บนรถประจำทางที่ค่อนข้างโล่ง ฟ้าด้านนอกครึ้มหม่นด้วยยามเย็น เมฆเทาหนาทึบคลุมฟ้าจนทั่ว ผมนั่งฟังบทเพลงของวง Rolling Stones มองเมืองผ่านกระจกหน้าต่างรถประจำทาง เหมือนกับว่าผมกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้า โดยมีเมืองวิ่งผ่านไปที่ด้านนอก แต่ถ้ามองกันจริงๆแล้ว ผมไม่ได้เคลื่อนไปไหนเลย ผมยังคงอยู่บนเบาะนั่งตัวเดิม ห่างจากคนขับราวๆ 3 เมตรเช่นเดิม อยู่บนลูกล้อสี่ล้อ ที่หมุนวนเป็นวง ซ้ำๆรอยเดิม.. ในยามเย็นที่ความมืดค่อยๆเคลื่อนคลุม บ่อยครั้งที่ผมหลอกตัวเองว่านี่คือยามเช้าที่กำลังรอคอยดวงตะวัน.. แม้จะรู้ว่าเป็นการหลอกตัวเอง ให้มีความสุขได้แค่ชั่วครึ่งชั่วค่อนชั่วโมง แต่ก็ยังดี ที่ยังมีได้ความสุขบ้าง ผมเกลียดกลางคืน กลางคืนทำให้ผมฝัน ผมเกลียดความฝัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง.. ความฝันที่ค้างคา ....................................................... มีปัญหาความรักนะ สลัดเค้าเท่าไหร่ก็ไม่หลุด แม่หมอยิปซีบนหมู่บ้านเยอรมันที่อยู่บนยอดเขาทักหลังจากเปิดไพ่ หมู่บ้านนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวขึ้นชื่อของเมือง ผมมักขึ้นมาเที่ยวในยามที่เหนื่อยหน่ายกับชีวิต และเบื่อหน่ายที่จะไปทะเล เรื่องการเรียนล่ะ ผมย้ำถามเรื่องเรียน เพราะไม่ได้อยากรู้..เรื่องที่รู้อยู่แก่ใจ เรียนไม่มีอะไร เรื่อยๆ เรื่องความรัก เด่น ไพ่ขึ้นแต่เรื่องนี้ แกงึมงำ ไม่ยอมเปลี่ยนเรื่อง ฝันถึงเขา แต่กระทั่งในฝันก็ไม่ยอมเห็นหน้าเขา ไม่ยอมให้ตัวเองพบเขา ใช่มั๊ย ? สะดุ้งเฮือกเพราะถูกจี้ใจดำ.. ผมนอนไม่หลับมากี่คืนแล้วล่ะ ? เป็นเดือนแล้วมั้ง ? ผมไม่กล้าหลับ ทุกครั้งที่เผลอหลับ จะฝันถึงใครคนหนึ่งเสมอ คนที่อยากเจอแทบขาดใจ แต่กระทั่งในฝันทุกครั้ง ก็เฉียดไปเฉียดมา ไม่เคยได้เจอ แล้วก็ตื่นขึ้นมา พร้อมกับควา่มรู้สึกโหยหาอย่างรุนแรงทุกทีไป . . . ดูดวงเสร็จ จ่ายเงินเสร็จ แม่หมอแกคว้ามือผมไว้ ยื่นขวดยาเล็กๆมาให้ ในนั้นมียาลูกกลอนเม็ดเท่าหัวแม่มือเม็ดนึง เอาไป ยาอะไรยาย ยาควบคุมฝัน เสียงดูลี้ลับประหลาดจนผมรู้สึกเย็นวาบ กินก่อนนอน ฝันอยู่จะรู้ตัว คุมมันได้ อยากให้เป็นยังไงก็ได้ ฝันมันควบคุมกันได้ด้วยเหรอ ผมไม่เชื่อ ไม่เคยได้ยินมาก่อน ได้สิ แกผงกหัวช้าๆ ในฝันเธอ จริงๆแล้วทุกคนในนั้นมันถูกสร้างมาจากความคิดของเธอเองทั้งนั้นแหละ ถ้าเธอรู้ตัว เธอก็ควบคุมมันได้ ........................................... ผมได้ยานั้นมาอาทิตย์นึงแล้ว ผมไม่กล้าลองกินมัน สามสี่คืนที่ผ่านมา ผมฝันถึงเธอคนนั้นตลอดสามสี่คืน ไม่เห็นหน้าเธอเหมือนเดิม ยิ่งมากคืน ความโหยหายิ่งรุนแรง ผมอยากเจอเธอสักครั้ง แม้แต่ในฝันก็ตามที ผมแบ่งยาออกครึ่งเม็ด กินก่อนนอน ......................................... ในฝัน ผมเจอเพื่อนเธอ ถามไถ่ข่าวคราวเธอเหมือนทุกครั้งที่เคยฝัน เพื่อนเธอบ่ายเบี่ยงว่าเธอไม่อยู่ เดี๋ยวถ้าเธอกลับมาจะบอกให้เธอติดต่อหาผมเอง ถ้าเป็นทุกครั้ง ผมจะยอมจากมาอย่างโดยดี อย่างผิดหวัง แต่ครั้งนี้ อะไรบางอย่างบอกผมว่า ไม่ใช่ ผมต้องเจอเธอได้ ผมควบคุมเรื่องราวได้ พี่จะรอเจอเอม นิด จะนานก็ช่าง พี่จะรอ เพื่อนเธอมีสีหน้าไม่สบายใจ หงุดหงิดรำคาญ แต่ผมก็ดื้อดึงที่จะยืนอยู่ตรงนั้น ลมเย็นของยามดึก ดอกไม้สีขาวทิ้งกลีบหล่นจากต้น อากาศเจือกลิ่นหอม ผมคุ้นเคยกับฉากแบบนี้จัง.. . . . เธอมาแล้ว ผมเห็นเธอเดินมาไกลๆ ผมรอด้วยใจที่เต้นแรง รอให้เธอเดินมาถึง แต่เธอก็เดินมาไม่ถึงเสียที.. ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหา แต่ไม่ว่าเดินสักเท่าไหร่ ระยะห่างระหว่างเราก็เท่าเดิม.. นี่ผมไม่มีทางได้เจอเธอจริงๆรึ ? แม้กระทั่งในฝัน ? ผมสะดุ้งตื่น ควานหยิบยาอีกครึ่งเม็ดกลืนลงไปทันที แล้วบังคับตัวเองให้นอนต่อ . . . ผมเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่ง เหมือนเธอเห็นผม พยายามจะหันหลังวิ่งหนี แต่ในที่สุดผมก็วิ่งจนทันเธอ คว้าแขนเอาไว้ได้.. เอม หนีพี่ทำไม เสียงนั้นปวดร้าวจนผมแปลกใจตัวเอง พี่จะเจอเอมอีกทำไมล่ะ เรื่องของเราจบแล้วไม่ใช่รึ? นั่นสิ.. ผมจะเจอเค้าทำไมนะ ผมเปลี่ยนแปลงอะไรได้หรือ ผมมองหน้าเอม หน้านั้นเปื้อนน้ำตา ตานั้นหวั่นไหว หวั่นไหวเหมือนครั้งหนึ่งนานมาแล้วที่ผมเคยเห็น พี่ไม่รู้ว่าจะเจอทำไม แต่พี่อยากเจอ พี่ดีใจที่ได้เจอ.. แปลกนะ ถึงเวลา ผมกลับพูดอะไรไม่ออก น้ำตาบนหน้าสวยร่วง.. เอมก็อยากเจอพี่ ชื่นใจแล้ว . . . . ในฝัน ผมคุยกับเอมอยู่นาน เอมมีคนใหม่แล้ว ผมไม่แปลกใจ แต่เจ็บแปลบในอก ผู้หญิงสวยขนาดเอม นิสัยน่ารักอย่างเอม ไม่มีใครเข้ามาในชีวิตสิถึงจะแปลก และเค้าก็ไม่หลงเหลืออะไรให้รอผมแล้วด้วย จะแต่งงานปลายปีนี้ เอมพึมพำบอก อื้อ ผมพยักหน้ารับรู้ พี่คงไม่ไป ขอให้มีความสุขนะ สุขตลอดไป.. พูดพลางน้ำตาซึมพลาง เอมเองก็น้ำตาร่วงอีกหน ไม่ใช่ครั้งแรก ที่ผมพูดคำนี้กับเธอ แต่ครั้งนี้.. คงเป็นครั้งสุดท้าย ...................................... เช้าวันนั้น ผมตื่นขึ้นมากับความเศร้า เป็นความเศร้าที่สงบ เย็น ไม่ฟูมฟาย ไม่โหยหา ทั้งๆที่มันเป็นแค่ความฝัน แต่เหมืิอนอะไรบางอย่างระหว่างผมกับเอมมันได้จบไปแล้ว อะไรที่เคยค้างคานั้น ไม่อยู่ที่เดิมอีกต่อไป.. ผมพร้อมแล้ว ที่จะเดินไปข้างหน้า พร้อมที่จะยอมรับกับบางอย่าง ทิ้งความน่าจะเป็นทั้งหมด ..ให้กลับกลายเป็นเพียงความเศร้าที่เยือกเย็น
หมอกจาง 27 ส.ค. 2549 20:18 น. - ID 7092 
1257
2
0
27 สิงหาคม 2549 22:18 น. - comment id 92362
-*- อ่านแล้วอึดอัดแทน เฮ้อ เขียนได้ไงเนี่ย... เหมือนความเศร้ามันชวนอึดอัดใจยังไงไม่รู้ ไม่อยากให้ฝันเลยคืนนี้
27 สิงหาคม 2549 23:48 น. - comment id 92364
พี่พุดรักงานหมอกจางมากค่ะ และ หากเปลี่ยนตัวอักษรจะให้รอนเศร้า ยิ่งกว่านี้ค่ะ
29 สิงหาคม 2549 11:05 น. - comment id 92375
รออ่านภาคต่อไปอยู่นะ ..
29 สิงหาคม 2549 13:58 น. - comment id 92377
ฝัน เศร้า ไม่ฝันก็เศร้า เฮ้ออออ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ