คืนเหงา ดาวสวย

ธารินทร์

          "นี่.. ที่มาที่นี่น่ะ มาดูดาวไม่ใช่หรอ แล้วมามองเค้าทำไม.." เสียงใสๆจากคนข้างๆทำลายความเงียบขึ้นมา หลังจากที่เธอพบว่า สายตาของผมไม่ได้จับจ้องไปยังดวงดาวที่กระจัดกระจายเต็มฟ้ากว้าง หากแต่จ้องมองอยู่ที่ใบหน้าของเธอเป็นเวลานานแล้ว 
          "ก็ดูดาวมันเบื่อนี่นา มองคนข้างๆนี่ดีกว่า" ผมตอบเธอออกไปอย่างนั้น
          "แล้วมองเค้ามากๆ ไม่เบื่อมั่งหรอ" เธอถามเสียงหวาน
          "ไม่หรอก" ผมยืนยัน
          "จริงๆนะ" เธอถามพร้อมกับหันหน้ามาสบตากับผม เหมือนต้องการได้รับคำตอบจากความจริงของหัวใจ
          "อืม..." ผมพูดเพียงแค่นั้น
          ..........................................................................................................................
          จากคืนนั้นมาถึงคืนนี้ก็เป็นเวลาเกือบ 5 ปีแล้ว เราสองคนห่างเหินกันไปด้วยเหตุผลของการเปลี่ยนแปลงของกาลเวลา ต่างคนต่างเดินทางไปค้นหาความฝันของตัวเองจนลืมไปว่ามีใครอีกคนหนึ่งอยู่ เมื่อนึกขึ้นได้ก็พบว่า เราห่างเหินกันเกินไปเสียแล้ว ..
          คืนนี้ ผมกลับมาดูดาวตรงที่เดิมที่นี่อีกครั้ง คืนนี้ฟ้าสีหม่นมีดวงดาวกระจัดกระจายอยู่เต็มฟ้ากว้าง แสงระยิบระยับของดวงดาวทำให้ฟ้าสีหม่นดูมีชีวิตชีวาขึ่นมาไม่น้อย ท้องทะเลเบื้องหน้ายังไม่ปราศจากคลื่น ระลอกคลื่นที่เคลื่อนมาจากท้องทะเลสนไกลยังเข้ามากระทบหาดอย่างไม่ขาดระยะ สายลมโชยอ่อนๆ ทำให้ร่างกายและหัวใจเยียบเย็นอยู่บ้าง ..
          บรรยากาศในคืนนี้เหมือนกับคืนนั้นทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียว.. คืนนี้ไม่มีเธออยู่ข้างๆ
          ขณะที่สายตาของผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ดูดาวสวยอยู่อย่างนั้น ความรู้สึกกลับเดินทางไปในอดีต เพื่อไปค้นหาวันเวลาเก่าๆที่ผมเคยมีเธออยู่ตรงนี้ด้วย ผมกลับพบว่า ทุกความทรงจำที่เป็นเรื่องราวของเธอล้วนเป็นความทรงจำที่งดงามทั้งสิ้น 
          นานเท่านานที่ผมอยู่ในภวังค์ ผมจำไม่ได้แล้วว่าผมยิ้มให้กับความทรงจำเหล่านั้นไปกี่ครั้งแล้ว นึกแล้วก็อดคิดถึงเธอไม่ได้ อยากให้เธอมาอยู่ด้วยตรงนี้จัง ..
          สลัดความรู้สึกเหงาๆออกไปจากความคิด หันเหสายตาจากท้องฟ้ามาสำรวจรอบข้างบ้าง.. ที่นี่ยังปราศจากผู้คน โดยเฉพาะตอนกลางคืนแบบนี้ เหมือนกับว่า โลกทั้งโลกมีเพียงผมคนเดียว แต่แล้ว..
          สายตาของผมก็ไปพบกับร่างของใครคนหนึ่งในเงาสลัว ร่างนั้นบอบบางเหมือนกับผู้หญิง กำลังยืนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ใครคนนั้นคงกำลังเหงาเหมือนกับผม 
          ผมเผลอมองเธอคนนั้นอยู่นานทีเดียว จนกระทั่งได้ยินเสียงแว่วมาว่า
          "นี่.. ที่มาที่นี่น่ะ มาดูดาวไม่ใช่หรอ แล้วมามองเค้าทำไม.." 
          ประโยคคุ้นหู น้ำเสียงคุ้นเคย.. เธอนั่นเอง คนที่ผมคิดถึงมาตลอด 5 ปีที่ผ่านมา คืนนี้เธอคงมาค้นหาความทรงจำเก่าๆเหมือนกับผมนั่นเอง 
          ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ คืนนี้สำหรับผม คงเป็นคืนที่มีความสุขที่สุดในรอบ 5 ปี สายลมแห่งกาลเวลาพัดพาให้เรามาพบกันอีกครั้งแล้ว..
          "ก็ดูดาวมันเบื่อนี่นา มองคนข้างๆนี่ดีกว่า" ผมตอบเธอด้วยประโยคเดิมเมื่อ 5 ปีที่แล้ว
          แล้วผมก็เดินเข้าไปสวมกอดเธอ ปล่อยให้ไออุ่นของอ้อมแขนบอกกล่าวความรู้สึกของกันและกัน