แอบรัก ( อารมณ์ค้าง )

กาฟิวส์

เค้าแค่ยิ้ม
แต่เพื่อนของชั้นยังจะดึงเค้านั่ง
แถมคราวนี้เทอยังเรียกชื่อชั้นอีกด้วย   - -*
โอ๊ยยย   ตายย  
ทามงัยล่ะหว่าาส์
ชั้นเรยต้องแก้เขินออกไปว่า
*จาให้เราเดือดร้อนด้วยไหมนิ่*
เพราะเพื่อนชั้นคนนั้นดันเรียกชื่อชั้น
แล้วก้อต้องหันหน้าหลบสายตาครัยคนนึงอีกครั้ง
เพราะเค้าคือคนๆนั้นนั่นเอง
พอผ่านวันนั้นมาได้ 
วันนี้ก้อเปนวันสอบวันสุดท้าย
และอาจจะเปนวันสุดท้ายเช่นกันที่ชั้นจาได้เจอหน้าเค้า
เพราะว่าเค้าจะสอบนักเรียนเตรียมทหาร
แล้วเค้าก้อเข้าข่ายที่จะสอบติดด้วย
ชั้นเลยต้องมองหาเค้าตั้งแต่สาย ๆ
( เพราะเค้าเปงคนที่มาโรงเรียนสาย )
โอกาสเหมาะ  วานนี้โรงเรียนตรวจผม ( เสียวเหมือนกันนะเนี่ย )
ชั้นเลยต้องคอยมองหาเค้า
ในที่สุดก้อเจอตอนที่เค้าเดินมาจากที่เกาะ ( พวกมาสายเรียกว่าพวกติดเกาะ )
เพื่อมาเข้าแถว
ชั้นเห็นเค้าแล้ว   เป็นเวลา 2 วินาทีครึ่งได้
เพราะชั้นต้องโดนตรวจผมน่ะสิ
แล้ววันนั้นตลอดวัน  ชั้นก้อไม่เหนเค้าอีกเรย
*เราจะไม่เจอน่ามันแล้วช่ายมะแก*  ( มัน=สรรพนามแทนเค้า )
*ไม่เหนก้อช่วยไม่ได้ อาจเปนวันสุดท้ายก้อได้*  แม่สื่อบอก
*แต่เพิ่งเจอ 2 วิเองน๊าา   ฮาร์ทบีทก้อยังไม่ได้ให้*
ยังบ่นไม่ทันจบ  เราก็เดินไปหลังตึกชีวะ
เพราะต้องไปดูแปลงงานที่ได้รับมอบหมาย
แล้วชั้นก้อเหนข้างหลังของคนๆหนึ่ง
และกระเป๋าที่คุ้นเคย  ( จำกระเป๋าเค้าได้ด้วยนะ ^.^ )
*บุพเพอาละวาดแล้วแก*  แม่สื่อบอก
*ไม่มั้ง*
แก้อาการเขินอีกละ  ชั้นเรยต้องเรียกแซวเพื่อนของชั้นที่เดินมาข้างๆ เค้า
' .'
แล้วเค้าก้อมาคุยกะแม่สื่อ  แล้วเดินไป
*เอามาสิลูกอมน่ะ  จะได้เอาไปให้มัน*  แม่สื่อชั้นล่ะดีจิง ๆ
*อยู่หน้าห้องชีวะน่ะ  แล้วค่อยไปเอา*   ชั้นล่ะเขินมั่กมากส์
*กลับไปบ้านเมื่อกี้เอาเบอร์มันมาให้เค้ารึป่าว??*  ชั้นถามเพื่อนอีกคนที่ชอบแซวชั้น  เพราะมันบอกว่ามันมีเบอร์เค้า   เด๋วจะกลับบ้านไปเอามาให้
* อ๊าาายย   ลืม!!  ไม่เปงรัยเด๋วไม่ถามให้ตอนนี้เรย *  ดูมันสิ
*ไม่ต้องเรยนะ*
แล้วเพื่อนๆ ที่น่ารักทั้งหมดก้อจะทิ้งให้ชั้นอยู่คนเดียวแล้วไปถามเบอร์เค้า
*ใครไปเลิกคบ!!*  ชั้นไม่รุ้จาพูดรัย  เรยต้องพูดอย่างนี้ออกไป
แล้วเท้าชั้นมานก้อพาชั้นเดินไปไหนไม่รุ้
อ่อ   ห้องน้ำนี่เอง  ชั้นเดินมาแก่เขิน
*มันไปแล้ว ๆ มาเรย  ไม่ต้องอายหรอก*
ไปแล้วจิงๆแหะ   เฮ้อ!!
เกือบแย่แล้วชั้น
แล้วชั้นกับเพื่อน ๆ ก้อจะออกไปส่งแม่สื่อที่หน้าโรงเรียน
แต่!!!   พอเดินไปที่ห้องชีวะเพื่อเอากระเป๋า
ชั้นซึ่งเดินนำเป็นคนแรกก้อต้องตกกะจัย
เมื่อเค้านั่งอยู่ที่บันได  ทำน่าไม่ถูกเรยทีเดียวล่ะชั้น
แล้วชั้นก้อเดินไปเอาลูกอมในกระเป๋าให้แม่สื่อ
ตลอดมาเค้าไม่เคยรุ้ว่าชั้นเปนครัย  ชั้นเลยตัดสินจัยจะให้แม่สื่อบอกเค้า  เพราะเค้าจะไปแล้วนี่!!
*บอกไปเรยนะว่าเราเอาให้  แต่ไม่ต้องชี้ให้มานดูนะว่าคนไหน*
แล้วแม่สื่อก้อส่งต่อ ๆ ไปให้เพื่อนอีกคน  พลางตะโกนบอกชื่อชั้นว่าให้เอาลูกอมไปให้เค้า   อย่าบอกนะว่าชั้นให้   แล้วเค้าคงไม่รุ้หรอกเน๊อะ  เล่นตะโกนกานยางเงี้ย
*อ๊ายยย*
แล้วเท้าชั้นก็เริ่มพาชั้นไปอีกรอบ
แต่คราวนี้มันไม่ใกล้เท่าห้องน้ำเมื่อกี้นะสิ  แต่มันกำลังพาชั้นหนีรอบโรงเรียนเรยนะ   แล้วชั้นก้อไปหยุดที่หน้าโรงเรียน  รอเพื่อนๆ ออกมา
แล้วเพื่อนชั้นก้อโทรถามว่าชั้นอยู่ไหน ชั้นจึงบอกเค้าไป  แล้วเค้าก้อมาหาชั้นที่หน้าโรงเรียน
*เฮ้ย !!  มันถามด้วยนะว่าครัยเอาให้  ถ้าไม่บอกมันจะไม่เอา*
*แล้วบอกไปรึป่าวล่ะ*  ชั้นถามแม่สื่อ
*ไม่ได้บอก*
*งั้นมันก้อไม่เอาสิ*   เสียดายจัง
*เอาเหมือนเดิม*
อ่าวว   งง
ไหนบอกไม่เอาไง
เฮ้อ ๆ  แต่ดีแล้วล่ะ
แล้วเราก้อหนีเค้าไปร้องคาราโอเกะ ( เพราะเค้าตามมาหน้าโรงเรียน )
เกือบ 6 โมงเย็น  เราร้องได้ประมาน1.30  ชั่วโมง
เราก้อเข้าไปที่โรงเรียนเพื่อไปเสนองาน
*อย่าเจอเชียวนะ  ม่ะงั้นทามหน้าไม่ถูกจิง ๆ ด้วย*
พูดยังไม่ทันจบ  ก้อเหงเค้าเข้าอีกแล้วว
ทามงัยดี ๆๆ 
(   มีต่อนะคะ   ช่วยติดตามด้วยล่ะ  )