พระอังคารที่ ๒๘ กุมภาแห่งความรัก ๒๕๔๙ ฝากสายลม ที่แผ่วพัดเย็น ในค่ำคืนที่แสนเหน็บหนาว ส่งความคะนึงนึก ถึงเธอ... เธวีที่คิดถึง ... ในความเป็นไปในแต่ละวัน กว่าจะรู้สึกตัวอีกที ก็ค่ำซะแล้ว ไม่รู้เหมือนกัน ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่ใช้ชีวิตดื่มด่ำอยู่กับราตรีกาล .......................... โ ด ด เ ดี่ ย ว อ้ า ง ว้ า ง แ ล ะ ลำ พัง ........................... บางคืน...ไม่ใช่ซิ... หลายคืนแล้ว... ที่ผมแอบมานั่งเงียบๆตรงนี้ ... ไม่มีอะไรติดมือมา... มีเพียง รู้สึกบางความรู้สึก ที่แม้หนึ่งน้อย แต่ยากนักที่จะสลัดตัดอารมณ์นั้นไปได้... ... หลายปีก่อน... ไม่ว่าท้องฟ้าจะเป็นสีใด จะสุกสวยด้วยจันทร์ดวงสวย หรือสวยเย็นด้วยดาราที่เต็มทั้งฟ้าฟาก หรือถึงแม้ว่าบางคืนอาจมืดมิดไม่เห็นแม้แสงแห่งหิ่งห้อย... หัวใจผม. ยังค้นหาความสุขหนึ่งๆนั้นได้ ในความคะนึงเสมอๆ ... นั่นซินะ ที่ใครเคยบอกว่า อารมณ์เป็นประติมากรที่สร้างความรู้สึก และเป็นสัญลักษณ์ของการมีชีวิตอยู่ ... สำหรับผม ความสุขที่ได้แอบคะนึง ฝากปรารถนาผ่านฟ้า ผ่านดาว จึงเป็นวาสนาอันเป็นนิรันดร์ในยามนั้นเสมอๆ ตอนนี้... ถึงแม้ว่าจะมิเคยมีสิ่งใดเปลี่ยนไปจากที่เคยเป็น อาทิตย์ยังทอแสงที่ฝั่งฟ้าใหม่ ทั้งจันทร์ทั้งดาว ยังคงอยู่ตรงนั้นไม่เคยหายไปไหน ความมืดมิดยังคงมืดเช่นที่เคยเป็นอยู่เช่นนั้น เนิ่นนานมาตั้งแต่คราวโน้น คราวนั้น และจนคราวนี้ แหละจะนิรันดร์อีกนานแสนนาน ... ไม่เคยมีอะไรหายไป มาอยู่ แล้วจากไป และก็สลับกลับมาใหม่ ดั่งเคยเป็น ... เธวีที่คิดถึง... ทุกอย่างยังคงเดิม แต่อารมณ์ผม ในบัดวินาทีนี้ มิอาจทำหน้าที่เป็นประติมากรสร้างความรู้สึกสุขที่เคยเป็นได้อีกเลย มีแต่ความเงียบ ในหัวใจ ................................ ห น า ว สั่ น เ ดี ย ว ด า ย แ ล ะ อ้ าง ว้ าง ............................... ในบางคืนที่เคยสุข เพียงขาดหนึ่งรู้สึกที่เคยมี ความงดงามแห่งราตรีกาลแหละมนต์เสน่แห่งฟากฟ้า เหมือนไร้ความหมาย คิดถึงคุณนะเธวี คุณ.... อันเป็นที่รัก ผู้จากไป พร้อมกับความเปล่าดายในหัวใจอันเคยสุขของผม ความรักซึ่งมิเคยย้อนมาสวยสุกอยู่ถิ่นนัยของใจดวงเดิมนี้ได้อีกเลย แม้เพียงสักครั้ง คุณ... ผู้ซึ่งเป็นได้เพียงรักอันเป็นนิรันดร์ แต่ไกลเกินฝัน เกินคว้ามาชิดสนิทแนบ แอบหทัย... เธวีที่รัก... เธวีที่คิดถึง... ถ้าจะมีใครสักคนบนโลกสีน้ำเงินใบนี้ จะโชคร้ายเพราะมิอาจสลัดนัยจากความรักที่เคยเกินขึ้นได้ ผมอธิฐานนะคนดี ขออย่าให้เป็นคุณ ขอให้เป็นผมเถิด ฟ้าใกล้สว่างแล้ว... ชีวิตคุณในวันพรุ่งยังต้องดำเนินไป.... โปรดรู้ แหละจงจำไว้ในระลึก .................................... แ ม้ เ ร า ไ ม่ อ า จ มี เรา... คุ ณ ก็ ยั ง ค ง มี ผ ม ................................... คุณคงเข้าใจ รักคุณสม่ำเสมอ ปล. จากคนทุกข์แต่ไม่เคยปรารถนาให้คุณทุกข์กับสิ่งใดเลย ด้วยหัวใจ / แทนคุณแทนไท
แทนคุณแทนไท 28 ก.พ. 2549 14:46 น. - ID 6506 
1838
15
0
28 กุมภาพันธ์ 2549 15:57 น. - comment id 89819
ชีวิตเป็นเรื่อง ซั บ ซ้ อ น เข้าใจยาก ... แต่ในความซับซ้อนนั้น ... มันก็เรียบง่ายอย่างที่เรานึกไม่ถึง เพราะไม่ว่าสิ่งไหน เรื่องอะไรสารพัดสารพัน ทุกอย่างล้วนแต่อยู่ในกฏเดียวกัน มันจะ เกิดขึ้น ... ตั้งอยู่ ... แปรสภาพ แ ล้ ว ก็ จ บ ล ง ... ก็คงไม่กระไร เพราะชีวิตก็เป็นแบบนี้ มีวันที่เลวร้าย มีวันที่สวยงาม มีวันที่ว่างเปล่า สุขก็อยู่กับเราไม่นาน ทุกข์ก็อยู่กับเราไม่นาน สุ ข.. เคยแวะผ่านมา.. แ ล้ ว ก็ ไ ป ทุ ก ข์.. ก็ เ ป็ น เ ฉ ก เ ช่ น กั น ..................... ..อ ด ท น ห น่ อ ย เ ถิ ด เ จ้ า แ ล้ ว พ รุ่ ง นี้ จ ะ สุ ข ก ว่ า ที่ คิ ด..
28 กุมภาพันธ์ 2549 16:34 น. - comment id 89822
ขอบคุณครับคุณผู้หญิงช่างฝัน... ...ในความซับซ้อนที่เราคิด อันที่แท้เป็นเรื่องเรียบง้ยที่หลายความเป็นไปเคยย่ำและก้าวผ่านมาแล้วทั้งสิ้นครับ ...เพียงแต่ว่าบางที ในบางขณะของความรู้สึก ไม่อาจหาคำตอบที่จะช่วยบรรเทาความทรมาในอารมณ์ของบางใครที่ห่วงใยเป็นเป็นนักหนา ...หลายครั้งที่เรายอมรับกับความจริง และสิ่งที่ควรเป็น แต่บ่อยครั้งที่เกิดปรกฏการณ์ปฎิเสธการรับรู้ ถ้าผมทำได้ ผมคงเลือกมีความสุข ขณะที่เธอก็สุขล้ำ แต่นาที ถึงผมจะทุกข์ก็ไม่ทรมานอะไร ขอเพียงเธออย่าโศกเลย ...วิงวอน ขอบคุณที่แวะมาเยือนนะครับคุณ สำหรับน้ำใจที่มา หวังครับว่าทุกสิ่งดีงามให้อยู่ข้างคุณ ด้วยใจ
28 กุมภาพันธ์ 2549 17:13 น. - comment id 89823
อยากได้ผ้าห่มสักผืน เพราะตอนนี้หนาวจัง อาจจะเขียนให้คนอ่านรู้สึกอบอุ่น แต่... คนอ่านคนนี้มันแผลงไง อ่านแล้วหนาวเยือกเลย เฮ้อ...
28 กุมภาพันธ์ 2549 17:14 น. - comment id 89824
อยากได้ผ้าห่มสักผืนจัง อ่านแล้วรู้สึกหนาวเยือกไงม่ายรู้
28 กุมภาพันธ์ 2549 17:29 น. - comment id 89825
ขอบคุณครับคุณ ชมพูภูคา ไม่รู้เช่นกันครับว่า เขียนจบแล้ว คนที่เขียนถึง จะรู้สึกอุ่นใจขึ้นบ้างไหม อาจหนาวเยือกดั่งคุณว่าก็ได้ครับ เป็นกิเลศเล็กๆ ระหว่างวัน ในหัวใจครับ หวังเพียงว่าเมื่อเขียนจบความ ผมจะสบายใจกับความเป็นไปในหัวใจตัวเองบ้าง เธอหนาวหรือไม่ผมไม่รู้ แต่ผมหนาวจริงครับ มีแต่ความสุขนะครับคุณ ขอบคุณ และสวัสดีไมตรีที่มา
28 กุมภาพันธ์ 2549 21:29 น. - comment id 89827
เชื่อสิว่า .. เธวี .. ของคุณ .. ก็คงกำลังอธิษฐานต่อดวงดาวสักดวง .. ให้คุณมีสุขล้ำ .... ปล. ดีใจจริง ได้อ่านงานหวานละมุนอีกครั้ง ..
28 กุมภาพันธ์ 2549 23:29 น. - comment id 89828
1 มีนาคม 2549 02:01 น. - comment id 89836
...แม้เราไม่อาจมีเรา.... อ่านแล้วซึ้งมาก ๆ ค่ะ... แวะมาเยี่ยมค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ..
1 มีนาคม 2549 09:24 น. - comment id 89840
ขอบคุณครับคุณกีกี้ กีรณาที่คิดถึง หากแม้นว่าความคะนึงของคุณเป็นความคะนึงดุจเดียวกับยอดเธวีที่รัก ก็คงดี ดีที่อย่างน้อยผมก็ได้รู้ ว่าหัวใจเธวีคิดนึกสิ่งใด หรืออะอธิฐานอะไรในวันที่ท้อทน ถ้าเป็นเช่นนั้น คงทำให้คลายความอึดอัดอั้นคะนึงนี้ที่กำลังเป็น เคยอธิฐานให้ใครสักคนที่ไม่ใช่เธวี มีความสุขเช่นกันกันครับ คุณกีรณา ขอบคุณถ้อยคำอันล้ำด้วยไมตรี มีแต่ความสุขนะครับ
1 มีนาคม 2549 09:27 น. - comment id 89841
ขอบคุณครับคุณอัลมตรา ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ แต่คงไม่กล้ารบกวนให้คุณพุดปวดหัวหรอกครับ คำซึ้งๆและใจสวยๆ เป็นอะไรที่เป็นสัญลักษณ์ของคุณพุดอยู่แล้ว มีแต่วันที่อิ่มสุขนะครับ
1 มีนาคม 2549 09:32 น. - comment id 89842
ขอบคุณครับคุณแสงไร้เงา \"แ ม้ เร า ไ ม่ อ า จ มี เ ร า\" เป็นความในใจที่ก่อนจะเขียนความครับ แต่อย่างไร \"เธอยังคงมีผม\" แค่นั่นหละที่อยากบอก เพียงหวังว่าถ้าทุกข์อยู่ ก็ให้รู้ว่าว่ายังมีอีกใคร แม้ไม่อาจโอบให้อุ่นไอ แต่ทุกปรารถนาในใจ แอบหวังและอธิฐานนัยเสมอๆ \"ขอให้เธอเจอแต่วันที่ง่าย งาม มีแต่ความสุข และพบแต่ความเป็นไปที่งดงามนะครับคุณแสงไร้เงา
1 มีนาคม 2549 10:13 น. - comment id 89844
**แ ม้ เ ร า ไ ม่ อ า จ มี เรา... คุ ณ ก็ ยั ง ค ง มี ผ ม ** อุ่นใจนะ..แม้ในความรัก..ไม่อาจคู่เคียง แต่ก็ไม่เคยไกลในความรู้สึก สวัสดีค่ะ..คุณแทนฯ หัวใจของคุณยังคงอ่อนหวานไม่แปรเปลี่ยน ทุกถ้อยคำ...ละมุนละไม..คงเดิม หากความเปล่าดาย..รังสรรค์ถ้อยคำได้งดงามเช่นนี้ ประติมากร..ที่ว่า..นาทีนี้..คือหัวใจของคุณนั่นแหละค่ะ .......ด้วยความระลึกถึง......
1 มีนาคม 2549 11:28 น. - comment id 89846
สวัสดีและขอบคุณในถ้อยคำที่ช่วยผ่อนความกังวลใจลงครับคุณ นางสาวใบไม้ คำที่คุณยกมา นั่นแหละครับ คือเนื้อแท้ที่จะบอกความจริงแท้ในใจให้เธวีที่คิดถึงรับรู้ ว่าถึงอย่างไร แม้ไม่มีเรา แต่เธอยังมีผมเสมอๆ แม้บางถ้อยคำอาจเหมือนโยนความรู้สึกไม่สบายใจไปให้เธอบ้าง เหมือนที่ใครคนหนึ่งติงไว้ แหละหากแม้นว่าเธวีที่แสนรักรับรู้และรู้สึกรู้เช่นเธอว่า อยากแก้ต่างให้เธอรู้ครับว่า ถ้าจะทำร้ายใครสักคน เธอไม่เคยได้รับการคิดหมายในลักษณะนั้นเลย สำหรับทุกถ้อยคำที่คุณนางสาวใบไม้มาวางความไว้ ขอบคุณที่เห็นความตั้งใจ ที่ผมเพียงอยากบอกเธวี เพื่อถนอมหัวใจเธอ หาใช่เพิ่มทรมานให้เธอไม่ หวังว่าเธอจะรู้สึกเช่นนั้นครับ ระลึกถึงคุณและอักษรามีชีวิตของคุณเสมอๆครับ ขอให้มีแต่วันที่ดีงาม ดั่งใจหมายครับ ขอบคุณ
1 มีนาคม 2549 13:07 น. - comment id 89850
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ.......ถ้าความทรงจำนั้นสวยงาม มันก็สมควรอยู่ในใจเราตลอดไป....
1 มีนาคม 2549 16:31 น. - comment id 89851
ขอบคุณครับคุณหลุยส์ เป็นความสมัครใจที่จะจดจำไว้ครับ เมื่อสมัครใจ หากบางวันป่วนปั่นกับอารมณ์ตัวเองก็ต้องยอมรับเนอะ มีแต่ความสุขนะครับ
1 มีนาคม 2549 19:21 น. - comment id 89852
"โดดเดี่ยว อ้างว้าง และลำพัง\" ช่างเป็นคำที่รวมความหมายของอารมณ์ที่รุ้สึกเมื่อขาดใครคนนั้นไปได้ดีจริงๆ เวลาอยู่คนเดียวแม้รอบข้างจะสวยงามสักเพียงไหนแต่ในใจก้เฝ้ารู้สึกอย่างนี้ ขอเพียงใครสักคนนั้นเข้ามาเติมเต็มในชีวิตเราก้พอแล้ว ***อืม อ่านแล้วรู้สึกเหงาอ่ะ ^^;; ม่ายเป็นไรมีน้องคนนี้อยุ่เป็นเพื่อนละกาน ปล.ตั้งใจทำงานนะคะ สู้ๆๆ
1 มีนาคม 2549 20:08 น. - comment id 89853
ถ้าตอบแทนเวีที่รักของคุณได้ เธอคงไม่ปรารถนาให้คุณโดดเดี่ยวอ้างว้างดพียงลำพัง....แม้ว่า...ช่วงเวลาไหนของรัตติกาล...เธอส่งหัวใจและความห่วงใยถึงคุณทุกช่วงเวลา....การเวลาอาจลบเลือนบางอย่างหัวใจไปได้...แต่มิอาจลบเลือนความทรงจำแสนหวานในค่ำคืนของรัตติกาลแม้เวลาไหน ....คำตอบ...ที่จะตอบแทนกันได้...คือทุกลมหายใจคงมีแต่คุณ...คำอธิฐาน...มิว่าเรื่องราวใดได้โปรดอย่าเกิดขึ้นกับคุณแต่คงเป็นสองเราร่วมกันแบ่งปันความสุขและความทุกข์ร่วมกัน.... ......สายลมพัดผ่านบางเบา.... ......เหมือนมีเงาคุณตามไปทุกที่... .......เส้นขอบฟ้าโค้งกว้างไกล.... ..........เหมือนสายใยความห่วงหาที่มี..... .........นอนหลับทุกค่ำคืนยามราตรี...... ......ไม่ว่าคืนนี่...หรือคืนไหน...หัวใจมีแต่คุณ .....อยากบอกแทนเธวีคงไม่ว่ากันน่ะค่ะ.....
2 มีนาคม 2549 18:05 น. - comment id 89862
ความรักซึ่งมิเคยย้อนมาสวยสุกอยู่ถิ่นนัยของใจดวงเดิมนี้ได้อีกเลย แม้เพียงสักครั้ง.......................... ประโยคนี้ มันดูทนทุกข์ทรมานไงไม่รู้สิ แม้สักครั้งคุณ...ยังมองวไม่เห็นหรือ....คุณไม่พร้อมที่จะมองมัน(กันแน่นะ) บางครั้งคนเราจบอยู่กับความสุขแค่ชั่วครู่มันก็ดีเนอะ ยินดีที่ได้รู้จัก
3 มีนาคม 2549 11:36 น. - comment id 89877
แอบบอกอะไรให้นะ เคยคิดว่า คุณน่าจะเขียนจดหมายถึงคุณพุดพัดชา เพราะคุณพุดพัดชาก็เขียนอะไรซึ้งๆได้มากมาย ทีนี้ล่ะ .. กำไร อยู่ที่คนอ่าน อัลมิตรา 28 ก.พ. 49 - 23:29 IP 58.64.103.88 ..............ขอบคุณครับคุณอัลมตรา ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ แต่คงไม่กล้ารบกวนให้คุณพุดปวดหัวหรอกครับ คำซึ้งๆและใจสวยๆ เป็นอะไรที่เป็นสัญลักษณ์ของคุณพุดอยู่แล้ว มีแต่วันที่อิ่มสุขนะครับ
23 พฤษภาคม 2549 18:20 น. - comment id 90859
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ