ภาวนาด้วยใจ

ลุงแทน

.................สี่ขั้นตอนของกระบวนการเริ่มต้นใหม่.................... 
1. รดน้ำเมล็ดพันธุ์แห่งดอกไม้ 
นี้คือโอกาสที่จะบอกเล่าสิ่งที่เราชื่นชมในผู้อื่น เราอาจระบุถึงเหตุการณ์ อันเฉพาะเจาะจง ที่ผู้อื่นได้เคยกล่าวหรือทำบางสิ่งที่ทำให้เราพอใจ นี้เป็นโอกาส ให้ดวงตะวันฉายลงบนเมล็ดพันธุ์แห่งพละกำลังของผู้นั้น เสริมสร้างสังฆะ และให้กำลังใจเธอหรือเขาสำหรับความเจริญงอกงาม 
2. บอกเล่าความทุกข์โศกเสียใจ 
เราอาจจะระบุถึงการกระทำ คำพูด หรือความคิดของเรา ที่ยังไม่มีโอกาสกล่าวขอโทษ 
3. แสดงความเจ็บปวด 
เราอาจจะร่วมแบ่งปันถึงความรู้สึกเจ็บปวด จากการปฏิสัมพันธ์กับผู้ปฏิบัติท่านอื่น เนื่องจากการกระทำ คำพูด และความคิดของเธอหรือเขา การที่จะแสดงความเจ็บปวด เราควรเริ่มต้นด้วยการรดน้ำเมล็ดพันธุแห่งดอกไม้เสียก่อน โดยบอกเล่าด้านดีของเขาสองอย่าง ซึ่งเราสังเกตเห็นอย่างซื่อตรง 
การแสดงความเจ็บปวดนั้น ส่วนมากจะกระทำระหว่างบุคคลมากกว่าในกล่ม คุณอาจจะเอ่ยขอบุคคลที่สาม ซึ่งคุณทั้งสองไว้วางใจและเคารพมาอยู่ด้วย หากปรารถนาเช่นนั้น 
4. บอกเล่าความทุกข์ที่ยาวนานและขอความช่วยเหลือ 
ในอดีตเราแต่ละคนต่างก็มีช่วงเวลาที่ยุ่งยากและเจ็บปวด ซึ่งได้มีผลมาสู่ปัจจุบัน เมื่อเราบอกเล่าเรื่องนี้ เพื่อนจะเข้าใจเราได้ดีมากขึ้น และให้ความช่วยเหลือตามที่เราต้องการอย่างแท้จริง 
การฝึกการเริ่มต้นใหม่นี้ ช่วยให้เราพัฒนาคำพูดอันเมตตา และพัฒนาการรับฟังด้วยความกรุณาการเริ่มต้นใหม่เป็นการฝึก เพื่อตระหนักรู้ และชื่นชมองค์ประกอบด้านบวกภายในสังฆะของเรา ตัวอย่างเช่น เราอาจจะสังเกตเห็นว่าเพื่อนร่วมห้องของเรานั้น ใจกว้าง ในการร่วมแบ่งปันบอกเล่าเรื่องส่วนตัว และเพื่อนอีกคนก็ดูแล ทะนุถนอม บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์นี้อย่างดี การตระหนักถึงด้านดีของผู้อื่น ทำให้เรามองเห็นด้านดีของเราเช่นเดียวกัน 
พร้อมด้วยด้านดีเหล่านี้ เราแต่ละคนก็มีด้านที่อ่อนแอด้วย เช่น การพูดถึงความโกรธหรือความรับผิดๆ ของเรา เมื่อเราฝึก "รดน้ำเมล็ดพันธุ์ดอกไม้" เราช่วยพัฒนาส่วนดีของกันและกันและในขณะเดียวกัน เราก็ช่วยผ่อนเบาความทุกข์ของอีกฝ่ายหนึ่งเหมือนเช่น เมื่อเรา "รดน้ำเมล็ดพันธุ์แห่งดอกไม้" ในสวนด้วยความรักและความเมตตากรุณา เราได้บรรเทาเมล็ดพันธุ์แห่งความโกรธ ความอิจฉาริษยา และความรับรู้ผิดๆ ให้เบาบางลงไปด้วย 
เราสามารถฝึกเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวัน ด้วยการแสดงออกถึงความชื่นชมของเราต่อผู้เข้าร่วมปฎิบัติ ท่านอื่น และขอโทษทันทีที่เราทำ หรือพูดบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เขาเจ็บปวด เราควรจะบอกกล่าวอย่างสุภาพต่อผู้อื่น ในยามที่เรารู้สึกเจ็บปวด เช่นกัน เราควรที่จะให้คนอื่นรู้ว่าสุขภาพ และความสุขของสังฆะชุมชนทั้งหมดนั้น ขึ้นอยู่กับความสมานฉันท์ ความสุขสงบ สันติ และความเบิกบานของทุกๆ คนในสังฆะ