เพียงพลิ้ว

ไม่เคยฟังเพลงอะไรจนต้องร้องไห้เพราะความสะเทือนใจ
ไม่เคยคิดถึงนัยคำพูดของใครบางคนที่ชวนให้สงสัยหาคำตอบ
ไม่เคยคิดถึงใครมากจนคิดว่าถ้าคิดถึงเขามากกว่านี้คงต้องตายแน่ๆ
ไม่เคยเขียนกลอนรัก กลอนเศร้า เพราะไม่เคยรู้จักความรักจริง
......จนกระทั่งได้พบเธอ.....สิ่งที่ไม่เคยมีก็เคยมี
วันนี้.......
ฉันสรรหาคำพูดหวานๆเพื่อเอาใจเธอ และง้องอนเธอไม่ให้โกรธ
ฉันรู้จักประชดประชันเธอว่าเวลาที่คิดว่าเธอมีใครอื่น
ฉันคิดถึงเธอทุกเวลา และหวนนึกถึงคำพูดทุกคำที่เธอพูดไว้ และพยายามอ่านนัยที่เธอบอกกับฉัน ...ฉันก็ยังเป็นฉัน อ่านใจใครไม่เคยออก
ฉันเขียนบทกลอนตัดพ้อเธอได้ไม่รู้จบเหมือนมีเธออยู่ในห้วงคำนึงตลอดเวลา
น้ำตาฉันไหลอาบแก้มเวลาที่ได้ยินบทเพลงสะเทือนใจ
นี่หรือความรัก
มันช่างทรมานสิ้นดี
ความรักที่สวยงาม สิ่งที่ดีๆที่เคยมีให้กัน มีได้แค่เพียงเมื่อแรกรักกระนั้นหรือ 
ความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไม่มีทางที่จะยืดยาวมั่นคงได้เลยหรือ
หัวใจและความห่วงใยของฉันที่ให้ไป ไม่เคยทำให้ใจใครบางคนหวั่นไหวได้เลยหรือ
ความคิดถึงที่มีมากมายไม่มีค่าพอที่บางคนจะคิดถึงฉันเลยหรือ
วูบหนึ่งในความคิด
ฉันจะเกลียดความรัก
ฉันจะเกลียดคนที่ฉันรัก
แต่เจ็บปวดสิ้นดีฉันทำไม่ได้
ฉันจะเกลียดความรักที่สวยงามแต่ขมขื่นได้อย่างไร
ฉันจะเกลียดคนที่ฉันรักและห่วงใยได้ลงคอหรือ
มีความรักแล้วทำไมเจ็บแบบนี้ หรือเพราะฉันรักไม่เป็น
นั่นสิ เพราะฉันรักไม่เป็นแน่นอน พิษรักจึงย้อนใส่ตัว
ในค่ำคืนที่แสนปวดร้าว
ฉันนิ่งคิดหาวิธีที่จะทำให้เจ็บปวดน้อยลง
และมีความสุขในการได้รักเธอ
ฉันรักเธอไม่มากพอหรือ ฉันย้ำถามตัวเองบ่อยๆ
ไม่น่า รักสุดใจขนาดนี้ ยังไม่พออีกหรือ
บางครั้งฉันท่องในใจ เธอเกลียดฉันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันยิ่งเจ็บ เจ็บถึงขั้วหัวใจ!
คนใจร้าย ไม่เคยรักฉันเลยหรือไร
เอาเถอะ ฉันจะพยายามทำใจให้ลืมเธอ
เพราะฉันไม่ใช่คนสำคัญ
และฉันไม่ใช่คนพิเศษ
สิ่งดีๆทุกอย่างที่เคยมี ฉันจะเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป แม้จะไม่มีค่าสำหรับเธอ แต่ฉันดีใจเสมอที่ได้รู้จักรัก...ได้รู้จักกับน้ำตาที่ให้กับความรัก ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนอ่อนแอเลย จนกระทั่งได้รู้จักเธอ แต่ภายใต้ความอ่อนแอ ฉันยังภูมิใจอยู่ลึกๆฉันทำทุกอย่างดีที่สุดแล้ว เพื่อความรัก
ทุกวันนี้ฉันยังมี น้ำตา แม้ว่าจะเนิ่นนานเพียงไหน คงไม่เปลี่ยนแปลง ฉันยังเป็นฉันอยู่วันยังค่ำ 
เป็นได้แค่...คนที่เธอไม่รัก
ขอบคุณนะ