ก้าวข้ามกำแพงใจ

แก้วประภัสสร

       ทุกครั้งที่มีเวลาจากงาน แก้วฯจะแวบเข้าไปหน้าเฟสบุ๊ก
อัฟเดทข้อมูล ว่าเพื่อนๆ พี่ๆโพสต์อะไรลงไปบ้าง หรือไม่ก็
เข้าไปหากิจกรรม ตอบคำถาม บ้างก็ได้รับรางวัล บ้างก็ได้เพื่อนกลับมา

     06 กรกฎาคม ที่ผ่านมา เข้าๆไปไล่อ่านหน้าเฟส ตาก็ไปสะดุดกับข้อความของอาจารย์คณานันท์ ทวีโภค รักในหลวง  ซึ่งแก้วฯไม่ได้รู้จักท่านมาก่อน แต่หากจำไม่ผิด ไม่แน่ใจว่าพ่วงมาจากเพื่อนกลุ่มไหน  ท่านโพสต์ข้อความว่า วันที่ 6 จะสอนฝึกสมาธิบำบัด รักษาโรคที่บ้านเมตตาภิรมย์ ลาดหญ้าซอย 14 
แก้วฯนึกในใจ ทางผ่านบ้านเราพอดีนี่นา น่าจะแวะไปดูหน่อย
 ไม่เสียหลาย
         เรียน 18.00-20.00   ออกจากที่ทำงาน 17.30  รีบนั่งเรือข้ามฟาก เรียกมอเตอร์ไซด์ให้ไปส่ง ก่อนฝนจะตก พอไปถึง ไม่รู้ว่าหลังไหน เดินเข้าไปในซอย หาบ้านรั้วสีขาว สอนสมาธิ ถามหลายคน ที่นั่นไม่รู้จัก เดินออกมาปากซอย
ถามอีกครั้ง หากบ้านอาจารย์อยู่ที่นี่ก็น่าจะมีคนรู้จักแน่นอน 
        
    แต่ก็ได้รับคำตอบว่าไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นแถวนี้สอนสมาธิ แก้วฯเดินจนเหงื่อไหล  เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่มี  สุดท้ายลองเดินขึ้นไปทางวงเวียนใหญ่ดีกว่า
หากหาไม่พบ ก็กลับบ้าน และจะบอกตัวเองว่า ...
เราตั้งใจแล้ว เมื่อไม่พบก็ไม่เป็นไร  
      
      เดินไปสักพัก พบคุณลุง คุณป้า เดินจูงแขนกันกำลังจะเข้าบ้าน 
แก้วฯรู้สึกมั่นใจว่า น่าจะรู้จัก เลยถาม
 " ขอโทษค่ะ คุณลุงรู้จักบ้านเมตตาภิรมย์หรือเปล่าคะ หนูเดินหาหลายรอบแล้ว
ไม่พบค่ะ"  
คุณลุงหันไปมองคุณป้า " เอ...แถวนี้เหรอหนู ไม่เคยเห็นนะ แล้วหนูจะมาทำอะไร" 
" หนูเห็นเขาโพสต์ลงเฟสบุ๊กว่าสอนฝึกสมาธิเพื่อธรรมทาน หนูเลยอยากมาเรียนค่ะ เดินหาแต่ไม่เจอ ชื่อบ้านเมตตาภิรมย์" 
สักพักคุณลุงก็พูดขึ้น"  อ๋อ ..หนูลองเดินข้ามไปฝั่งโน้นลูก ประตูรั้วสีขาวนะ
 น่าจะใช่ เป็นคลีนิคคุณหมอเมตตา แต่ตอนนี้ท่านไม่ได้รักษาแล้ว คงบ้านนั้นละ"
แก้วฯยกมือไหว้ขอบคุณคุณลุง คุณป้า ด้วยความซึ้งใจ หากไม่ได้ท่านทั้งสอง
ตนเองก็คงเดินกลับบ้านไปเฉยๆ
          เมื่อเดินข้ามสะพานลอย ก็ยังไม่แน่ใจ เพราะหน้าบ้านประตูรั้วเหล็กสีขาว
ยังคงปิด และเงียบ  แก้วฯแวะถามร้านซ่อมรถข้างๆว่า ใช่บ้านเมตตาภิรมย์มั้ย
เขาบอกว่าใช่  อาจารย์เพิ่งขี่จักรยานออกไปสักพักนี่เอง
             "อ่า. พี่เห็นมีใครมาหรือเปล่าคะ"  
" ไม่เห็นใครเลยนะ แต่น้องลองไปกดกริ่งดูสิ ลองถามแม่บ้านดู"
           เมื่อแม่บ้านเปิดประตูออกมา ก็ได้คำตอบเดียวกันว่า อาจารย์ปั่นจักรยานไปข้างนอก วันนี้มีเรียนเหรอ เขาไม่รู้ 
             
       แก้วฯยืนรอสักพัก ก็ไม่มีใครมา เหตุด้วยเราไม่มีเบอร์โทรศัพท์โทรมาถามก่อน ก็บอกแม่บ้านว่า สงสัยวันนี้ไม่มีเรียน ขอกลับก่อน พอเดินคล้อยไปไม่กี่ก้าว ก็มีน้องคนหนึ่งมาถึง จังหวะได้ยินเสียงแม่บ้านพูดว่า " คนที่เพิ่งเดินไป เขาก็จะมาเรียน" หมายถึงแก้วฯ พอได้ยิน ก็เลยเดินกลับมา
แล้วน้องแบงค์ ( รู้จักชื่อกันทีหลัง) ก็โทรหาอาจารย์ รอสักพักเราก็เดินเข้าไปในบ้าน ในห้องที่อาจารย์เอาไว้สำหรับสอนสมาธิ ก้าวแรก เงียบ อบอุ่น สบายใจ

            วันแรก( 06/07/12 ) ยังไม่ได้เรียน ถึงแม้จะไม่ได้เรียน แต่ก็โชคดีมากๆ ที่วันนั้น ครูบาก้อง ( พระที่ทุกคนศรัทธาและนับถือ) ได้แวะมาเยี่ยมคุณแม่อาจารย์ เนื่องจากได้ข่าวว่า ท่านไม่สบาย  
               ช่วงเวลาไม่กีชั่วโมง ครูบาก้อง เมตตาเทศนาธรรมเรื่องจิต เรื่องน้ำดื่ม อีเอ็ม  ท่านให้น้ำทิพย์ขวดเท่ากับขวดตาหยอดตา ซึ่งผ่านการหมักเป็นเวลา 30 ปี แก่คนที่มาวันนั้น แก้วฯเป็นหนึ่งที่ได้รับน้ำ 
                 มีคนหนึ่งเพิ่งมาจากต่างประเทศ ไปแสวงบุญ เกิดความกดดันของอากาศ ทำให้คณะหายใจไม่สะดวก เธอเล่าว่า กินพริกไทย กินกระเทียม ก็ไม่ดีขึ้น สุดท้ายนึกถึงน้ำทิพย์ที่ครูบาก้องให้ไป เอามาหยดใส่น้ำเพียงหยดเดียว  อาการแน่นหน้าอก ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ 
                     ทุกคนยังคงนั่งสนทนาธรรมกันต่อ แก้วฯมองดูนาฬิกา เกือบจะสามทุ่มแล้ว จึงขอลากลับบ้าน เพราะกลัวเข้าซอยแล้วอันตราย  
              
        ครูบาหยิบพระในย่ามของท่าน แล้วมอบให้แก้วฯ ( ตอนนี้ก็เอาขึ้นคอแล้วคะ ขอศรัทธาจงเกิดแก่ข้าพเจ้า) 
                    พอกราบลาครูบา ลาอาจารย์และทุกคน นัดเรียนวันรุ่งขึ้น  ยังไม่ก้าวพ้นประตู  น้องโจ ลูกศิษย์ของอาจารย์คณานันท์ ก็เรียกแก้วฯให้กลับเข้าไป ว่า ครูบาเรียก    พอเดินเข้าไปท่านหยิบธนบัตรฉบับ100 บาทออกมา แล้วพิจารณา เปิดฝาตลับเอามือเตะขี้ผึ้ง แล้วมาแตะที่ธนบัตร หลับตาเป่า
          

        เมือกลับบ้าน แก้วเล่าให้พี่ฟังว่า ไปทำอะไรมาบ้าง
             เริ่ม วันที่ 7-9 กรกฎาคม 18.00-20.00 ( แต่จริงๆแล้วเลยเวลาทุกวัน เพราะอยากได้ความรู้กลับไปให้มากที่สุด)  
             อาจารย์สอนเรื่องการใช้ชีวิตประจำวัน อาหาร น้ำ และเข้าสู่ฝึกสมาธิลมปราณ  เปิดจักระ   ความรู้สึกต่างกับการไปนั่งสมาธิด้วยตนเองอย่างบอกไม่ถูก  การมีครูผู้ชี้แนะ ทำให้เข้าใจหลักการปฏิบัติมากขึ้น แก้วฯบอกกับตัวเองว่า 
แม้จะนานแค่ไหน ก็จะตั้งใจฝึกด้วยความอดทน ด้วยจิตที่ผ่องใส 
                เมื่อเรียบจบครบวันที่สอน ก็ไปสอบถามอาจารย์ว่า เมื่อไหร่จะเปืดสอนอีกคะ   อาจารย์บอกว่า วันที่ 22 จะสอนให้ 09.00-16.00 ( ไม่เกิน 10 คน)
ตอนนี้หลายคนรอเรียนแล้วคะ   
อาจารย์ชวนไปทำบุญยกช่อฟ้าที่วัดธรรมทานในวันที่ 15 ที่ผ่านมา และไปถวายปัจจัยสร้างแท้งน้ำทีวัดมงคลชัยพัฒนา (โครงการพระราชดำหริของในหลวง)
 แก้วฯยังไม่รู้รายละเอียดมากนัก แต่ก็บอกอาจารย์ว่า ขอไปด้วย จองที่นั่ง 2 ที่  ซึ่งขณะนั้น อีกคนแก้วฯยังไม่รู้ว่า ใครจะไปด้วย พี่หรือคุณกิ่ง
  เมื่อถามพี่ พี่บอกว่าไม่ไป  คุณกิ่งไม่ได้ถามอะไรมากนัก  
พูดคำเดียวว่า " ผมรับปากไปครับ" 
                 
               
     เราเดินทางออกจากบ้านเมตตาภิรมย์ 06.00 ไปทำบุญยกช่อฟ้าที่วัดธรรมยาน จังหวัดเพชรบูรณ์ ที่นั่นชาวบ้านทุกสารทิศหลั่งไหลมาร่วมงานบุญครั้งนี้ นี่เป็นครั้งแรกของแก้วฯและคุณกิ่งที่ได้เห็นพิธียกช่อฟ้า 
          คุณกิ่งพูดคำเดียวว่า หากงานนี้ไม่ได้มาจะผิดหวังมากๆ สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้น ขณะทำพิธียกช่อฟ้า ช่อที่ 3   พระอาทิตย์ทรงกลด 
             อาหารมื้อกลางวัน ท่านพาแวะทานร้านไก่ย่างบัวตอง 
อาจารย์บอกว่า อย่าลืมน๊า ขณะทานอาหาร ให้พิจารณาอาหารที่ทานเข้าไปด้วย 
แก้วฯบอกท่านว่า " พิจารณาแล้วว่าอร่อย " อิอิ
  
             หลังจากนั้น ยังพอมีเวลา อาจารย์พาพวกเราแวะไปนั่งกินลมชมวิวที่เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์  ดูว่าเขื่อนยังพอรับน้ำได้มากอยู่
              เดินทางต่อไปที่วัดมงคลชัยพัฒนา เพื่อมอบเงินบริจาคให้หลวงพ่อ
ส่วนหนึ่งอาจารย์บอกว่านำไปซื้อแท้งน้ำ และเครื่องทำน้ำดื่ม ไว้ให้ที่วัดและชาวบ้านจะได้ระโยชน์ด้วย 
              ที่วัดมีแปลงผัก ต้นไม้ มีสระน้ำ วันแห่งนี้ เกิดขึ้นตามพระราชดำหริของในหลวง แต่ดูเหมือนว่า ยังขาดการสนับสนุนอยู่มาก
หากใครมีโอกาสผ่านไปทางสระบุรี อย่าลืมแวะไปทำบุญไหว้พระ เรียนรู้โครงการของในหลวงได้เลยนะคะ

ก่อนจบ แก้วฯขอนำคำสอนจากอาจารย์คณานันท์มาฝากเพื่อนๆ พี่ๆทุกคนด้วยนะคะ  
" ทำจิตทุกวันให้ผ่องใส วางใจในอุเบกขา รักษากาย วาจา ใจให้อยู่ในระดับทีเสมอ อย่าให้จิตตกหล่น เมื่อมีอะไรมากระทบเข้า"
" ฝากจิตอาสาสานต่อเรื่องโครงการน้ำดื่ม ตามโครงการของในหลวง  
ป้องกันหากมีภัยภิบัติเกินขึ้น อย่างน้อยวัดจะเป็นที่พึ่งพิงในคราวนั้น
 น้ำดื่มก็เป็นสิ่งสำคัญ เช่นเดียวกับหลายๆโครงการที่จิตอาสาทำกันอยู่แล้ว 
ไม่ว่า สร้างโรงเรียน สร้างฝาย ทาสี  ปลูกต้นไม้ ขอให้เสริมเรื่องน้ำดื่มเข้าไปด้วย"           
        ท้ายสุด แก้วฯกล่าวคำขอบคุณตัวเอง ที่สามารถก้าวผ่านกำแพงที่ก่อนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว   ตอนนี้กล้าที่ก้าวออกมาเรียนรู้โลกภายนอกมากขึ้น 
ความกลัวลดน้อยลง โลกนี้มีอีกหลายสิ่งที่เรายังไม่ได้สัมผัสและเรียนรู้
ขอบคุณตัวเองอีกครั้ง หากคุณไม่เดินไปหาโอกาส  คุณคงไม่ได้พบมิตรที่เปี่ยมด้วยความรักและเมตตาด้วยจิตบริสุทธิ์เช่นอาจารย์คณานันท์ ทวีโภค
และมิตรใหม่ทุกคนของแก้วฯ 
           ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาและเยี่ยมชมค่ะ
                          *แก้วประภัสสร *
              เมื่อไปถึงวัด ผู้คนกำลังหลั่งไหลมาร่วมงานยกช่อฟ้า 

    อาจารย์คณานันท์ ถวายเงินบริจาค
     
  
ท่านเจ้าคุณ พระภาวนากิจวิมล เจ้าอาวาสวัดท่าซุง ประธานในพิธี
 

          ขณะทำพิธียกช่อฟ้า พระอาทิตย์ทรงกลด
        
 
    หลังจากนั้น อาจารย์พาไปทานอาหารกลางวันที่ร้านบัวตอง  อาหารถูกปากแบบไทยดีคะ
 
      ยังพอมีเวลาก่อนเดินทางไปวัดมงคลชัยพัฒนา  อาจารย์พาทุกคนไปแวะชมเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ก่อน

 
    เดินทางไปที่วัดมงคลชับพัฒนา ถวายเงินบริจาคกับเจ้าอาวาสวัดค่ะ

  เดิมชมสวนภายในบรืเวณวัดกันก่อน

นางแบบจำเป็น หน้าตาเริ่มโรยแล้วคะ ก็ตื่นตีสี่นี่คะ อิ

  อาจารย์ติดตั้งแท้งน้ำเพื่อไว้ดื่ม ไว้ใช้ในยามที่เกิดภัยพิบัติ มอบให้แก่ทางวัดด้วยเงินที่ร่วมรับบริจาคมาค่ะ

ภาพนี้สงสัยว่า ด้านล่างนะ แค่เงา หรือว่า หญิงสาวผมสวยกันแน่คะ มองดีๆมีให้เห็น เ๊อ๊ะ..หรือเราจินตนาการได้ยอดเยี่ยม อิ

            ขอจบเรื่องสั้นด้วยภาพพระอาทิตย์ตกที่ข้างหอระฆังนะคะ