จำได้ว่า..จักรพรรดิองค์หนึ่งของจีน..(อย่าให้เอ่ยพระนามเลย..กลัวถูก)
สร้างขึ้นมาเพื่อป้องกันข้าศึกรุกราน...
ฟังดูแล้ว ... ท่านน่าจะทำเพื่อประชาชนชาวจีน..ภายใต้การปกครอง...
ท่านได้สั่งการให้สร้างกำแพงเมืองจีน...ยาวมาก...
จน ณ วันนี้ ...
ก็ยังมิมี กำแพงใดใด ที่มีชื่อเสียง จนบดบังรัศมีของกำแพงเมืองจีนได้..
และพระองค์ผู้สร้าง..ก็มีชื่อเสียงติดอยู่ในประวัติศาสตร์ยาวนาน..
(แต่..เอ..ทำไมเราจำไม่ได้หว่า???)
แต่...ภายใต้กำแพงเมืองจีนนั้นเล่า....
มี ... ซากศพ ... จำนวนมากมายเท่าไหร่...
เบื้องหลัง...ความยิ่งใหญ่...
ภายใน...ความภาคภูมิใจ...
ลึกลึก..ของการถูกยกย่อง...
มี ... ชีวิต ... กี่ชีวิต...ที่ต้องสังเวย...เพื่อรับใช้ ความภาคภูมิใจ...
คนหนึ่งคน...ใช้ความภาคภูมิใจในตัวเอง..
สร้างกำลังใจในการดำเนินชีวิต...
คนหนึ่งคน...ใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมา ...
ทั้งเจ็บและช้ำ...
ดีใจ..เสียใจ..
น้ำตา...
เพื่อสร้างกำลังใจ...ในการดำเนินชีวิตต่อใปในวันข้างหน้า...
นั่น...เป็นสิ่งที่ดี...
แต่...เบื้องหลังประสบการณ์ที่ผ่านมา...
มี ... ซากศพ ... อยู่จำนวนเท่าใด???
และประสบการณ์ที่จะเกิดขึ้นใหม่ต่อไป...จะต้องใช้... ซากศพ...อีกจำนวนเท่าใด
หากเริ่มต้นใหม่...ในวันนี้...
ฉัน...สัญญากับตัวเองว่า...
จะนำประสบการณ์ที่ผ่านมาเป็นบทเรียน...
และประสบการณ์ที่จะสร้างใหม่ของฉัน...
ต้องไม่มี...ซากศพ...ของใคร...
เป็นบันได..เพื่อไต่ขึ้นสู่ความภาคภูมิใจ...
31 มกราคม 2548 06:54 น. - comment id 82419
เราต่างมีชีวิต เราต่างมีหัวใจ เราต่างก็อยากได้สิ่งอันมากมาย อยากได้ความรัก อยากได้คนสนใจ เสาะหาไม่เคยเว้นวาย เพราะเราต่างไม่เคยพอ ** เราต่างก็ร้องขอ ขอเป็นคนสมหวัง เราต่างก็ชิงชังที่จะเสียใจ คิดเห็นแก่ตัว ทำเพื่อตัวเป็นใหญ่ กอบโกยเก็บไว้จนตาย เอาไปไม่ได้สักอย่าง.. สร้างกำแพงบุญ ทำบุญเถิดหนา ด้วยศรัทธา ปัญญาจะเกิดแก่เรา หมั่นทำความดี ความดีจะอยู่คู่เรา หลุดพ้นจากความหมองเศร้า คิดเอาเมื่อเรามืดมน.

31 มกราคม 2548 10:18 น. - comment id 82422
สาธุฯ....คุณ 4264 ทำบุญแถว...วัดพระรามเก้าป่ะ... คนเรา..มักทำกรรมก่อนทำบุญน่ะค่ะ... กี้ไม่ค่อยทำบุญเท่าไหร่...เลยเน้น..ไม่ก่อกรรมไม่ดี... (แต่กรรมดีไม่รู้ ... กี้เคยก่อมั่งป่าว...บางทีทำไม่ขึ้นอ่ะ...) ขอบคุณสำหรับธรรมะประจำวันนะ.. ไปลอกมาจาก..ข้างขวดไหนเนี่ย....5555

31 มกราคม 2548 13:24 น. - comment id 82432
เบื้องหลังความงดงามทั้งปวง หยาดเหงื่อแรงกายของกรรมกร กว่าจะสิ้นสุดการก่อสร้างที่ยาวนาน ผู้มีอำนาจวาสนา ได้แต่ตีเส้นวาดแปลน ผู้ด้อยวาสนา แบกหิน แบกอิฐเดินตามเส้นที่เขาวาด กว่าจะเป็นป้อมกราการที่งามอลังกา ก็ยังไม่รู้ว่า กี่คราบน้ำตา กี่หยดเลือด ที่ผสมลงไป ความงดงามที่หยัดยืน แต่ทว่าผู้สร้างกลับมิสามารถเสวยสุขได้ยาวนาน
