หยกสีหม่น

"เรื่องส่วนตัวของคุณ ไม่ควรให้เกิดขึ้นในบริษัท ..."  
	เสียงของคุณแหม่ม  ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด ที่สนับสนุนให้ฉันไปเป็นผู้ช่วยปิน 
	"มีแฟกซ์น่าอายแบบนี้ไปทั่วทั้งตึก  ... คุณจะทำยังไง ? " 
	เสียงเข้มยังไล่เบี้ยฉันอย่างไม่ลดละ
	ฉันได้แต่นิ่ง ... ตึกสำนักงานให้เช่าสูง  40 ชั้น มีกว่า 30 บริษัท อยู่ในตึกนี้ 
	ได้รับแฟกซ์สนเท่ฉบับนั้นทุกบริษัท ...ส่วนในบริษัทของฉัน ได้รับทุกแผนก 
	เรียกได้ว่า ได้รับทุกที่ที่มีเครื่องแฟกซ์ ...
	".............................................." 
	ฉันเงียบ ไม่รู้จะตอบประการใดได้ 
	"เรื่องย้ายคุณไปเป็นผู้ช่วยปาณชีพ คงต้องพักไว้ก่อน ... 
	...พี่ขอเตือน ... อย่าให้เรื่องส่วนตัวมาทำให้งานเสีย.." 
	
	
	ฉันเดินออกมาจากห้องผู้อำนวยการ ด้วยหัวสมองว่างเปล่า ...
	
	 "กุ้ง ..."เสียงใครเรียกฉัน ... 
	 "คุณแหม่มว่ายังไงบ้าง ..?"  ปินนั่นเอง ..
	"ก็ไม่มีอะไร.. โดนดุนิดหน่อย.."  ฉันตอบ..ทำท่าไม่สนใจ ...
	"แล้วรู้ไหมว่าเป็นฝีมือใคร ?"  ปินถาม 
	ฉันมองหน้าเขา ..."ช่างมัน .. จะเป็นใครก็เหอะ ...ไม่ต้องไปตามหาหรอก "
	
	"ไม่ต้องคิดมากหรอก ...อีกไม่นาน คนก็จะลืมไปเอง ..." เขาปลอบฉัน 
	ฉันเงยหน้ามองรอบข้าง ... คนในแผนก มองฉันและปิน พลางซุบซิบ ..
	แต่พอสบตาฉัน .. ก็หยุด ..
	"คุณโอ๋บอกปินว่า...กุ้งจะมาเป็นผู้ช่วยปินหรอ? .. ปินดีใจจัง"
	น้ำเสียงมีแววยินดี 
	"คุณแหม่มสั่งพักเรื่องไว้นี้ก่อนน่ะ .. "  ฉันบอกเขา 
	"อ้าว .. เพราะแฟกซ์งี่เง่านั่นหรือ?"  เขาถาม 
	ฉันยิ้ม ...
 
	...เราเดินมาถึงห้องทำงานของฉัน ...
	"กุ้ง ... ปินมีเรื่องจะคุยด้วย ...ขอเวลาสักครู่ได้ไหม?" 
	แววตาเขาดูจริงจัง ... 
	
	ฉันพยักหน้า ... 
	
	"ปินจะบอกเชอรี่ ..ว่า ..ปินไม่ได้รักเขา ..." 
	เสียงปินเบาแทบกระซิบ 
 
	...ฉันนิ่ง ... 
	
	"กุ้งจะว่ายังไง?"  เขาถาม.. แววตาอ่อนโยนสบตาฉัน..
	"เป็นเรื่องระหว่างปินกับเชอรี่ ...ไปคุยกันสองคนเถอะ ...	
	คนนอกอย่างกุ้งบอกได้แค่ว่า .. คิดให้ดี .. ปินจะทำเขาเสียใจนะ..." 
	
	"ถ้า..ปินไม่มีเชอรี่ .. ระหว่างเราจะเป็นยังไง..?"  เขาถามฉัน 
	
	"ปินจะให้เป็นยังไง?" ฉันสบตาเขา 
	"กุ้งก็รู้นี่ .. "  เขาตอบ แววตาละห้อย 
	"เราก็ยังเป็นเรา ...และบางที กุ้งอาจจะได้เป็นผู้ช่วยปิน ..." ฉันตอบ ..
	"แค่นั้น ..??" เสียงห้าวสงสัย ...
	ฉันพยักหน้า ...
	
	"ยังไง...ปินก็จะบอกเชอรี่อยู่ดี ...."