เขาตะเกียกตะกายอย่างสุดกำลัง และเขากำลังจะหมดแรง ไม่!!! เขาจะหมดแรงไม่ได้ เพราะนี่คือสิ่งที่เขาทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อที่จะหนีออกจากมัน มันที่คอยมารุมเร้าจิตใจของเขาอยู่ตลอดเวลา เขาปีนกรอบนี้มาหลายปี พยายามเพื่อที่จะหลุดพ้นจากมันเสียที แต่เขาก็ยังหนีไม่พ้นและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหนีพ้น จุดยอดข้างบนที่เหมือนอยู่ใกล้ แต่ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งไกลออกไป เขาปรารถนาที่จะหลุดพ้นจากกรอบบ้าๆนี่ แต่เขาก็ยังทำไม่ได้ เขายังคงต้องปีนป่ายเพื่อที่จะข้ามกรอบนี้ไป วันแล้ววันเล่า ด้วยแรงพยายาม ด้วยความอุตสาหะ แต่เขาก็เริ่มที่จะหมดแรง หยาดเหงื่อไหลย้อยจากใบหน้า เขาเหนื่อย เขาล้า แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ เพราะถ้าเขายอมแพ้เท่ากับสิ่งที่เขาทำมาต้องเปล่าประโยชน์ แต่ทว่าแม้จิตใจเขาจะเข้มแข็ง แต่ร่างกายของเขากลับยอมแพ้ ทุกส่วนอวัยวะประท้วงการกระทำของเขา แม้กระทั่งสมอง เขาเกาะหน้าผากรอบไว้อย่างแน่นหนา แต่ก็สุดกำลังที่จะยึดเหนี่ยวต่อไปได้ นิ้วแต่ละนิ้วเริ่มคลายตัว นับจากก้อย นาง กลาง ชี้ และโป้ง มือของเขาหลุดจากการยึดติดหน้าผา และร่างของเขาเริ่มดิ่งลงสู่พื้นดิน เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งจะยึดสิ่งใดไว้ สมองไม่สั่งงานเสียแล้ว ร่างของเขาลอยร่วง มันเท่ากับว่าเขาได้ยอมแพ้มันแล้ว ความพยายามที่จะดิ้นรนให้หลุดออกจากกรอบแคบๆนี้ไม่สำเร็จ และเขากำลังแพ้ให้กับมัน ร่างของเขาร่วงลงถึงจุดต่ำสุด แน่นอนว่าเขาต้องการที่จะปีนขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ยอมแพ้มัน เขาต้องการจะหลุดไปให้ได้ เขาจะต้องเริ่มต้นออกแรงปีนอีกครั้ง แม้ว่ามันจะนานเท่าไหร่ แต่เขาจะพยายามปีหนีออกไปจากกรอบแห่งนี้ให้ได้ กรอบแห่งความคิด
windsaint 18 ธ.ค. 2545 23:00 น. - ID 459 
1095
0
0
23 ธันวาคม 2545 15:07 น. - comment id 67155
เฮ่ย เจ๋งหว่ะ น้อง นึกว่าแต่งได้แต่เรื่องรักๆ หวานๆ แหววๆ นะเนี่ยะ ยกนิ้วให้ ชอบเรื่องนี้มั่กๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ