.... ทวงถาม..ตามรักคืน....

ฉางน้อย

                               ทุกครั้งในยามค่ำคืนที่เราได้พูดคุยกัน ทำให้ฉันรู้สึกว่ามีความผูกพันธ์เกิดขึ้นในใจ มีความรู้สึกว่า คุณคือ คนพิเศษในใจฉันเสียแล้ว
          ความรู้สึกพิเศษนี้ไม่ได้เกิดขึ้นได้ง่ายๆกับหัวใจใครบ่อยนักแต่หากว่ามันเกิดขึ้นแล้วยากที่จะลบเลือนจากใจได้ และจะมีเพียงหนึ่งเดียวในใจฉันตลอดไป
          อืม.. ฉันให้เขาเข้ามาเป็นคนพิเศษในหัวใจฉันแล้ว แต่ฉันไม่รู้ว่าในใจเขานั้นมีฉันเป็นคนพิเศษอยู่บ้างหรือเปล่านะ ทั้งๆที่เขาบอกว่า ตอนนี้ในใจเขานั้นมีฉันเข้ามานั่งในใจเขาแล้วล่ะ  มาทำให้เขาปั่นป่วนหัวใจเล่นบ่อยๆ เอ จะเชื่อเขาดีไหมหนอใจเจ้าเอย 
          ก็อาจจะใช่นะ ที่ตัวฉันเองเคยมีความผูกพันธ์กันก่อนหน้านี้มา เปล่าน่ แค่ผูกพันธ์กันทางใจแค่นั้นเอง ไม่มีอย่างอื่น อย่าคิดมากซิ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนแรกที่รุ้จักกันนั้นจะเป็นความรักครั้งแรกของฉันนี่ เพียงแต่มันเป็นความรู้สึกที่ดีๆต่อกัน เป็นความชื่นชม ชื่นชอบต่างหาก มันไม่ใช่ความรักหรอกน่ะ ไม่ใช่นะ
          ช่างเถอะนะ เรื่องเก่าๆที่ผ่านมาแล้ว อย่าไปหวนคำนึงถึงมันอีกเลย ใช่ ใช่ ฉันจำคำพูดของคุณได้นี่ คุณเคยบอกฉันไว้อย่างนี้นี่นา 
           แต่สำหรับใครคนนั้นแล้ว ฉันอยากจะบอกว่า ที่ฉันคบกับคุณนั้น ฉันบริสุทธิ์ใจ ไม่สนว่าคุณทำงานระดับใด แต่ฉันจริงใจ ดีใจที่ได้รุ้จักคุณ ยิ่งรุ้จัก ยิ่งรักมากขึ้นๆๆ ทุกวันๆ 
          หากฉันตอบคำถามตัวเองไม่ได้สักที ว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน ไม่รุ้ซินะ รักแค่ไหน รู้เพียงว่า ขอให้ได้รักก็พอ รักที่ไม่หวังครอบครอง ไม่หวังเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ อยากให้เขามีสุขกับคนที่เขารักมากกว่า ซึ่งอาจไม่ใช่ฉันก็เป็นได้ ฉันรู้ตัวดี บางที ฉีนคนนี้อาจเป็นแค่ทางผ่านที่ให้เขาได้ก้าวเดินไปเจอสิ่งดีๆในชีวิตเขา ไม่เป็นไรนะ ฉันยินดีด้วยหากเป็นเช่นนั้น
          นั่นเป็นคำพูดที่เราเคยคุย  บ่อยครั้งที่ฉีนเผลอคิดถึงคุณ ก็ไม่รุ้ว่าทำไมเป็นไปได้มากมายขนาดนี้ ใจเอย  ช่วยบอกที ทำเช่นไร ถึงจะไม่คิดถึงเขามากนัก 
          ฉันเคยถามคุณว่า หากวันใดวันหนึ่งฉันมีอันต้องจากคุณไป คุณจะยังคิดถึงฉันไหม ? คุณจะคิดถึงฉันบ้างไหม ? ใช่ ฉันอาจจากคุณไปแค่ 4-5วัน หรือ มากกว่านั้นหรือ ตลอดไปเลยก็ได้ อยากให้คุณคิดถึงฉันบ้างนะ แม้เพียงเศษเสี้ยวใจของคุณที่มีก็ยังดีนะ 
           คุณกลับย้อนถามฉันว่า  "  ทำไมล่ะ จะทิ้งกันแล้วหรือ ? ใครจะทิ้งใครกันแน่ ? " 
     "  จำไว้นะ ไม่ว่าเธอจะจากผมไปไหน ไกลแสนไกลสักเพียงใด หากคุณยังคิดถึงผมอยุ่นะ ให้มองขึ้นบนท้องฟ้า จะได้รู้เห็นว่า ณ. ฟากฟ้าหนึ่งยังมีประกายดาวเหนือ ที่ยังให้ความคำนึง ยังห่วงใย ยังรัก และ ให้กำลังใจเสมอนะ อย่าลืม.."
          ฟังคำพูด คำตอบของคุณแล้ว ซึ้งใจจังค่ะ น้ำตาซึม แม้อาจเป็นเพียงวาจางามง่ายดั่งสายลมผ่าน(หรือเปล่านะ) แค่ได้ฟังยังสุขใจแล้วล่ะค่ะ 
          แต่ก็ไม่รุ้ซินะ คำพูดแบบนี้เขาอาจพูดกับใครต่อใครมากมายแล้วก็ได้ ใครจะไปรุ้ (คุณมักจะบอกกับฉันเสมอๆว่า ฉันชอบคิดมากจัง) อืม ..คิดบ้างก็ยังดีกว่าไม่คิดอะไรเลยนะค่ะ 
           เอาเถอะน่ะ ไว้ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ก็แล้วกัน สุดท้ายคุณก็บอกกับฉันแบบนี้อีกแล้ว (เป็นครั้งที่ 108 แล้วมั้งคะ)
          น่ะ จะอย่างไรก็ตามฉันก็ขอบคุณคุณมากมาย ที่ยังคิดถึงฉัน  ขอบคุณในความห่วงใยที่มีให้กัน คุณทำเหมือนฉันเป็นเด็ก ก่อนนอนห่มผ้าด้วยนะ ..อย่าอาบน้ำที่เย็นจัดๆล่ะ ระวังปอดบวม...สารพัดความห่วงใยที่คุณพร่ำบอกกล่าวกับฉัน  ค่ะๆๆ ฉันก็ได้แต่รับปาก ทั้งๆที่ฉันไม่ใช่เด็กๆอย่างที่คุณคิด 
          คุณพูดเองนี่ว่า แม้เราสองคนจะ***งคนละปลายฟ้า หรือ  ฟากฟ้าอะไรนั่นของคุณ แต่ใจเราเหมือนชิดใกล้เสมอนะ อย่าลืม ขอเพียงเราเข้าใจกัน หนักแน่น ไม่หวั่นไหว ให้ไว้ใจซึ่งกันและกัน และที่สำคัญที่เราสองคนฝืนไม่ได้คือ พรหมลิขิตของชะตาฟ้าดิน เราฝืนชะตาฟ้ากำหนดมาไม่ได้หรอกนะ  ..ค่ะ ฉันเข้าใจคุณค่ะ  เมื่อถึงวันนั้นจริงๆนะ เราสองคนต้องทำใจนะ ..ค่ะ ฉันเผลอรับปากคุณอีกแล้วซิคะ ทั้งๆที่ฉันไม่อยากรับรุ้เรื่องอื่นอีกแล้วนะ
          บางค่ำคืน เวลาใจเหงาๆก็มองไปบนท้องฟ้าหวังว่าจะได้เจอประกายดาวเหนือ ของคุณ แต่ที่นั่นมีดาวมากมายหลายแสน หลายล้านดวง แต่จะมีดาวดวงใจบ้างที่ใจตรงกับใจฉัน ที่จะมองมาสบตาฉันบ้างหรือเปล่าหนอ ?
          ยิ่งเหม่อมองท้องฟ้า คิดถึงเวลาที่***งไกลกันนะ  เอ ใครคนนั้น ป่านนี้ทำอะไรอยุ่น่ะ เขาจะยังคิดถึงฉันบ้างหรือ เปล่านะ แค่คิดก็แปลบในใจ เพราะรู้สึกว่ามาระยะหลังเหมือนจะ***งเหินกันซะเหลือเกิน
          ฉันกลัวจัง กลัวจะมีความรุ้สึกเดิมๆ ความรุ้สึกที่แย่ๆเกิดขึ้นในใจฉันอีก ทั้งๆที่ฉันเคยพยายามหนีมันมาแล้วครั้งหนึ่ง และก็ได้คุณนี่แหละ เป็นหลักให้พักกาย พักใจ ฉันเคยเสียใจกับคำพูดที่ดีแบบนี้มาแล้วนะ ฉันไม่อยากเสียใจอีก ไม่อยากเริ่มต้นนับ 1 ใหม่อีกแล้วนะ มันเสียเวลามากนะสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง
          คุณอย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ต้องการเป็นเจ้าของชีวิตของคุณ ไม่ต้องการครอบครองคุณ ไม่อยากได้คุณมาเป็นสมบัตินี่ บอกแล้วไง ได้เพียงตัว แต่ไม่ได้หัวใจ อยากได้ทำไม คืนให้เขาไปจะดีกว่านะ ...นั้นเป็นความคิด(โง่ๆ)ของคุณจริงๆ
          ในวันนี้ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ฉันมาทวงถามความรักของฉันคืน ฉันอยากจะถามคุณเหลือเกินว่า... " ... รักที่ฝากไว้ ยังเก็บไว้ในใจหรือเปล่า ? .." 
     "   อะไรนะ คุณทำความรักของฉันหล่นหายไปแล้วอย่างงั้นหรือ  ? " 
     "   ตอนไหน อ๋อ ตอนที่ฉันไม่อยู่อย่างงั้นหรือ เธอเลยเผลอเรอ ลืมรักของฉัน ทำความรักของฉันหล่นหายไป "
" ไม่เป็นไร นะ ฉันรู้ตัวดีว่า คนอย่างฉันไม่มีค่าพอที่คุณจะเก็บรักเอาไว้หรอก
 ยังมีใครอื่นอีกมากมายที่คุณต้องคอยดูแล รักษาความรักนั้นด้วยเหมือนกันนี่
"   ฉันรู้ ..คุณเป็นคนมองโลกในแง่ดี ใจกว้าง ขี้สงสารคน แต่คุณลืมสงสารฉัน
 คุณลืมสงสารคนที่เคยคุยกันทุกยามค่ำคืน .."
"   ไม่เป็นไร อย่างไรก็ตามฉันขอคืนก็แล้วกันนะ ความรักที่เคยฝากไว้น่ะ " 
.             ต่อไปฉันจะถามหาความรัก และตามหัวใจให้เจอ แม้ว่าใจที่เหลือเป็น
เพียงเศษเสี้ยวของใจที่เว้าๆแหว่งๆ
              หากว่าฉันค้นพบหัวใจตัวเองเมื่อไหร่นะ ฉันก็เดินทางต่อไปข้างหน้าอยุ่ดี
เพื่อค้นหาคนที่เขาพร้อมจะอาสามาดูแลและรักษาหัวใจดวงนี้ โดยมิให้หล่นหาย
ระหว่างทางอีกแล้ว
              แต่ไม่รู้เมื่อไหร่นะ ที่จะเจอใครคนนั้น หาต่อไป เดินทางต่อไปนะใจเอ๋ย
               
..... รักที่ฝากไว้ ยังเก็บไว้หรือเปล่า ?
          อะไรนะ คุณทำความรักของฉันหล่นหายอย่างงั้นหรือ ?
          ไม่เป็นไร ฉันจะออกเดินทางตาม ถามหาความรักกลับมา
          ฝั่งทะเลไกลโพ้นเพียงใด ก็จะไปหา
          ฝั่งฝันปลายฟ้ากว้างเพียงใด ก็จะไม่ท้อ
                           สายธารจะไหลเชี่ยว
                หนทางจะแสนเปลี่ยวเพียงใด ก็จะไป
          หากจุดหมายข้างหน้า ยังมีคนอาสาดูแลและรักษาหัวใจ
                                     .......................................