สรุปความ“กิจกรรมเสริมหลักสูตรค่ายเยาวชนนักเขียนเพื่อการอนุรักษ์”

ผู้ดูแลระบบ

ลำนำห้วยกุ่ม
จากดินแดนลุ่มน้ำพรม  
จากภูเขียวเขาเทวดา	
มีกระท่อมเป็นศาลา 
สูงเสียดฟ้าคือเมฆา
มีเส้นทางให้เผชิญ 
มีต้นไม้ให้ศึกษา		
แนวหินสวยงามตา 
นามชื่อว่าตู้รถไฟ
สายน้ำไหลกระเซ็น	 
เป็นธารน้อยล่องลงมา
ผาแดงสวยงามตา 
ต่อลงมาลานมหิดล
สายน้ำไม่หยุดไหล 
ล่องลงไปสู่วาริน		
สายน้ำสายลมโชยถวิล 
ให้นึกถึงถิ่นซำบูรพา
ซำบูรพา ซำบูรพา  ซำบูรพา ซำบูรพา
ดินแดนแห่งชัยภูมิ  
สุขสมบูรณ์ด้วยภูผา	
แมกไม้สวยงามตา 
นามชื่อว่า "ห้วยกุ่มเอย"
ภูมิใจเมืองชัยภูมิ  ภูมิใจแดนชัยภูมิ  
ภูมิใจคนชัยภูมิ ภูมิใจสาวชัยภูมิ
ขออนุญาตขึ้นบทความเป็นลำนำห้วยกุ่ม ด้วยจิตคารวะ
				

จากการสนทนาเป็นการส่วนตัวกับครูจันทร์สุดา งามชัด จนกระทั่งกลายเป็นการริเริ่มทำกิจกรรมค่ายร่วมกัน ซึ่งกิจกรรมครั้งนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้ หากไม่มีใช่การร่วมมือร่วมใจกันจากหลาย ๆ ฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นทางคณะครูจากโรงเรียนมัธยมหนองเขียดและโรงเรียนโนนคูณวิทยาคารรัชมังคลาภิเษก เจ้าหน้าที่ป่าไม้ห้วยกุ่มทุกท่าน และที่จะลืมเสียไม่ได้เลยก็คือเพื่อนสมาชิกที่เป็นตัวแทนจากบ้านกลอนไทย รวมถึงธารน้ำใจของเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

ซึ่งผู้ดูแลระบบจะขอใช้พื้นที่นี้ บอกเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ายเยาวชนให้เพื่อนสมาชิกรับทราบโดยทั่วกัน				

ขออนุญาตไม่เกริ่นไปยังกระทู้เก่าที่ชี้แจงวัตถุประสงค์ เนื่องจากทั้งหมดได้แจ้งให้ทราบไปล่วงหน้าก่อนแล้ว 

แต่จุดเริ่มต้นที่จะเกิดโครงการนี้ คงต้องบอกเล่ากันให้ทราบถึงความเป็นมาทั้งหมด เริ่มต้นจากบทสนทนาผ่านเส้นใยแก้ว ครูจันทร์สุดา หรือในนามแฝงที่พวกเรารู้จักกันดีว่า"ร้อยฝัน"  ร้อยฝันกล่าวถึงความสุขที่ได้รับเมื่อการไปทริประยอง ครั้งนั้นก็นานล่วง ๗ เดือนมาแล้ว อยากให้มีเช่นนั้นอีก นั้นคือคำปรารภ จากนั้นร้อยฝันก็ได้เล่าถึงประสบการณ์ที่เคยออกค่ายกับเด็กนักเรียน ค่ายเยาวชนนักเขียน ค่ายอนุรักษ์ป่า ในขณะที่ผู้ดูแลระบบสนทนากับร้อยฝันอยู่นั้น ก็พยายามคิดตามไปด้วย รวมถึงแอบตั้งคำถามให้ตนเองว่า บ้านกลอนไทยจะทำประโยชน์อย่างไรให้กับสังคมได้บ้าง และแล้วเหมือนว่าโอกาสนั้นได้มาถึง ..				

โครงการค่ายที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่ร้อยฝันนำเสนอผู้อำนวยการโรงเรียน ได้ถูกส่งมาถึงมือของผู้ดูแลระบบช่วงกลางเดือนพฤศจิกายน จากนั้นการวางแผนและตระเตรียมงานก็ได้เริ่มต้นขึ้น จากการขึ้นกระทู้แจ้งให้สมาชิกทราบถึงโครงการ การส่งจดหมายเวียนไปยังหน่วยงานต่าง ๆ เพื่อขอสปอนเซอร์และการจัดหาซื้ออุปกรณ์ที่ต้องใช้ แม้ว่าจะกระท่อนกระแท่นด้วยความไม่ใช่มืออาชีพ แต่ทั้งหมดก็ผ่านมาด้วยดี 

นักเรียนทั้งหมด ๕๗  คณะครู  ๘   เจ้าหน้าที่ป่าไม้ ๖ นิสิตมข. ๔  และสมาชิกบ้านกลอนไทย ๘ คน ได้ใช้ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติ ณ สถานีส่งเสริมและอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าห้วยกุ่ม อำเภอเกษตรสมบูรณ์ จังหวัดชัยภูมิ ระหว่างวันที่ ๑๐  ๑๒ ธ.ค.๒๕๔๘  โดยมีกิจกรรมดังต่อไปนี้				

เช้าวันที่ ๑๐ นักเรียนของทั้งสองโรงเรียนเดินทางมาถึงสถานีป่าไม้ห้วยกุ่ม จากนั้น ก็เข้าสู่กระบวนการละลายพฤติกรรม				

เส้นทางเดินผ่านป่าไฝ่จากค่ายรอยเสือไปยังบริเวณริมเขื่อนห้วยกุ่ม				

ค่ายพักแรมรอยเสือ บริเวณที่ใช้ทำกิจกรรม				

จากนั้นเปิดตัวอย่างเป็นทางการกับกิจกรรมในครั้งนี้				

และท่านผอ. ได้ให้เกียรติมาดำเนินการเปิดค่าย				

และเจ้าหน้าที่ป่าไม้				

คุณพระจันทร์เศร้าแนะนำตัวกับบรรดาน้อง ๆ น่าเสียดายที่คุณพระจันทร์เศร้าต้องรีบเดินทางไปทำธุระที่จังหวัดขอนแก่น จึงไม่สามารถอยู่ร่วมเป็นวิทยากรได้				

ชมอักษรและกีกี้ รับหน้าที่แนะนำกลอนหก				

เรไรและดาวอังคาร ก็เตรียมพร้อมสำหรับการแนะนำการเขียนกาพย์				

ส่วนอัลมิตราแนะนำเรื่องกลอนแปด				

อาหารการกิน เป็นไปอย่างเรียบง่าย				

ถึงเวลาก็สนุกสนานกันไป ตามประสา พี่ ๆ น้อง ๆ

ในภาพสองหนุ่มกำลังสาธิตท่านกกระยาง				

และนี่ ครูหนุ่มจากชัยภูมิลงทุนเป็นต้นตำรับหนอนใบชา				

นอกจากจะทำท่าให้ดูเป็นตัวอย่างด้วยแล้ว ครูโตยังขอรับบทหนอนอีกรอบ				

โดนหมายมั่นปั้นมือให้เป็นแมงมุมสาว ครูอ้อยของเรากระอักกระอ่วนอยู่นาน				

คุณม้ายา ป่าไม้ใจดี กำลังแนะนำห้วยกุ่มและเข้าสู่หลักสูตรอนุรักษ์ป่า
รวมถึงวางแผนการเดินทางที่จะมีในวันรุ่งขี้น สำหรับการเดินป่า				

กบหนอง				

กระเต็นน้อย				

เก้ง				

จงอางกินงูสิง ..

ทั้งหมดเป็นแค่ตัวอย่างของภาพสัตว์ในป่า				

รวมไปถึงสิ่งที่เกิดตามธรรมชาติที่งดงาม

ในรูปมองไปคล้ายโบกี้รถไฟ				

อีกมุมมองในสไลด์				

เสียดายที่ตัวแทนจากบ้านกลอนไทยสามท่าน ต้องเดินทางกลับกรุงเทพในเช้าวันรุ่งขึ้น				

ได้รับของที่ระลึกจากท่านผอ. เป็นกล้วยไม้ประดิษฐ์จากกลุ่มแม่บ้านพื้นที่				

ทั้งที่ใจอยากอยู่ต่อ แต่ภาระกิจมี				

ตามกำหนดการ วันที่ ๑๑ มีการเดินป่า ..
สมาชิกที่เหลือพร้อมกับนักเรียน ก็ร่วมเดินป่าฟันฝ่าไปด้วยกัน				

เดินเรียงแถว โดยผู้รั้งท้ายจะมีถุงดำขนาดใหญ่ติดตัว ไว้เก็บสิ่งที่ไม่ควรอยู่ในป่า กลับไปทิ้ง				

ระวังทางก็มีแวะพัก เพื่อศึกษาระบบนิเวศน์				

ข้าวคนละกล่อง น้ำคนละขวด ต่างต้องหอบหิ้วกันเอาเอง				

รับได้ทุกบทบาท สำหรับครูโต งานนี้แบกกล้องตัวเขื่องเข้าป่ากะเขาด้วย				

ตามรายทาง พบต้นไม้แปลก ๆ ที่ไม่มีโอกาสเห็นในเมือง				

กลุ่มเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ยังคงดูแลพวกเรา				

ข้างทางจะพบเห็นอยู่โดยทั่ว				

หลังอาหารมื้อค่ำในคืนวันที่ ๑๑    
ก็มีกิจกรรมรอบกองไฟ ซึ่งนักเรียนจะถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม
แต่ละกลุ่มก็จะส่งการแสดงหนึ่งชุด ซึ่ง staff ก็ถูกเรียกร้องให้แสดงด้วย				

กับของเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่าที่จะหา(ฟรี)มาได้
แป้งกระป๋องเล็ก ๆ ขนาดพกมา สำหรับนักเรียนทุกคน				

เมื่อกองไฟมอดดับลง บรรดานักเรียนก็ถูกเจ้าหน้าที่ป่าไม้ต้อนให้ไปฟังเสียงป่า
ขณะเดียวกันที่อาคารรอยเสือ ทุกอย่างอยู่ในความสงบเงียบ และ มืด

พิธีศักดิ์สิทธิ์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว พิธีปฏิญานตนเพื่ออนุรักษ์ป่าสืบทอดเจตนารมย์ของสืบ นาคะเสถียร เทียนแต่ละเล่มถูกจุดต่อกันเป็นทอด ๆ เสมือนเป็นคำสัญญาว่า ไม่มีวันที่แสงสว่างนั้นจะดับสิ้น				

คงไม่ใช่ครั้งแรกและครั้งเดียว ที่พวกเราจะนำสิ่งที่ดี ๆ กลับคืนสู่สังคม

ไม่ได้สัญญา .. แต่หมายถึงเจตนารมย์ที่มากกว่านั้น				

ภาพกิจกรรมเสริมหลักสูตรค่ายเยาวชนนักเขียนเพื่อการอนุรักษ์				

ประชุมย่อมก่อนลงสู่สนาม รับบทบาทเป็นวิทยากร				

พวกเราพร้อมแล้ว กับการใช้ชีวิตอยู่ในค่าย				

การให้โอกาส ... เป็นหนึ่งในจำนวนการให้ .. ที่มีคุณค่า หลายคนคงคาดไม่ถึงว่า เพียงเล็กน้อยของการให้โอกาสนั้น จะส่งผลได้ยิ่งใหญ่เพียงใด

กิจกรรมเสริมหลักสูตรค่ายเยาวชนนักเขียนเพื่อการอนุรักษ์ ที่เพิ่งผ่านพ้นมา ถึงแม้ว่าจะเป็นก้าวแรกของบ้านกลอนไทยในการช่วยเหลือสังคม และนี่คือปณิธานและเจตนารมย์ที่ยังคงอยู่กับพวกเราต่อไป