อัลมิตรา

พอได้เวลาที่คิดว่าน่าจะเคลื่อนตัวกันต่อ (เหมือนหนอนแฮะ กระดึ๊บ กระดึ๊บ..) เคลื่อนรถ .. รถคันที่ความร้อนขึ้นตะกี้ ดันมีปัญหา สตาร์ทรถไม่ติด เอาล่ะสิ ซวยแล้ว กินข้าวลิงแน่ๆเลยตรู (คิดในใจ) เช็คน้ำมัน เช็คหัวเทียน ก็ไม่เป็นอะไร เอ๊ะ คือว่าไฟไม่เข้า ยุ่งแล้วสิ น้ำก็พกมาแค่ขวดเดียว จะใครเสียอีกล่ะ ที่พก ถ้าไม่ใช่ลูกลิงจอมงก ประหยัดน่ะ ที่บ้านพักให้กินฟรีสองขวด เลยอี๊มาขวดนึงใส่กระเป๋าไว้ แต่ก็ยังดี พอประทังชีวิตไปได้บ้างคนละหน่อย อีตุ๊บตุ๊บตั๊บมอไซด์ร่วมๆชั่วโมง ก็เห็นรถของตชด.ผ่านมา ก็เลยโบกขอความช่วยเหลือ (แอบนินทานิดนะ .. ตชด. หน้าตาไม่ค่อยเหมือนคนไทยเลย หน้าดำๆกัน โอ๊ย ..เหมือนกระเหรี่ยง ..) เห็นตชด.ถือปืนยาว (ห้ามถามว่าปืนอะไร รู้แต่ว่ายาวๆ ถามแล้วคนเล่าจะโกรธ ไม่รู้ด้วย) แต่พวกเขาใจดีนะ ถึงแม้ว่าหน้าตาดำๆน่ากลัวก็เหอะ แต่น้ำใจงาม ช่วยกุลีกุจอกัน สักพัก ก็สตาร์ทติด เฮ้อ .. ค่อยยังชั่วหน่อย เกือบไปแล้ว เกือบกินข้าวลิงจริงๆ กระโดดร้องเย้ ..เริงร่ากันได้ต่อ ตชด. ก็เย้ไปกับพวกเราด้วย .. เย้กันไปเย้กันมาใช้เวลาพอสมควรก็ร่ำลากัน ตชด.ก็สอบถามว่าจะไปไหนกัน พอบอกว่าจะไปชายแดนพม่า ที่บ้องตี้ ก็ได้รับคำตอบว่า 
" ไปทำไม ไม่มีของขาย อบต.ยังจัดการไม่เรียบร้อย อีกสองปีโน่นถึงจะมีของขาย ถ้าจะซื้อของฝากล่ะ ก็ พลาดแล้วล่ะ มีแต่ผ้าที่ชาวบ้านทอเอง และของป่า ดูเป็นหรือเปล่า " ทำนองนี้. ที่ได้รับการบอกเล่า
" อ้าว .. ว้า แล้วกัน อุตส่าห์จะมาหาซื้อของฝากนะเนี่ย กะว่ามีของแกะสลักไม้เล็กๆ เอาไว้แจกเพื่อนที่ทำงาน และไว้เป็นที่ระลึกสำหรับตัวเอง เอางัยกันดีล่ะ ทีนี้ ขี่รถมาตั้งไกล " ..ลูกลิงบ่น
" ไม่มีก็ไม่เป็นไร ไปให้ถึงที่ละกัน ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ไปให้ถึงที่ ยังมีเวลาอีกแยะ จะได้ขี่รถเล่นไปด้วย เดี๋ยวถ้าเจอร้านขายน้ำมันก็เติมตุนไว้ก่อนละกัน " ..สหายลิงบอกมา