 ปี  ช่วงนี้เราต้องหาเงินไว้เป็นค่าเรียนของหนูอีก 3 เทอม  พ่อคะ  ท้ายที่สุดพี่ฮัวก็หนีไปอยู่กับแฟนค่ะ  
แฟนพี่ฮัวก็ดีนะคะพ่อ  ชื่อพี่นันต์ ตัวสูง ๆ ดำเมี่ยม พี่เขาเป็นคนสงขลาค่ะ  เป็นเซลล์ขายของรายได้ดีพอสมควรเลยล่ะค่ะ
พี่นันต์กับพี่ฮัวให้ตังค์หนูใช้ทุกอาทิตย์  พอพี่ใหญ่กลับมา  พี่ใหญ่โมโหมาก  หนูก็กลัวพี่ใหญ่จะตีพี่ฮัว  
หนูไม่บอกหรอกค่ะว่าพี่ฮัวไปอยู่ที่ไหน  ยังไม่ปิดเทอมแรก  หนูก็ออกจากบ้านเช่าของพี่ใหญ่ 
หนูไปเป็นพี่เลี้ยงน้องที่หมู่บ้านอยู่เจริญแถวรังสิตค่ะพ่อ  พี่เล็กแม่ของน้องใจดีมาก  
น้องโตแล้วค่ะพ่อ  อายุ 12 คุยรู้เรื่องแล้ว  พี่เล็กอยากให้มีคนอยู่กับน้อง  เพราะพี่เขากลับบ้านดึก ๆ ตอนเช้า ๆ หนูก็ไปโรงเรียนพร้อมน้อง
ตอนเย็นที่น้องเลิกเรียนหนูก็อยู่กับน้อง  หากับข้าวให้น้องกิน  ทำงานบ้าน  ซักผ้า  รีดผ้า  ตัดหญ้า  ล้างรถ  อาบน้ำน้องหมา ฯลฯ   
พี่เล็กให้หนูเดือนละ 700.-  และให้หนูไปทำงานพิเศษวันเสาร์ - อาทิตย์  เพราะเสาร์ - อาทิตย์พี่เขาจะอยู่กับน้องค่ะ
หนูก็ได้อาจารย์ช่วยหางานพิเศษให้ทำ  ส่วนวันอาทิตย์หนูก็ไปเรียนรด.ค่ะ  หนูได้ทุนเรียนดีจากมูลนิธิแสงเทียนทุกปีเลยนะคะ  ^^
ตอนที่หนูเรียนปวช.2  พี่ฮัวก็กลับบ้านไปอยู่กับแม่  แต่พี่ใหญ่ไม่ให้หนูกลับบ้านเลย  หนูก็สงสัยว่าเพราะอะไร
แต่พี่ ๆ เขาไม่ยอมบอกหนูค่ะ  ตอนเรียนปวช.3 ก่อนเปิดเทอม 2 หนูแอบกลับบ้านโดยไม่บอกใคร  
หนูไม่เสียค่ารถค่ะพ่อ  เพราะหนูขออาศัยรถ 10 ล้อที่ขึ้นไปบรรทุกผักที่โกดังพี่หรั่งน่ะค่ะ  หลับไปสุดทาง  ตืนอีกทีก็ถึงบ้าน
ปรากฎว่าที่พี่ ๆ ไม่ให้หนูกลับบ้าน  เพราะว่าแม่มีสามีใหม่ค่ะพ่อ  พี่ฮัวเห็นหนูมาก็ตกใจ  เข้ามากอดหนูแล้วร้องให้
พี่ฮัวบอกหนูว่าพี่ ๆ ไม่อยากให้หนูกลับมาบ้าน  เพราะไม่อยากให้หนูเสียใจ  *__~  หนูก็ไปกราบสวัสดีแม่นะคะ
แล้วหนูก็กลับกรุงเทพ ฯ วันนั้นเลยค่ะ  พี่ ๆ จับหนูยัดใส่รถกล่ำเข้ากรุงเทพ ฯ หนูก็ได้นั่งรถฟรีอีกแล้ว  หนูร้องให้ทั้งคืนเลยค่ะ
พี่คนขับ 10 ล้อกับภรรยาเขาก็ช่วยกันปลอบหนู  ซื้อข้าวให้หนูกินด้วย  พ่อน่าจะรู้จักนะคะ  พี่เตี่ยมไงคะพ่อ  ตัวโต ๆ เสียงดัง ๆ น่ะค่ะ
หลังจากนั้นหนูก็ไม่เคยร่ำร้องจะกลับบ้านอีกเลย  พอเรียนจบ  หนูก็ทำงานที่สำนักงานบัญชีแถวเสาชิงช้าค่ะพ่อ
แรก ๆ หนูก็ยังอยู่บ้านพี่เล็กนะคะ  ไกลไปหน่อย  แต่พี่เล็กก็ใจดีตอนเช้า ๆ พี่เล็กไปส่งน้องที่โรงเรียน  หนูก็ติดรถออกไปทำงาน
เย็น ๆ หนูก็กลับมาอยู่กับน้อง  พี่เล็กกลับดึกมากค่ะ  แต่หนูก็อยู่ต่อได้อีกไม่นานนะคะ
มีเหตุต้องออกไปอยู่บ้านเช่ากับพี่ที่ทำงานค่ะ  แล้วหนูจะเล่าให้พ่อฟังทีหลังนะคะ
พ่อคะ  พ่ออ่านแล้วอย่าเสียใจนะคะ  หนูไม่เคยว่าแม่เลยค่ะที่แม่มีสามีใหม่  แต่หนูก็ไม่ชอบสามีใหม่แม่หรอกนะคะ
เอาไว้หนูจะเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้พ่อฟังเป็นเรื่อง ๆ ไปนะคะ  ถ้าพี่หรั่งหาพ่อเจอแล้ว  พี่หรั่งคงเล่าอะไรให้พ่อฟังบ้างแล้วใช่ไหมคะ
แต่ก็คงไม่ละเอียดเท่าหนูหรอกค่ะ  พ่อก็รู้ว่าหนูเป็นเด็กที่จดจำเรื่องราวต่าง ๆ ได้ดี  
พ่อชอบให้หนูเล่าเรื่องตอนที่หนูไปโรงเรียนให้พ่อฟังทุกวัน
หนูก็สามารถมาก  ตอนเย็น ๆ เลิกเรียนแล้วก็ถึงเวลาที่หนูต้องไปรับพ่อกลับจากไร่  
หนูมีเรื่องมาเล่าให้พ่อฟังทุกวันเหมือนกัน  พ่อยังจำได้ไหมคะ ? ^^"
พ่อคะ  เล่าให้พ่อฟังแค่นี้ก่อนนะคะ  ตอนนี้หนูอยู่ชลบุรีค่ะ  ต้องไปเยี่ยมลูกค้าที่โรงพยาบาล 2 คนด้วยกัน
เดี๋ยวหนูต้องโทร.หาลูกค้าก่อนนะคะ   แล้วหนูจะเขียนมาหาพ่อบ่อย ๆ ค่ะ  
รักและคิดถึงพ่อที่สุด
หนูหิ่ง ฯ
ลูกหล้าของพ่อ
ปล.1
รูปนี้หนูเพิ่งถ่ายเมื่อวานนี้ค่ะ  หนูไปเขาชีจรรย์  กับพี่กบ และแม่ของพี่กบค่ะ
ปล.2
หนูหวังว่าพ่อจะคอยฟังเรื่องที่หนูเล่า  เหมือนเมื่อตอนเด็ก ๆ นะคะ  ^^