แมลงสาบ.. บินสะเปะสะปะมาเกาะฉันสองครั้งสองคราด้วยกัน ทั้งที่ฉันพยายามไล่มันไป ทำให้ฉันรู้สึกว่า มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ครั้นแหงนมองดูท้องฟ้า.. หมู่เมฆสีแดงเคลื่อนตัวแผ่คลุมห้วงฟ้ายามค่ำคืนอย่างรวดเร็ว หรือพระเจ้าจะปราณีมนุษย์ด้วยการหลั่งฝนลงมาดับความร้อนซึ่งแผดเผา สุนัขจรจัดสีน้ำตาลตัวเดิมเวียนมานั่งจ้องมองฉันอีกครั้ง ด้วยท่าทางอยากผูกมิตร ฉันไม่รู้ว่า มันต้องการเช่นนั้นหรือเปล่า และอะไรกันแน่ที่มันต้องการ ในเมื่อฉันไม่มีสิ่งใดพอจะเอื้อแก่มันได้เลย นอกจากรอยยิ้มและความไว้วางใจ ฉันมองดูมันและยิ้มอย่างเศร้า ๆ ด้วยความเบื่อหน่าย ฉันไม่อยากให้มันคิดว่า การแสดงออกของฉัน เป็นการบ่งถึงความรู้สึกชั่วคราวเท่านั้น แต่เป็นเพราะฉันเบื่อหน่ายเหลือเกิน ฉันยื่นปลายปากกาให้ขณะที่มันนั่งอยู่ที่เดิม มันยื่นจมูกเข้ามาดมและแลบลิ้นเลีย ฉันจึงเอื้อมมือลูบคลำหัวของมัน วางนิ่ง ๆ มันไม่มีท่าทีขัดขืนแต่อย่างใด สายตาจ้องมองฉันแน่นิ่ง แม้มันจะรับรู้ถึงความจริงใจของฉัน แต่มันคงรับรู้ถึงความเบื่อหน่ายได้เช่นกัน มันจึงผละจากมือฉันไป ฉันไม่ได้โทษมันหรอก.. แต่ออกจะรู้สึกเสียใจ ที่ฉันไม่สามารถให้ความรื่นเริงแก่มันได้แม้เพียงเล็กน้อย ด้วยความรู้สึกแสนเหนื่อยล้า ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากขยับเขยื้อนไปไหน และไม่อยากอยู่ที่ใด ชีวิตช่างเป็นเรื่องน่าเบื่อเสียจริง... แน่ะ มันวิ่งมาอีกแล้ว จากหนังสือ เอาผืนดินห่มให้หายหนาว / วุฐิศานติ์ จันทร์วิบูล
ผู้หญิงช่างฝัน 2 ต.ค. 2550 18:09 น. - ID 8638 
1590
13
0
3 ตุลาคม 2550 08:04 น. - comment id 97808
กล้าวิ่งหนีรึเปล่าน้อถ้ามันมาอีก ^_^
3 ตุลาคม 2550 08:39 น. - comment id 97809
คุณเพียงพลิ้ว ถ้ามันหลวมตัวมาอีก... จะจับส่งท่าแร่...รู้ซะมั่ง.. คนมันโหด...
3 ตุลาคม 2550 11:49 น. - comment id 97814
เพียงสัมผัส ...เป็นมิตรภาพที่น่ารัก
3 ตุลาคม 2550 12:54 น. - comment id 97819
น้องหมาน่าร้าก ก ก โหย ใครไม่รู้ ใจร้ายจัง จะจับส่งท่าแร่
3 ตุลาคม 2550 16:55 น. - comment id 97822
คุณก้าวที่.. กล้า เป็นเหมือนกันมั้ย.. เวลาเจออะไรที่ประทับใจ แล้วมักจะนึกถึงคนที่เราใกล้ชิดในความสัมพันธ์.. อดไม่ได้.. ที่จะต้องเก็บมาฝาก โดยไม่ได้นึกถึงว่า เขาหรือใครจะประทับใจ หรือรู้สึกเหมือนอย่างที่เรารู้สึกมั้ย .... ' เอาผืนดินห่มให้หายหนาว ' เป็นหนังสืออีกหนึ่งเล่ม ที่ผู้หญิงช่างฝันโปรดปรานนัก อ่านแล้ว.. ก็อยากแบ่งปัน.. อยากตอบคุณยาว ๆ ... แต่บางทีก็ตื้อ ๆ เนาะ...
3 ตุลาคม 2550 17:03 น. - comment id 97823
คุณยังเยาว์ โธ่.. แค่จะจับคุณเพียงพลิ้วขึ้นเขียงตรุษจีน ยังไม่กล้าเลยค่ะ.. ขู่มาหลายตรุษแล้ว มีรึจะกล้าจับน้องหมาส่งท่าแร่จะโดนข้อหาใช้สิทธิพาดพุง เอ๊ย !..พาดพิงอีกรึเปล่าหว่า...
3 ตุลาคม 2550 17:14 น. - comment id 97824
มิตรภาพอยู่ที่ไหนใครเห็นบ้าง ฤาเลิกร้างห่างหายไปเสียแล้ว นกพิลาบโบยบินทุกถิ่นแนว หัวใจแป้วเป็นเพียงภาพที่ฉาบทา สัญลักษณ์ของพวกมหาอำนาจ แต่บังอาจรุกรานขวัญผวา นครใหญ่หลายพันปีเคยมีมา มันเข่นฆ่าทิ้งระเบิดประเสริฐฤา ถืออำนาจบาทใหญ่ไม่กลัวเกรง เที่ยวข่มเหงกดไว้มิให้หือ สร้างข่าวลวงโลกลั่นว่ามันคือ ผู้ยึดถือยุติธรรมแท้อำพลาง อ้างเอาเหตุนิวเคลียร์เสียทุกแห่ง แล้วปั้นแต่งเรื่องราวเข้าขัดขวาง ความเจริญทุกชาติให้ขาดกลาง ทำลายล้างชาติที่เห็นเป็นศัตรู ผลประโยชน์เร้นลับทรัพยากร มันกวาดต้อนเอาไปไม่อาจสู้ ทั้งน้ำมัน,พืชผลทุกคนรู้ ได้แต่ดูตาปริบฉิบหายวอด... นี่หรือคือมิตรภาพ
3 ตุลาคม 2550 18:08 น. - comment id 97825
นั่นหละความงดงาม มิตรภาพ
4 ตุลาคม 2550 08:00 น. - comment id 97827
ช่วงนี้ ใกล้กินเจ ห้ามพาดพุงค่ะ อิอิ
4 ตุลาคม 2550 13:01 น. - comment id 97828
คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ นั่นสินะ.. มิตรภาพอาบยาพิษ น่ากลัวจริง ๆคุณแทนคุณแทนไท และมิตรภาพที่งดงาม ควรต้องเป็นมิตรภาพที่บริสุทธิ์จริง ๆ ..
4 ตุลาคม 2550 21:04 น. - comment id 97833
เหอะๆ งานนี้มีพาดพุงง่า มิกล้าๆมาซึมซับมิตรภาพค่ะคุณพี่ คิดถึ๊ง คิดถึง
5 ตุลาคม 2550 08:40 น. - comment id 97837
เอาผืนดินห่มให้หายหนาว .. แค่ชื่อของหนังสือ ก็ทำให้อบอุ่นใจแล้วค่ะ
6 ตุลาคม 2550 23:41 น. - comment id 97850
เป็นเรื่องดี ๆ ที่น่ารักจัง แต่ถ้ายังไง มันวิ่งกลับมาอีกครั้ง หาขนมสักชิ้นให้มันหน่อยนะค่ะ อิอิ (คิดถึงนะค่ะ)
7 ตุลาคม 2550 14:41 น. - comment id 97855
คุณเดือนไร้เงา คราวนี้พี่เอาบุญมาฝากน้องมั่งแล้วนะ.. รับไปเยอะ ๆ เลยขอบคุณค่ะ
11 ตุลาคม 2550 14:03 น. - comment id 97909
บางครั้งไม่อยากนำพากับสิ่งใด แม้ความรู้สึกของตัวเอง อยากล วาง ไว้อย่างนั้น ทำได้คงดีไม่น้อย
27 พฤศจิกายน 2550 17:19 น. - comment id 98396
เราแวะไปเจอบล็อกของเขาที่ "กระท่อมยามพลบ" หรือ gatomyamplob.blogspot.com ลองเข้าไปอ่านดูนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ