คำบางคำอย่ารอ……ให้สายเกินไป ! ตอนที่6

yacoolmi

ผมเห็นจากที่ผู้ชายหลายคนที่มาจีบฟ้า ทั้งหล่อทั้งรวย 
ฟ้าเธอก็ไม่เคยสนใจใครเลย 
ดูเหมือนชายในฝันของเธอคงจะต้องดีไปซะทุกอย่าง 
สำหรับผม ผมขอแค่ได้อยู่ใกล้ใกล้เธอ ได้ทำอะไรเพื่อเธอ ได้เห็นเธอยิ้ม 
เห็นเธอมีความสุข เท่านั้นมันก็มากพอแล้วสำหรับคนอย่างผม 
ผมเป็นฮีโร่ประจำตัวฟ้าอยู่หลายปี 
ไม่เคยมีสักครั้งที่ผมจะให้เธอยืนเดียวดาย 
ตอนนี้พวกเราก็มาถึงชั้น 
ม.6แล้วนี่ก็เป็นปีสุดท้ายในชั้นมัธยมแล้วสินะ 
ถ้าจะนับจากวันแรกที่ผมเห็นเธอและก็แอบหลงรักเธอ 
ตั้งแต่วันนั้นมาจนวันนี้ก็ย่างเข้าปีที่ 6 แล้ว 
แต่ความรักที่ผมมีให้กับเธอมันไม่เคยลดน้อยลงไปเลย ตรงกันข้าม 
มันมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด 
ต้นรักที่เธอได้ปลูกไว้ในใจผมอย่างไม่รู้ตัวตอนนี้มันดูเหมือนจะแผ่กิ่งก้านสาขาออกไปทุกอนูภาคของร่างกายผมเลยก็ว่าได้ 
เธอจะรู้บ้างไหมนะว่าผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนเคียงข้างเธอเสมอมา 
เขาแอบหลงรักเธอจนหมดหัวใจ 
เดี๋ยวนี้ผมกับเธอมักจะไปไหนด้วยกันเป็นประจำ ไม่ห่างกันเลยทีเดียว 
เวลาที่ผมไปไหนเธอก็มักจะตามติดผมแจเลยเหมือนเด็กที่ขี้อ้อน 
แต่ผมก็ไม่เคยรู้สึกรำคาญเธอเลย 
มันกลับทำให้ผมยิ่งรู้สึกผูกพันกับเธอมากขึ้นเรื่อยเรื่อย 
ผมฟันฝ่าอุปสรรคเคียงข้างฟ้าเสมอมา 
จนในที่สุดเวลาในช่วงมัธยมของเราก็มาถึงจุดสุดท้าย เรากำลังที่จะEnt 
ผมรู้ว่าฟ้าเธอจะเลือกคณะ สถาปัตยกรรม เธอขอให้ผมเรียนกับเธอด้วย 
ทีแรกผมก็ไม่ ไม่คำเดียวเลย เพราะใจผมอยากจะเรียนแพทย์มาตั้งแต่ไหนแต่ไร 
และความสามารถอย่างผมรับรองว่าสอบแพทย์ไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด 
แต่ความผูกพันที่ฝังลึกในใจผม ที่มีให้กับฟ้านี่สิ 
มันทำให้ผมต้องคิดหนัก 
ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องเลือกระหว่างคนที่ผมรักกับอาชีพที่ผมรัก ตลอดเวลา 6 
ปีที่ผ่านมา เธอทำให้ผมมีความสุข เธอทำให้ผมไม่เคยเหงา 
เธอทำให้ผมรู้สึกว่าโลกนี้มีคนที่ผมสามารถสละแม้ชีวิตเพื่อเธอ 
แล้วผมจะทำได้หรือหากสองเราจะต้องห่างกัน ผมนั่งคิดนอนคิดอยู่นาน 
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจ Ent 
สถาปัตย์ กับฟ้า ผมทิ้งอาชีพที่ผมฝันมาตั้งแต่เด็ก 
เพื่อสิ่งที่ผมรักยิ่งกว่า