อัลมิตรา
และแล้วคนที่ไม่เจียมบอดี้ ก็ต้องก้มหน้าก้มตาปั่นจักรยานไปท่าเรือ
แต่ก็ดีเหมือนกัน ได้ยืดเวลาเที่ยวอีกสักหน่อย .. ได้แวะไปกราบเจ้าพ่อเขาใหญ่
ยังมีอะไรอีกนะ ที่ตั้งใจว่าจะทำ .. ค่อย ๆ นึกก่อน .. ยังอีกแยะแฮะ คราวนี้ยังไม่จบ
ภาระกิจยังไม่เสร็จสิ้นเสียทีเดียว ..
ไว้มีโอกาสเมื่อไหร่ ตามทบงานให้เสร็จสิ้นแน่นอน
แฮ่ก !.. แฮ่ก !..ขี่จักรยานก็ท่าจะแย่อยู่แล้วนะ ตอนนี้มีเป้สะพายหลังอีก ..
โอ๊ะ อย่าให้พูดเลย แค่หายใจก็ได้แต่หอบแฮ่กแล้วล่ะ เฮ้อ .. เหนื่อยตายชัก
โอย .. ท่าเรือ มันอยู่ไหนหว่า ดันมาผิดท่า
คราวก่อน ก็ไม่ยักจะจำ คราวนี้ดันผิดซ้ำรอย
โง่เซอะจัง..ฉัน ไม่จำให้ดี ..
ฉันมองเห็นเครื่องบินบินผ่านฟ้า วิ๊ววววววววววววววว..
น้อง มาถึงท่าเรือแล้ว รถจะจอดไว้ตรงไหน แล้วจะหายมั๊ย ..
ฉันโทรหาเจ้าของรถจักรยาน
จอดได้เลยพี่ ไม่หายหรอก ตอนนี้อยู่แถวถ้ำพัง เดี๋ยวย้อนไปท่า..
เสียงตามสายตอบมา
โอเค ไปล่ะ เรือจะออกแล้ว กะเวลามาพอดีเป๊ะ..