10 มิถุนายน 2552 14:31 น.
เสราดารัล
ฉันไม่รู้ ฉันแอบไปรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ครั้งแรกที่ได้คุยกัน ฉันก็พบว่า เขาคือผู้ชายที่ฉันค้นหามานานตราบถึงวันนี้ (ฟังดูเป็นคำน้ำเน่า ที่ใครๆก็มักพูดกัน แต่ฉันรู้สึกเช่นนั้นจริง) เรื่องมันเศร้าตรงที่ ฉันมีเขาอยู่เต็มหัวใจ แต่สำหรับเขา กลับไม่มีใจให้ฉันเลย ฉันเลือกที่จะไม่บอกความรู้สึกของฉัน เพราะกลัวที่จะต้องเสียเขาไป ฉันพยายามบอกตัวเองว่า สุขแค่ไหนแล้วที่มีเขาเป็นเพื่อนคุยอยู่ทุกวัน อบอุ่นแค่ไหนแล้ว ที่ยังมีเขาอยู่ในชีวิตฉัน เขาเป็นเพื่อนคู่คิด เป็นมิตรที่ดี เขามักทำเรื่องที่ฉันคิดว่าเป็นปัญหา ให้ไม่เป็นปัญหา เขาทำให้เรื่องที่ฉันรู้สึกเป็นทุกข์ กลายเป็นเรื่องทั่วไปที่ใครต่างก็พบเจอ สำหรับเขาแล้ว ทุกเรื่องไม่ใหญ่พอที่จะทำให้ทุกข์ ดังนั้น ฉันจึงยึดเขาเป็นที่พักพิง ทุกเรื่อง ทุกปัญหาถาโถม ถ้าได้คุยกับเขาแล้ว มันดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อยเสียเหลือเกิน แล้วเขาก็มักคลี่คลายได้ทุกครั้ง จะมีความสุขแค่ไหนนะ ถ้าเราจะมีเพื่อนชีวิตแบบนี้ เคียงข้างเราตลอดไป
สำหรับคนอื่น คำอธิษฐานคงเป็น "ขอให้รวย" "ขอให้การงานก้าวหน้า ประสบความสำเร็จในชีวิต" ฯลฯ แต่สำหรับฉันแล้ว ความฝันเล็กๆของฉัน ที่เฝ้าอธิษฐานผ่านดาวมีเพียงว่า "ขอให้ฉันได้มีเขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตตลอดไป...."
****ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน ไม่ต้องหาคำๆไหนมาเพื่ออธิบาย ไม่ต้องรักเหมือนคนรักก็สุขหัวใจ เพียงแค่เราเข้าใจ เหนือคำอื่นใดในโลกนี้"
22 กรกฎาคม 2550 18:34 น.
เสราดารัล
ชีวิตที่สมบูรณ์ที่สุดของคนเรา...เราคงอยากมีชีวิตคู่ที่สวยงาม อยู่กับคนที่เรารักเขา และเขาก็รักเรา
แต่เมื่อ..พรหมลิขิต...ให้เราต้องมีชีวิตที่ไม่ได้ดั่งใจต้องการ
หาถ้าคุณต้องเลือกระหว่าง
1. อยู่กับคนที่เขาไม่ได้รักคุณ แต่คุณกลับรักเขาเสียมากมาย
2. อยู่กับคนที่เขารักคุณสุดหัวใจ แต่คุณกลับไม่มีหัวใจให้เขาเลย
คุณจะเลือกอย่างไหนคะ
หน้าส่วนตัว
2206
