ใกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้ว.. ฉันละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์ หลังจากที่คร่ำเคร่งเอาเป็นเอาตายอยู่กับมันมากว่า ๒ ชั่วโมง พักสายตาไปสู่บรรยากาศนอกหน้าต่าง... หน้าต่างแห่งความเปลี่ยวเหงา..บานเดิมของฉัน.. วันนี้.. ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมพัดแรง.. ฉันนั่งมองยอดไม้ที่ไหวโยกเพราะแรงลม ใบไม้ระหว่างต้น เต้นไหวราวกับมีชีวิต ฉันสัมผัสได้ถึงความสดชื่น มีชีวิตชีวาภายนอกหน้าต่างนั้น เออหนอ.. เพียงแค่กระจกกั้น บรรยากาศสองฟาก ดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ขณะที่สิ่งมีชีวิตภายนอก กำลังเต้นระบำเริงร่ายั่วฝนฟ้าอยู่นั้น สิ่งมีชีวิตภายในห้องสี่เหลี่ยมกว้าง ๆ อย่างฉัน.. กลับไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย ท่ามกลางเสียงเอะอะโวยวาย ในบางครั้ง เงียบสงบจนแทบจะได้ยินเสียงหายใจของตัวเองในบางหน รวมทั้งเจ้าปริ๊นเตอร์ตัวดีเสียงดัง ของหน่วยงานข้าง ๆ ที่แผดเสียงได้รบกวนประสาทหูอย่างที่สุด ไหนจะความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ที่ไม่แน่ไม่นอน.. บางวันก็เย็นยะเยือกจับขั้วหัวใจ บางวันก็แค่พอได้รู้สึกว่าเย็น และอีกบางวัน ถึงขนาดต้องเอ่ยถามเพื่อนร่วมงานว่า ใครเปิดฮีทเตอร์ ทั้งนี้ทั้งนั้น คงแล้วแต่ว่าต่อมใต้ขนแขนใครจะตอบสนองความเย็นได้มากแค่ไหน ในวันหนึ่ง ๆ จึงมีคนเดินไปเพิ่มไปลดอุณหภูมิอยู่เนือง ๆ นี่ฉันมัวแต่บ่นบ้าอะไรอยู่นะ เพราะที่จริง.. วันนี้ฉันตั้งใจจะเขียนความรู้สึกดีดีถึงใครบางคนมากกว่า.. แต่แปลกจัง.. ฉันกลับนึกอะไรไม่ออก เขียนอะไรไม่เป็นขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทุกอย่างมันเต็มอยู่ในรู้สึก แต่ฉันกลับหยิบจับอะไรในรู้สึกนั้นออกมาไม่ได้เลย ..บ้าจัง..
เหมือนดนตรีเปลี่ยนจังหวะ ฉันเห็นต้นไม้ใบไม้.. โยกตัวไปมาช้าลง เล็กน้อยแต่พองาม ลมเอ๋ย.. เจ้าคงหมดแรงหมดฤทธิ์แล้วสินะ เหลียวมองนาฬิกา.. ถึงได้รู้ว่าฉันพักสายตามานานเกินไปแล้ว เฮ้อ... ฉันสูดลมหายใจเข้าอย่างเต็มปอด แล้วค่อย ๆ ผ่อนมันออกมา ฉันนึกคำบางคำ สำหรับบางคนได้แล้วหละ " เพราะคุณเหมือนสายลม ร่มเงาไม้.. ให้ความรู้สึกสงบ เย็นสบาย คนคนนี้จึงรักและถวิลที่จะได้อยู่ใกล้คุณนัก คุณรู้ใช่มั้ย
ผู้หญิงช่างฝัน 3 ก.ย. 2551 17:30 น. - ID 9552 
1359
5
0
3 กันยายน 2551 17:51 น. - comment id 101363
ขอที่ 1ก่อนละกาน ว่างค่อยมาอ่านใหม่ อิอิ
3 กันยายน 2551 19:03 น. - comment id 101368
วิ่งๆๆๆๆๆ วิ่งผลัด 4*100 เมตร..... ที่ 2 ก็ได้วุ้ย(ค่ะ) แฮ่..แฮ่..
ไปอาบน้ำก่อง เดี๋ยวค่อยมาอ่านเช่งกัง อิอิ
3 กันยายน 2551 19:26 น. - comment id 101369
แวะมารับลมเย็นจากร่มไม้ด้วยคนค่ะ ชอบอ่านงานของคุณค่ะ มันบอกว่าคุณ เป็นคนจิตใจดี มองโลกในแง่ดี อย่างนี้ซิ ที่หาได้ยากจากคนอื่น เชื่อดิ้ว่าบางใคร ไม่ได้หายไปไหนไกลหรอก >>>>>สู้ สู้ เชียร์
3 กันยายน 2551 21:56 น. - comment id 101378
ใครว่า นึกแล้วเขียนไม่ออก เรานั่งอยู่ข้างหน้าต่างอารมณ์เดียวกันเดี๊ยะแต่เขียนอะไรไม่ได้ชักตัว ก็เลยอาศัยตัวหนังสือช่างฝันอ่านไง มันงดงามและละเมียดละไมนะทั้งช่างฝันสมชื่อ และอ่อนไหวในอารมณ์ ชอบมากๆค่ะ
4 กันยายน 2551 08:15 น. - comment id 101386
สวัสดีค่ะ ความเวิ้งว่าง.... ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้น บางครั้งก็รู้สึก... รู้สึกเหนื่อยที่รู้สึกแบบนั้น...
4 กันยายน 2551 08:53 น. - comment id 101387
ไม่รู้ค่ะ ไม่รู้จริงๆ
4 กันยายน 2551 12:30 น. - comment id 101389
หลานป้า.. อย่าซ่าส์..ส์ มากนักนะ.. ระวังมั่ง เวลาไปติดต่อราชการที่ทำเนียบฯ น่ะขอบคุณค่ะ
ขอบคุณปรารถนาดีที่หยิบยื่นให้นะคะ ขอบคุณ.. คนแปลกหน้า ที่ไม่เคยแปลกรู้สึกต่อกัน...
มีแต่รอยยิ้มนะคะคุณ
รักษาตัว รักษาใจค่ะ
/
4 กันยายน 2551 12:33 น. - comment id 101390
เพราะคุณเหมือนสายลม ร่มเงาไม้.. ผ่อนรู้สึกร้อนได้มลายสิ้น เพราะคุณเหมือนกรุ่นอายหัวใจดิน ให้รู้สึกเอื้อถวิลในจินตนาการ ..
4 กันยายน 2551 12:56 น. - comment id 101392
คุณก้าวที่.. กล้า เดี๋ยวฟ้องศาลเรียกให้หมดตัว.. หมดใจเลยหนิ
4 กันยายน 2551 20:55 น. - comment id 101405
พรุ่งนี้ไปติดต่อราชการกันอีกไหมคะคุณป้า วันนี้เพิ่งกลับมาจากไปราชการลับๆล่อๆคร่า อิอิ
23 ตุลาคม 2551 11:25 น. - comment id 102105
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ