หากไม่ใช่พี่ แล้วน้องจะทำอย่างไร

แก้วประภัสสร

โอกาสมีวันหยุดในแต่ละเดือนนี้ หาได้ยากเต็มที พรุ่งนี้ได้หยุดอีกวัน วันนี้ขอเดินทอดน่องให้สบายใจสักวัน 	
    จะไปเดินไหนดีนะ.ตัดสินใจไปเดินเล่นท่าน้ำคลองสาน รับลมเย็นๆ
 ตอนค่ำ สูดอากาศอันบริสุทธิ์ ริมแม่น้ำ  อืม..สดชื่นจังเลย
       ผ่านแหล่งช็อบปิ้ง เอานะ สักหน่อยเรา ตั้งแต่เข้าบ้านกลอน
  ลืมสิ่งที่ชอบไปเลย ปกติแล้ว เจออะไรผ่านตา สะดุดใจเป็นไม่ได้ 
ต้องซื้อมา บางอย่างแทบจะไม่สิ่งจำเป็นเลยก็มี   
     จะเดินจับจ่ายใช้สอยก็ต้องมีเงินเยอะหน่อย ปกติแล้วฉันเอาเงิน
ติดตัวไปทำงานแต่ละวันไม่มาก เพราะอันตรายอยู่รอบด้าน
      เมื่อไม่นานพี่สาวถูกกระชากกระเป๋าไปตอนหกโมงเย็น ร้องแทบตายไม่มีใครช่วย ไปแจ้งความกับตำรวจ เขาก็บอกว่าโจรมันเยอะมากขึ้นทุกวัน
 มีบางวันมันกระชากเสร็จ ถูกวินมอเตอร์ไซค์ วิ่งไล่กวดมา
  จนมุมไม่มีทางไป วิ่งเข้ามา สน.ให้ตำรวจจับ ตำรวจถามว่า
 มึงโง่หรือเปล่าวะ..วิ่งหนีเข้ามาโรงพัก 555 ตำรวจนายนั้นถาม 
คนกระชากกระเป๋าตอบตำรวจไปว่า 
ผมไม่โง่หรอกจ่า เรื่องอะไรจะให้วินมอเตอร์ไซค์มันจับ
เสียเครดิตหมด โดนตื๊บอีกอะ สู้วิ่งเข้ามาหาจ่าดีกว่า ปลอดภัย
555 เออ..เองช่างคิดเนอะ ไอ้โจรสองสลึง
         อ้าว..จะไปเบิกเงิน ยังไปไม่ถึงไหนเลย อะ..เจ๊ยย.มัวแต่โม้เรื่องโจร 
เราเดินไปตู้เอทีเอ็มของธนาคารกรุงเทพ ซึ่งอยู่ติดกับป้อมตำรวจของ
ท่าน้ำคลอสาน
      ก่อนถึงคิวเราก็มีสองสาว เรามองด้านหลัง ก็อดอมยิ้มไม่ได้
 ไอ้น้องขาสวยเหมือนพี่เมื่อตอนเป็นสาวเลยแฮะ..5555 
     ถ้าพี่อายุเท่าน้อง น้องชิดซ้ายพี่เรยยย ขอบอก...
     รอสักพัก ก็ได้ยินน้องคนที่กดเอทีเอ็ม พูดกับเพื่อนว่า 
อะ.เสร็จและ..คงพอนะ.. ฉันจำได้ว่า น้องทั้งสองคน ใส่เสื้อสีดำทั้งคู่
 คนหนึ่งใส่กางเกงยีนส์ขาสั้น ก็คนที่เราแอบมองขาเขานั่นแหละ อิอิ..
พอเขาเดินออกมา  เราก็เดินจะข้าไปกดเงิน 
เพียงมองไปเห็นหน้าจอเครื่องเอทีเอ็ม เราก็พูดกับตัวเองว่า
อะไรจ๊ะ ..เดี้ยนยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ๆก็มาถามว่า
 ต้องการทำรายการต่อหรือไม่  ต้องการ หรือไม่ต้องการ 
เราคิดว่าเครื่องคงเพี้ยน ก็เลยตั้งใจจะเคลียหน้าจอ เรากด ไม่ต้องการ
        สักพัก กระดาษด้านซ้ายก็ค่อยๆไหลออกมา ส่วนด้านขวา
บัตรเอทีเอ็มก็เด้งออกมา
       เฮ้ย..ต๊กใจหมด อ้าว..ฉันยังไม่ได้ใส่บัตรไปเลย ตายละ 
ของไอ้น้องสองคนนั่นแน่เลย
     เรารีบคว้าบัตรทันที ในใจตอนนั้นคิดแต่ว่า ฉันต้องรีบเดินตาม
เด็กสาวคนนั้นให้ทัน..เราเดินกึ่งวิ่งไป
 ปากก็เรียก น้องๆๆเดี๋ยวก่อนเสียงเราค่อนข้างดัง 
เรารู้ว่า สายตาหลายคู่ที่หันมามองเรา รวมทั้งตำรวจที่อยู่ในป้อมนั้น
      แต่ไม่สน..ฉันคิดแต่ว่าต้องตามให้ทัน  ดูเหมือนเขาทั้งสองคน
 ไม่ได้ยินเสียงฉัน หรือเป็นเพราะเธอไม่คิดว่าฉันเรียกมากกว่า
    เดินเร็วมาก ตรงหน้าป้อมจะมีขั้นคล้ายบันใด อยู่ประมาณสองขั้น
 ฉันตัดสินใจกระโดด เพราะกลัวว่าหญิงสาวทั้งสองจะก้าวเท้าขึ้นรถไปก่อน
 ฉันกระโดดอย่างแรง ฉันลืมคิดไปว่า..
      ตอนนี้...ฉันไม่ใช่นักกรีฑาประจำโรงเรียน 
     ฉันไม่ใช่นักกระโดดไกลเหมือนสมัยเรียนมัธยม 
ฉันรู้สึกเสียวแปล๊บที่ส้นเท้า แต่ฉันไม่สนใจ สมองสั่งอย่างเดียวว่า
 ให้ฉันวิ่งตามน้องทั้งสองคนไปให้ทัน
    แล้วฉันก็วิ่งมาถึงเขา ฉันยื่นบัตรเอทีเอ็มให้น้อง คนที่ไม่ใช่เจ้าของบัตร
 เขาทำหน้างงๆ แล้วก็ยื่นต่อให้เพื่อนซึ่งเป็นเจ้าของบัตร 
      น้องคนนั้นหันมารับบัตรจากเพื่อน และหันมามองหน้าฉัน..
ฉันบอกเขาว่า น้องลืมบัตรไว้ในตู้เอทีเอ็ม เขาหันมามองฉัน 
และก็หันหน้าเดินต่อไป
           วันนี้ฉันมีความสุขมาก เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันได้ทำความดี 
 เพียงแต่วันนี้ฉันรู้สึกสุขใจเป็นพิเศษ
          ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้รับคำว่า ขอบคุณจากคนที่ฉันช่วย 
 แต่วันนี้ฉันสุขใจมาก เพราะฉันทำความดีให้พ่อเห็น
      พ่อขา ..วันนี้ วันที่ 4 ธันวาคม เป็นวันครบ 6 เดือนเต็มที่พ่อจากลูกไป 
วันนี้หนู ได้ทำความดีให้พ่อเห็นอีกวัน
    ถึงแม้ว่า วันนี้หนูจะไม่มีมือของพ่อมาเขย่าหัว ไม่มีคำชมจากพ่อ
    ถึงแม้ว่าวันนี้พ่อไม่ได้มานั่งให้หนูนอนหนุนตักเหมือนทุกครั้ง
ที่หนูจะเล่าเรื่องทำความดีให้พ่อฟัง 
      แต่หนูรู้ว่าพ่อรับรู้ทุกอย่าง หนูรู้ว่าพ่อกำลังยิ้มให้หนูอยู่
    พ่อคะ วันนี้ในหลวงของเราทรงประชวร  ท่านให้ฟ้าชายและพระเทพฯมาแทนพระองค์ ในวันเฉลิมพระชนม์พรรษา  
       หากพ่อรับรู้ด้วยญาณ ลูกขอก้มกราบรูปพ่อแทนตัว.
.ขอพ่อหลับให้สบายเถิดนะคะ ลูกพ่อคนนี้แข้มแข็งแล้ว 
หนูทำตามพ่อบอกก่อนจากทุกอย่าง นั่งสมาธิ สวดมนต์ สติ ..
  ขอบคุณพ่อของลูกที่สั่งสอนลูกให้เป็นคนดีมาตลอด
 พ่อหมอของลูก
04 /12/08