อัลมิตรา

ครั้งหนึ่ง ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ในช่วงเวลา ของการสัญจร ในมหาวิทยาลัยแห่งชีวิต  ห้องเล็ก ๆ บนตึกกิจกรรม ชั้น 3 สถานที่ตั้ง ของชมรมศึกษาปัญหาแหลงเสื่อมโทรมฯ  เราจัดงานรำลึก "ลายจำแลง" อีกเพื่อนกวี ที่เลือกสายน้ำเป็นที่พักกายและหัวใจอันอ่อนล้า  เดือนแรม ที่สัญจรไปมา และแวะเวียนเสมอ ก็มาร่วมงานด้วย  เขาเขียนบทกวีไว้อาลัย และร่วมอ่านบทกวีนั้น  
ครั้งหนึ่ง เคยมีคนถามถึงที่มาของนามปากกา ทำไมต้อง เดือนแรม  และทำไมต้อง ประกายเรือง  กวีหนุ่มผู้นี้ ตอบสั้น ๆ ว่า เดือนแรม คือเดือนเสี้ยว คือคมเคียว  และประกายเรือง คือความหวัง  ความหวังของคนส่วนใหญ่ของแผ่นดิน  
ขอแสดงความเสียใจ ต่อการจากไป ของมิตรกวี ในเส้นทางของอักษร  
ภารกิจจบลง พร้อมกับลมหายใจที่สุดสิ้น  
ทว่า ! เส้นทางนี้ ยังคงทอดยาวไกล  
ด้วยหัวใจ และไฟฝันนิรันดร์..  
หลับให้สบายเถิด เดือนแรม....  
..............................................................				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน