อัลมิตรา

ยังคงเป็นความตั้งใจเดิม.. อัลมิตราคงไม่ร่วมเที่ยวกับคณะในวันนี้ ช่วงครึ่งวันเช้า อัลมิตราบอกกับตัวเองว่า ขอเตร่ๆอยู่บริเวณรีสอร์ทจะดีกว่า ยังมีอีกหลายมุมที่อัลมิตราเดินท่องไปไม่ถึง และที่สำคัญลานกว้างเลียบลำน้ำแควเมื่อคืนที่ถูกเนรมิตให้เป็นสรวงสวรรค์นั้น ดอกไม้งามต่าง ๆ ยังคงอยู่ไหม ตามซุ้มดอกไม้ ตามมุมสวย ๆ อัลมิตราแวะไปดูจะดีกว่า 
ดังนั้นหลังอาหารเช้าเรียบร้อย อัลมิตราจึงเดินไปยังลานกิจกรรมของเมื่อคืน ทุกอย่างแปรเปลี่ยนไปจนสิ้น ซุ้มดอกไม้เหลือแต่เพียงโครงซุ้มเท่านั้น ฉากที่อยู่บริเวณริมลำน้ำ มุมที่เห็นพระอาทิตย์ตกเมื่อสนธยาที่ผ่านมา เหลือเพียงโครงไม้เปล่าที่ไม่มีผ้าขาวพลิ้วบางโบกไสว โต๊ะอาหาร เก้าอี้ ถูกเก็บเรียบ คงเหลือกลีบดอกไม้ประปราย บนเวทีม่านประดับหลังเวที ที่เมื่อคืนอัลมิตราแอบสังเกตุตอนขึ้นเวที เห็นเป็นดอกกล้วยไม้สีขาวล้วน ซึ่งสีจะปรับเปลี่ยนไปตามแสงสีที่ฉายตกกระทบ ตอนนี้เหลือเพียงฉากไม้ที่ทาสีขาว ..
เหมือนฝันไป เหมือนฝันเสียจริง .. ณ สถานที่เดียวกัน เวลาผ่านไปแค่ข้ามคืน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตระกานตา ..ดั่งสิ่งสมมุติ ขณะนี้ อัลมิตรามองไปรอบ ๆ ข้าง นี่คือความจริง ความจริงที่ไม่ได้ถูกตบแต่งเสริมจากน้ำมือมนุษย์ ขุนเขา สายน้ำ ต้นไม้ใหญ่ ยังคงอยู่ที่เดิม .. เพียงแต่มวลพฤกษชาติต่าง ๆที่มนุษย์นำมาประดับประดา ..เหมือนหายวับไปกับตา ..แทบไม่เชื่อสายตาตนเองเหมือนกัน ดอกไม้ที่อัลมิตราหวังว่าจะได้เห็นใกล้ๆอีกหน อยากเชยชมอีกสักครั้ง เหลือเพียงภาพประทับใจของคืนที่ผ่านมา  
 
...My Flowers .. ดอกไม้ในใจของอัลมิตรายังคงผลิดอกงามเสมอ...