29 กุมภาพันธ์ 2547 21:33 น.
เสียงเรียกจากสายลม
คิดถึง.......คิดถึง.......คิดถึง
กลั่นจากใจใครคนหนึ่งที่หวั่นไหว
เหงา.......เหงา.......เหงา แทบจะขาดใจ
อยากบอกคนที่แสนไกลให้เข้าใจซะที
ใต้แผ่นฟ้าผืนเดียวกัน
มีคนหนึ่งจมอยู่กับความฝันนะตรงนี้
แล้วอีกคนที่แสนไกล มีบ้างไหมหัวใจที่แสนดี
คิดถึงคนที่ทุกข์ทนอยู่ตรงนี้
.....( แค่เสี้ยวนาที ก็พอ ).....
28 กุมภาพันธ์ 2547 19:38 น.
เสียงเรียกจากสายลม
ฉันรักเธอเพราะเป็นเธอ
ไม่ใช่ว่าเธอเลิศเลอกว่าใครคนไหน
ฉันรักเธอเพราะคำพูดจริงใจ
ไม่ใช่ว่าหลงงมงายอย่างที่ผ่านมา
ฉันรักเธอเพราะมีความสุข
ไม่ใช่พอมีทุกข์แล้วโหยหา
ฉันรักเธอเพราะแววตา
ที่มองกันอย่างมีค่าเมื่อพบกัน
ฉันรักเธอเพราะอาทร
ไม่ใช่ว่าใจอ่อนเชื่อใครทั้งนั้น
ฉันรักเธอเพราะผูกพัน
และจะรักมากขึ้นทุกวัน........ทุกเวลา
28 กุมภาพันธ์ 2547 19:28 น.
เสียงเรียกจากสายลม
รอยยิ้มคุณอบอุ่น
น้ำเสียงละมุนทำให้หัวใจกรุ่นไหว
สายตาที่มองมาลบความอ่อนล้าในทันใด
อีกรอยยิ้มสดใสที่ทำให้ฉันสบายใจได้ทุกที
คุณมีค่ามากสำหรับฉัน
เป็นคนสำคัญอยากให้มีคุณอยู่ใกล้กันอย่างนี้
คุณเป็นสิ่งสวยงามที่สุดที่ชีวิตฉันมี
จะรับไหมถ้าฉันจะให้หัวใจดวงนี้กับคุณ........
ขอบคุณมากนัคะสำหรับสิ่งดีดีที่มีมาให้
.......เราก็มีหัวใจมาให้เหมือนกันนะ จะเอาหรือเปล่าหละ.....
25 กุมภาพันธ์ 2547 15:01 น.
เสียงเรียกจากสายลม
สายฝนที่หลั่งโปรบปราย
ไหลลงมาเป็นสายจากสวรรค์
ไหลลงมาปลอบประโลมชีวัน
ดวงใจฉันชุ่มฉ่ำรักจากเธอ
แต่เมื่อฝนบางเบาจางไป
หัวใจฉันเฝ้าหาพร่ำเพ้อ
ปรารถนาหยาดฝนรักของเธอ
มาพร่างพรมใจฉันเหมือนดังเดิม
25 กุมภาพันธ์ 2547 14:53 น.
เสียงเรียกจากสายลม
เธอเปรียบดังสายฝน
ที่ร่วงหล่นมาจากฟ้า
เธอนึกจะมาก็มา
เธอนึกจะลาก็ไป
เจ็บนะรู้ไหม
ที่ทำให้ใครคนหนึ่งอ่อนล้า
ต้องนอนหลับทั้งน้ำตา
ที่เธอไม่พูดจาอะไรก่อนจากกัน
คืนนี้สายฝนได้ร่วงหล่น
ทำจนน้ำตาของฉันรินไหล
ก็ไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะทำยังไง
แต่จะทำอะไรได้......ในเมื่อเธอจากไปไม่กลับมา
หน้าส่วนตัว
938
