White Rose

ความทรงจำ

ปริญดานั่งกอดอกทำหน้าบึ้งอยู่บนม้านั่งในโรงพยาบาลของรัฐแห่งนึง ปริ๊น คะ ปริ๊นเอง ไงค่ะหมอว่าไงมั่ง เธอยังคงถาม*เขา*ด้วยเสียงไม่สบอารมณ์นักแม้ว่าหน้าตาของเธอจะถูกปรับให้มีรอยยิ้มเจืออยู่แล้วก็ตาม เออก็ ปริ๊นมาได้ไง ขับรถมาสิคะ ว่าไงพี่มีท ก็ ใครเป็นญาติของคุณเมธีค่ะ ดิฉันเองคะ วาไงค่ะ เป็นยังไงบ้าง ไม่มีอะไรน่าห่วงนะคะทำใจให้สบายที่ปวดท้องบ่อยๆก็เพราะว่าทานอาหารไม่ตรงเวลาและทานแต่ของหนัก คุณก็ช่วยดูแลเขาในเรื่องอาหารการกินด้วยนะคะ เดี๋ยวเชิญรับยาด้านนั้นเลยคะ เธอก็จัดแจงรับยาให้เขาเสร็จสรรพ(แต่เงินอ่ะของเขานะ^_^) เดี๋ยวยาอ่ะเริ่มกินตั้งแต่มื้อเย็นนี้เลยนะ ยาบางตัวอาการไม่มีก็ไม่ต้องกิน แล้วเดี๋ยว หยุด หืม? ปริญดามองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆเธออย่างงงๆ ปริ๊น พี่รู้น่าว่าต้องกินยังไง กินอะไรมั่ง ไม่ต้องพูดซ้ำก็ได้ แล้วเรารู้ได้ไงว่าพี่มาหาหมอ เออว่าพี่... ปวดท้องจนเพื่อนๆพี่ต้องเรียกรถพยาบาลน่ะเหรอ พี่เห็นปริ๊นเป็นคนยังไงล่ะ  เดี๋ยวพวกอาหารพี่มีท ปริ๊นจัดการเองจะหาอาหารอ่อนๆย่อยง่ายๆมาให้3มื้อเลย ไม่ต้องห่วง เธอพูดต่อแล้วเมื่อรถติดไฟแดงเธอก็ใส่หยิบhandfreeมาต่อกับโทรศัพท์มือถือแล้วก็เอาใส่หู เดี๋ยวปริ๊นไปส่งพี่ที่ห้องนะ แต่งาน เดี๋ยวค่อยไปทำพรุ่งนี้ก็ได้ ไม่ทำโอทีสักวันมันไม่ตายหรอกนะพี่มีท เธอกลับมาพูดเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์อีกครั้ง คับๆ ไม่ทำก็ไม่ทำ ดีนะที่เราไม่ได้ให้พี่หยุดงาน เธอก็ไม่ตอบว่าอะไร ปล่อยให้เสียงเพลงทำหน้าที่ของมันไป  หากมีวันใดที่ใจมันเหงาแล้วฉันยังคงไม่มีใคร ก็ยืมมันมาจากหัวใจที่ยังรัก ยืมความทรงจำที่ได้ฝากไว้ ความรักสองเราเมื่อวันเก่าเอามาใช้ในวันเหงาๆของชายคนหนึ่ง - พอถึงที่พักของเมธีเขาก็รีบลงจากรถเธอทันที พี่มีท เดี๋ยวเย็นนี้ปริ๊นเอาอาหารมาส่งให้ที่ห้องนะ อยู่รอล่ะ อ๋อ!อีกอย่างที่ปริ๊นไม่บอกให้พี่หยุดงานเพราะปริ๊นรู้ดีคะว่าพี่ต้องไม่หยุดแน่ๆ ปริ๊นไปนะคะ เธอออกรถแล้วก็ขับกลับบริษัทของเธอ เธอทำงานเกี่ยวกับออกแบบผลิตภัณฑ์ซึ่งเกี่ยวกับผู้หญิง ส่วนเมธีนั้นเป็นผู้จัดการอยู่บริษัทส่งออกแห่งนึงและเขาเป็นผู้ร่วมหุ้นในการเป็นเจ้าของบริษัทด้วยกันกับเพื่อนอีก3คน ปริญดากลับมาทำงานต่อซึ่งงานก็มีเต็มโต๊ะไปหมด นี่ จิ๊บ ค่ะคุณปริ๊น จิ๊บเลขาหน้าห้องของเธอลุกขึ้นถามอย่างกระตือรือร้น พอดีปริ๊นจะออกไปซื้อของข้างนอกหน่อยน่ะ ยังไงถ้ามีงานด่วนอะไรก็โทรเข้ามือถือปริ๊นได้เลย แต่ว่าวันนี้มีประชุมผู้บริหาร ปริ๊นจะเข้าประชุมทางnotebookกับโทรศัพท์ ปริ๊นบอกคนอื่นๆแล้ว แต่ว่าซื้อของ มันสำคัญน่ะจิ๊บ ปริ๊นต้องรีบใช้ คะ งั้นจิ๊บจะคอนเฟิร์มผู้บริหารคนอื่นๆก่อนเวลาประชุม แล้วก็จะรับงานไว้ให้นะคะ ขอบคุณคะ ปริญดาสตาร์ทรถแล้วก็ขับออกไป เอาโจ๊กหมูสับใส่ไข่2ถุงแล้วก็น้ำส้ม2ขวดด้วยคะ เธอหิ้วถุงใส่โจ๊กและน้ำส้มมากดออดอยู่หน้าห้องของเขา คับๆ เธอเดินเข้ามาในห้องของเมธีอย่างคุ้นเคย ปริ๊นเอาข้าวมื้อเย็นกับเช้ามาส่งให้ โจ๊ก? อืม ก็พี่มีทห้ามทานของหนักแล้วนะโดยเฉพาะเวลาที่เจอปริ๊น เวลาอื่นล่ะ ถ้าพี่อยากกินก็กิน ปริ๊นก็คงเข้าไปห้ามไม่ได้และก็คงไม่ห้ามด้วย โตๆกันแล้ว เธอพูดไปก็เทโจ๊กใส่ชามไป อีกถุงเอาไว้กินตอนเช้านะ อุ่นก่อนล่ะอย่าขี้เกียจ รู้ใจจริงนะเจ๊ แน่อยู่แล้ว เอ้า!น้ำส้ม ปริ๊นซื้อมา2ขวด ทานน้ำผลไม้มากๆจะได้สุขภาพดี ตำราใคร ตำราปริ๊นไง เอ้ากินได้แล้วเดี๋ยวเย็น ปริ๊น หืม? ช่วยไรหน่อยดิ ไรอีกอ่ะ ล้างจานให้ด้วยดิ / ใครส่งข้อความมาให้ว่ะไอ้มีท เพื่อนเขาแซว(จากสีหน้า)แล้วก็แย่งมือถือของเขาไปอ่าน(ให้ฟัง) 12.00เวลาทานข้าวเที่ยงของมนุษย์ ของคนป่วย ของพี่มีท อย่าทำงานเพลิน แค่เนี๊ยะ ไรหว่า ก็ใครมีไรมากล่ะ เขาแย่งมือถือมาเก็บใส่กระเป๋าแล้วก็ลุกจากโต๊ะ อ้าวเฮ้ย!ไปไหนว่ะไอ้มีท ไปดินข้าวเดี๋ยวไม่เป็นมนุษย์ เขาตอบหน้าตายแต่เพื่อนเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังเขิน กินไรดีว่ะไอ้มีท เอาก๋วยเตี๋ยวเป็ดเนอะ เหมือนเดิม อืม เขาจะกินอะไรก็เรื่องของเขา ร่างกายมันก็เป็นของเขาเอง ค่ารักษาก็เงินของเขาเขาจะทำอะไรก็ได้ แต่ ไม่เอาดีกว่าวะ เดี๋ยวกูไปซื้อข้าวต้มกินดีกว่าไม่ค่อยสบายอยู่ หมอบอกให้กินอาหารย่อยง่าย มึงเชื่อหมอหรือว่าเชื่อปริ๊นว่ะ เอาเหอะตามใจ รีบซื้อรีบกินจะได้ไปทำงานต่อ อาหารมื้อเที่ยงของเมธีคือข้าวต้มกุ้งและ!!!น้ำแห้ว!!! โอ๊ย!ไอ้มีทเชื่อหมอจัด กินน้ำผลไม้ด้วยเว้ย  - มีท / ปริญดาคะ ไม่ต้องมาทำเสียงเป็นทางการก็ได้ รุ้ว่าเม็มเบอร์พี่ไว้ มีไรล่ะ เมื่อเช้าไปไหน ลืมถาม เหอะ ปริ๊นก็มีธุระของปริ๊นมั่งสิ ไม่ได้จะว่าง24ชม.ให้พี่โทรจิกได้ตลอดนี่ ไปไหน ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง บอกไม่ได้เหรอ ก้อได้คือเรื่องพี่จีฟอ่ะ จีฟใคร พี่มีทไม่รู้จักหรอก แฟนเหรอ อืม งั้นแค่นี้ก่อนนะ วันนี้พี่มีทไปซื้อโจ๊กทานเองแล้วกัน ปริ๊นไม่ว่าง ดีนะบาย เธอพูดตัดบทแล้วก็วางสาย โทรไปใหม่ก็ปิดเครื่องซะอีก  - มีท  วันนี้เขาต้องล้างจานคนเดียว ล้างเองซึ่งมันเป็นงานที่น่าเบื่อมากๆ ทุกทีจะมีคนมาล้างให้แต่วันนี้ไม่มี เขากับเธอก็ไม่ใช่แฟนกันเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องเท่านั้นเอง ในช่วงเวลามหาลัยของเธอและเขา เธอก็มีสถานภาพเป็นแฟนของเพื่อนเขา เขาเป็นแฟนของเพื่อนเธอ จนเราจบมหาลัยและเลิกกับแฟนของตัวเอง ทำให้เรายังคงคุยกันและคุยกันมากขึ้น เธอเข้ามาเหมือนน้องสาวของเขา ไม่มีอะไรที่น่าน้อยใจน่าคิดมากเลยถ้าเธอจะมีแฟน ในเมื่อเธอก็ดูแลเขาในรูปแบบของน้องสาวเท่านั้นเอง ไอ้มีท ไรว่ะ มีไรแต่เช้า เมื่อวานกูเห็นปริ๊นเดินคู่กับผู้ชายด้วย ลูกค้ารึเปล่า เดินควงกันเนี่ยนะ แฟนวะกูเห็นท่าทางแน่ยิ่งกว่าแน่ ก็แล้วไงว่ะ ก็..มึง..ไม่ได้ชอบปริ๊นเหรอว่ะ ชอบ อ้าว! แต่ไม่ได้รัก เขาเปิดวิทยุในรถ  นั่นคือเราจะยังมีกันจะไม่มีวันปันใจให้ใคร  จะมีฉันคนเดียวเท่านั้นจะนอนจะฝันถึงกันเรื่อยไป จะรอคอยคืนวันเวลาจะนานจะช้าต้องเจอกันใหม่ ทุกอย่างจะยังคงเดิมต่อไป จะไม่มีวันเปลี่ยน  คลื่นนี้เธอเป็นคนแนะนำให้เขาฟัง ดีกว่าคลื่นที่พี่มีทชอบตั้งเยอะ เพลงก็เยอะกว่า เพราะกว่า เสียงเธอลอดเข้ามาในความคิด ใช่แล้วไง รู้สึกว่าคำว่าแล้วไงมันจะเป็นคำที่เหมาะและลงตัวกับเขาที่สุดในเวลานี้  พี่มีท ไร นี่ พี่นุ่นจะมาเที่ยวไทยล่ะ เค้าบอกยัง บอกแล้วดิ ก็เค้าเป็นแฟนพี่นะ เค้าส่งเมล์มาบอก ก็ปริ๊นคุยกับพี่นุ่นทางโทรศัพท์นี่ เค้ากลัวพี่มีทไม่เปิดอ่านแหงๆ เลยให้ปริ๊นมาบอกอีก ไปรับหน่อยนะ พี่มีทไม่ไปเหรอ ได้ไงอ่ะ แฟนพี่นะ พี่จะไปทำเซอร์ไพร์ให้เค้าไม่รู้ว่าจะทันรึเปล่า ยังไงช่วยไปรับหน่อยแล้วกัน ได้ แฟนพี่มีทก็เหมือนพี่แท้ๆของปริ๊นแหละน่า เธอกดรับโทรศัพท์มือถือที่ดังอยู่ในกระเป๋าสะพายของเธอ คะๆจะไปเดี๋ยวนี้คะ ใครตามเหรอ เออพี่จีฟน่ะ คลิ๊ก ความรู้สึกของเขาเข้าที่เป็นที่เรียบร้อย แฟนตัวเองแท้ๆทำไมต้องอ้ำอึ้งด้วยล่ะ ไปที่ออฟฟิศเราก็มีจีฟนั่งมาเฝ้า ไม่รู้ว่ามันทนได้ไงสิเนี่ย นี่ๆไม่ต้องมาใส่สีเลย ปริ๊นออกจะเป็นคนดี รีบไปเหอะเดี๋ยวจีฟรอ ให้แฟนรอไม่ดีนะ ค่า เอาไว้เจอกัน เขาพยักหน้าแล้วก็ปิดประตูห้อง  - มีท  //