..เขา..

หมอกจาง

สิ้นเสียงประตูเปิดแล้วก็ปิดดังโครม.. ผมก็กลับเข้ามาอยู่ในห้อง ห้องของตัวเอง
จากบ้านแก้วกลับมายังที่พักผม ไกลพอดู ผมไม่รู้หรอกว่าขับกลับมาอย่างไร ในหัวไม่มีความสนใจอื่นนอกจากเรื่องของแก้ว..
คนที่ทำให้ผมหงุดหงิดที่สุดชนิดที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำมาก่อนได้เลยในชีวิต แต่ก็นั่นแหละนะ..ผมก็ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนเท่าแก้วเหมือนกัน
อาจจะเป็นด้วยเหตุนี้ละมั้ง ผมถึงได้หงุดหงิดขนาดนี้..
ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่ผมแคร์ที่สุด ผมคงไม่เก็บเรื่องของเธอมาใส่ใจมาเป็นอารมณ์ ก็คงเออออห่อหมกปลอบเธอด้วยคำหวานๆไปตามเรื่อง
นั่นสิ..เพียงแค่ปลอบ เพียงแค่บอกกับเธอถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เพียงเท่านั้นก็จบ.. เท่านั้นเอง
..โยนกุญแจรถไว้ข้างหมอน เปิดตู้เย็น หยิบเบียร์มารินใส่แก้ว นั่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง..
ทำไมผมต้องหงุดหงิดขนาดนี้ น้อยใจขนาดนี้นะ..
เรื่องที่แก้วถามมาน่ะ มันไม่จริงสักนิดเดียว  ..ผมไม่เคยบอกรักผู้หญิงคนนั้น.. ไม่แม้แต่กระทั่งคิด กระทั่งให้ความสนใจกับเธอคนนั้น ผมเล่าความสัมพันธ์ ความรู้สึกของผมที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นให้แก้วฟัง ตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเอ่ยปากถามถึง
..เพื่อนร่วมงานกันธรรมดาน่ะแก้ว ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาหรอก
แล้วเขาคิดอะไรกับคุณหรือเปล่าล่ะ
อืมม..ไม่รู้แฮะ ต้องถามเค้าเอง อาจจะนะ..ผมยิ่งหน้าตาดีๆอยู่ ผมพูดยั่วให้แก้วหัวเราะเพื่อที่เธอจะได้สบายใจขึ้น ใจจริง..ผมรู้อยู่เต็มหัวใจว่าเพื่อนร่วมงานผม..ผู้หญิงคนนั้น คิดยังไงกับผม.. แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะพูดออกไปให้แก้วไม่สบายใจทำไม..
แต่ผู้หญิงคนนั้น เป็นคนที่ชอบเอาชนะ อะไรที่เธออยากได้ เธอต้องเอาให้ได้ ไม่ว่าวิธีไหน
ชั้นจะเอาคุณมาเป็นของชั้นให้ได้ คอยดู เธอพูด สบตาผมอย่างท้าทาย ในวันที่ผมบอกกับเธอว่า ผมไม่สนใจเธอและผมจะไม่มีวันนอกใจแก้วเป็นอันขาด
..เธอมั่นใจในเสน่ห์ ในวิธีการของเธอ ผมก็มั่นใจความหนักแน่นของผมเหมือนกัน แต่แก้วนี่สิ..
วันเสาร์คุณไปที่ไหนมา แก้วถามผมในวันหนึ่ง
ผมไปประชุมไง ก็บอกคุณแล้วนี่นา ผมตอบเรื่อยๆ แก้วคงลืม
มีคนบอกแก้วว่า เห็นคุณไปเดินกับ..เธอ..คนนั้น เสียงแก้วลังเล เหมือนไม่แน่ใจว่าควรถามไหม
ผมเปล่า..แก้ว บ่อยครั้ง หลายครั้ง ที่ผมบอกกับแก้วว่าให้ทำใจให้หนักแน่น ผมไม่มีวันไปมีคนอื่นนอกจากแก้วเด็ดขาด ก่อนพบกับแก้วผมอาจคบกับคนโน้นคนนี้ไปตามประสาคนที่ไม่คิดจริงจังอะไรกับใคร เหมือนผึ้งที่แวะชมดอกไม้ดอกนั้นที ดอกนี้ที ดอกไม้บางดอก..หอมกลางวัน ดอกไม้บางดอก..หอมกลางคืน.. แต่แก้วคือดอกไม้ดอกเดียวที่ทำให้ผมละจากดอกไม้ทุกๆดอก ตั้งแต่เจอแก้ว..ผมรู้ทันทีว่านี่คือดอกไม้เพียงดอกเดียว..ที่ผมอยากได้
..แต่ดอกแก้วดอกนี้ก็กลีบบางเสียเหลือเกิน..
ผมอยากได้ความเชื่อใจ.. ผมอยากได้ความเชื่อมั่นจากผู้หญิงที่ผมรัก..ในทุกๆเรื่อง
บางที..นี่อาจเป็นสิ่งที่ผู้ชายต้องการที่สุด หรืออย่างน้อย ก็คือสิ่งที่ผู้ชายอย่างผมต้องการที่สุด
จำได้..ว่ามีหนังอยู่ไม่กี่เรื่องที่ทำให้ผมร้องไห้ อาจจะฟังดูตลกถ้าผมบอกว่าหนึ่งในนั้นคือหนังเด็กเรื่อง Shark Tale
ตัวเอกที่เป็นปลาที่มีความทะเยอทะยาน อยากเป็นผู้มีชื่อเสียง อยากเป็นคนที่ใครๆรู้จักและยอมรับ จนหลงลืมปลาอีกตัวที่รักเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร มีชื่อเสียงหรือไม่ก็ตาม.. ปลาตัวที่มองเขาอย่างเชื่อมั่นเสมอมา
.. I wanna be somebody.. 
เขาเล่าความใฝ่ฝันของเขาให้เธอฟังในวันหนึ่ง
สุดท้ายหลังจากผ่านเรื่องราวต่างๆมากมาย ปลาตัวนั้นกลับมาหาปลาที่รักเขาอีกครั้งหนึ่ง เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการอะไรอื่นนอกจากเธอ
..แต่คุณก็มีชื่อเสียงแล้วนี่ ใครๆก็รู้จักคุณ ใครๆก็ชื่นชมคุณ คุณเป็น Somebody อย่างที่คุณอยากเป็นแล้วไง คุณยังต้องการฉันทำไมอีก..
แล้วปลาตัวที่กลับมานั้นก็ตอบ..ด้วยประโยคที่ทำให้ผมร้องไห้
.. Without you, Im nobody..
ผมแค่ต้องการความเชื่อมั่นจากคุณแค่นั้นเอง..แก้ว จากคุณ..เพียงคนเดียว แววตาที่มองผมเหมือนอย่างที่คุณเคยมอง ไม่ใช่แววตาอย่างวันนี้..
ผมคงไม่ตามไปอธิบายกับคุณในทุกๆเรื่องที่ผมไม่ได้ทำ มันไม่ได้หมายความเพียงแค่เรื่องของเธอคนนั้น แต่ถ้าคนสองคนไม่เชื่อใจกันเป็นพื้น คำถามมันคงไม่มีวันหมด และคำอธิบาย..ก็คงไม่มีวันพอ
ผมถึงไม่อธิบายอะไรให้คุณฟังในวันนี้ มันจะมีประโยชน์อะไร ลงว่าถ้าคุณไม่เชื่อใจ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ คำถามมันก็จะมีมาไม่สิ้นสุด..
..ไม่สิ้นสุด จนผมเคยนึกกลัว ว่าความรักเราจะสิ้นสุดลงก่อนคำถาม..
ทำไม..คุณไม่เชื่อใจผม เหมือนที่ผมเชื่อใจคุณ
ทุกครั้งที่ผมถามหาความเชื่อใจ คุณบอกเสมอว่าคุณเชื่อใจ แต่สิ่งที่คุณแสดงออกมันไม่ใช่อย่างนั้น..
แก้ว..ผมรู้คุณรักผม ไม่น้อยกว่าที่ผมรักคุณ
แต่บางที ความรักมันก็ช่างเหนื่อยเหลือเกิน จนผมนึกสงสัยว่าระหว่างการมีความรัก กับการไม่มีความรัก อย่างไหนมันดีกว่ากัน
ก็แค่ความสงสัย..ที่ตอนนี้ผมเอง..ก็ยังไม่อยากได้คำตอบ
----------------------------------------------------------