อัลมิตรา
ยิ่งดึกยิ่งหนาว ..หนึ่งหนาวนั้นย่อมเนิ่นนาน .. กว่าใคร
ฉันแหงนมองฟ้า ดาวที่ตะกี้เห็นกระจ่างใส ตอนนี้ถูกบังด้วยเมฆครึ้มฝน
หากมีพายุฝน จะเป็นเช่นไร กลางดึกเช่นนี้ จะหาที่หลบหลีกตรงไหน
เขาจะพาฉันหลบฝนหรือเปล่า ฉันแค่คิดในใจ ไม่กล้าที่จะถามเขา
เพียงแต่รอเท่านั้น แต่ทว่า ...เสิ้ยววินาที บางทีก็นานเกินรอ..
ตามสบายนะครับ นอนหลับฝันดี ผมจะอยู่ใกล้ ๆ ตรงนี้ มีอะไร หรือจะไปไหนเรียกผมได้นะครับ ไม่ต้องเกรงใจ ..
ค่ะ ถ้าเผื่อฝนตกล่ะคะ ..
เต้นท์นี้กันฝนได้ครับ คุณไม่ต้องกังวลหรอก..
แล้วคุณจะอยู่ที่ไหน.. ที่ถาม เพราะฉันไม่รู้ว่า เมื่อฝนตก ฉันที่ปลอดภัยในเต้นท์ เขาล่ะจะอยู่ไหน
ฝนคงยังไม่ตกหรอกครับ ลมตะวันออกแรง คงพัดเมฆไป นอนเถอะครับ ผมห่วงคุณมากกว่า ..
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ..
เขาก้าวมาใกล้เต้นท์และบอกเชิงกระซิบเบา ๆ ว่า
ฝันดีนะครับ คนดีของผม ..
ฉันนอนอุ่นกายด้วยถุงนอนที่เขาบรรจงปูเป็นพื้นอีกชั้น ละถุงนอนอีกชุดที่เขาควรจะใช้นอน
เขาบอกให้ฉันเอาไว้ห่ม เผื่อว่าอากาศช่วงใกล้รุ่งจะหนาว
ส่วนตัวของเขาเองนั้น เขาลากเก้าอี้ผ้าใบมานอนข้าง ๆ เต้นท์
ฉันมองเห็นเขาจากช่องหน้าต่างของเต้นท์
ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้ และตื่นขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงเขาปลุกเบาๆ จากช่องหน้าต่างนั้น
คุณครับ คุณ ตื่นเถอะครับ เช้าแล้ว ผมอยากให้คุณเห็นภาพสวย ๆ ..
หือ กี่โมงแล้วค่ะ ..
ตีห้ากว่าแล้วครับ ผมอยากให้คุณเห็นพระอาทิตย์ขึ้นอีกฟากของเกาะ ไปกับผมนะครับ..
ค่ะ ไป รอสักครู่นะคะ ขอหยิบของก่อนค่ะ ..
บนเกาะที่ขาดแคลนน้ำจืด เป็นครั้งแรกของฉันที่ต้องล้างหน้า ,แปรงฟันโดยที่ใช้น้ำแบ่งปันกับเขา
น้ำเพียงขันเดียวสำหรับเรา ฉันให้เขาแปรงฟันก่อน หลังจากนั้น..เขาส่งขันน้ำให้ฉัน
ฉันรู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องนั่งยองแปรงฟันพร้อม ๆ กับเขา
ซึ่งเขาเองอาจไม่ได้สังเกตุนัก
ฉันจัดการล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อย และเหลือน้ำไม่มาก
เขาค่อยรินใช้น้ำที่เหลือลูบหน้าเขาบ้าง
ไม่นะ .. ฉันรังเกียจเขาแต่อย่างใด แต่ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ
ฉันไม่รู้ว่า .. เขาจะจับความรู้สึกฉันได้หรือเปล่า
ฉันอายที่จะบอกตรง ๆ ว่า ฉันไม่รู้ว่ามุมไหน ที่เขาจรดริมฝีปากที่ขันน้ำ
เพราะฉันก็ไม่รู้ว่า รอยริมฝีปากที่ฉันจรดที่ขันน้ำนั้น จะโดนซ้ำรอยหรือไม่..
เมื่อเขาจัดการล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเรียบร้อย เขาหันมาฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน ..
ฉันยื่นผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ปันกับเขาใช้ เขาเอื้อมมือมารับและยิ้มให้ก่อนที่จะเช็ดหน้า