28 ธันวาคม 2552 20:39 น.
เสราดารัล
กริ๊งกริ๊ง..เสียงโทรศัพท์
รีบกดรับอย่างเร็วรี่
คนปลายสายแจ้งข่าวดี
ไม่กี่วันนี้คงได้พบกัน
ไม่เคยคิดว่าจะมีวันเป็นจริง
ฉันจึงได้แต่นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น
อยากเร่งเวลาให้ผ่านไปเร็ววัน
นี่มันคือความฝันหรือเรื่องจริง
--------- หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป--------
กริ๊งกริ๊ง.....เสียงโทรศัพท์
รีบกดรับเร็วทันใจ
คนทางโน้นบอกว่ากำลังรีบไป
โชคดีเครื่องบินคงไม่ดีเลย์
20 ธันวาคม 2552 12:23 น.
เสราดารัล
วันนี้เธอกลับมาเป็นคนใหม่
ไม่ใช่ผู้ชายใจร้ายเหมือนแต่ก่อน
พูดจาอ่อนหวาน เว้าวอน
จนฉันใจอ่อน แทบละลาย
มาเพื่อสารภาพความจริงกับฉัน
เวลาที่ผ่านผันเคยทำฉันร้องไห้
และในวันนี้...วันที่เธอไม่มีใคร
ฉันกลับดูมีความหมายขึ้นมาทันที
เธอเห็นฉันเป็นอะไร
เบื่อก็จากไป นึกห่วงใยก็กลับมาทางนี้
ฉันไม่ใช่นางเอกผู้แสนดี
ที่จะอภัยเธอได้ทุกที ทุกการกระทำ
มันสายไปแล้วที่จะกลับมาเริ่มใหม่
เพราะฉันเบื่อหน่ายกับสภาพหัวใจช้ำๆ
คนอย่างฉันเมื่อเจ็บก็รู้จักจำ
และจะไม่มีวันอภัยให้คนใจดำอย่างเธอ
24 พฤศจิกายน 2552 15:21 น.
เสราดารัล
ถ้าเพียงอยากทดสอบหัวใจ
ว่าคิดต่อกันอย่างไร วันนั้น
ฉัน..อยากบอกเธอเหมือนกัน
แบบทดสอบร้อยพันก็ไม่สำคัญเท่าใด
บางครั้ง...อาจผิดใจกันบ้าง
ก็โปรด...อย่าปล่อยให้เคว้งคว้างหวั่นไหว
กลัวเหลือเกิน...ความรู้สึกห่างไกล
เหมือนสิ้นไร้เยื่อใย สัมพันธ์
ฉันทนอะไรได้ทุกอย่าง
แต่การถูกทิ้งขว้างกลางทาง...ทนไม่ได้
หรือหมดสิ้นแล้ว แม้เพียงเศษใจ
ถึงได้ปล่อยให้คนไกล วุ่นวายใจเพียงลำพัง
17 พฤศจิกายน 2552 12:35 น.
เสราดารัล
จะถือสาอะไรกับฉัน
แค่คนเหงาคนหนึ่งเท่านั้นอย่าเอาใจใส่
ที่คอยส่งความคิดถึงมาหา
ก็เพราะว่าไม่รู้จะทำอะไร
กับช่วงเวลาที่ผ่านไปในทุกนาที
อย่างน้อยให้มีเธออยู่ข้างๆ
ในคืนเหงาที่แสนอ้างว้างอย่างเช่นคืนนี้
ถ้าวันไหนฉันเผลอบอกรักไปนะ..คนดี
ช่วยใช้ความรู้สึกของเธอทั้งหมดที่มี
ตัดสินให้ที อย่างที่ควรจะเป็น
16 พฤศจิกายน 2552 10:36 น.
เสราดารัล
ไฟดับ...จนห้องมืดมิด
ค่อยขยับมานั่งชิดริมหน้าต่าง
ทอดสายตามองไปตามรายทาง
แหงนมองฟ้าเวิ้งว้าง ดาวพร่างพราย
ดวงดาวกระพริบระยิบแสง
ช่างอ่อนล้าโรยแรงไร้แสงไข
คิดถึงคุณเหลือเกิน...คนไกล
อยากให้คุณมาอยู่ใกล้ๆ
ช่วยลบความเดียวดายออกจากใจไปที
หน้าส่วนตัว
1596
