2 กุมภาพันธ์ 2552 12:00 น.
เอื้องคำ
สายลมโชยโบยโบกกรรโชกเสียง
แสงตะเกียงเพียงสว่างกระจ่างใส
เสียงนกร้องก้องกู่อยู่ไกลไกล
เหมือนเสียงใดในอกฉันสั่นร้าวรอน
เธออยู่ไหนหัวใจฉันมันเพรียกหา
หลายเพลาพาพี่คิดจิตสังหรณ์
โอ้นงนุชสุดถวิลหายังอาวรณ์
แม่ตางอนเจ้าอ้อนจิตติดกมล
ลมเจ้าเอยช่วยเผยความตามนี้สิ้น
ให้ได้ยินข้าสิ้นสุขอยู่ทุกหน
ห่างกันไกลเศร้าใจสั่งให้กังวล
พี่ทุกข์ทนจนเช้าค่ำอยู่ร่ำไป
ลมช่วยดูแลน้องอย่าหมองเศร้า
เกรงลมพัดช้ำชอกเจ้ามิผ่องใส
ฟ้าเอ๋ยฟ้าประโลมเพลงบรรเลงไป
เกรงฟ้าซ้ำคำรามให้ยาใจกลัว
จักฝากจันทร์เกรงจันทร์จักลักกล้ำเจ้า
ในคืนคราวดาวห่างฟ้านภาสลัว
ฝากอาทิตย์อาทิตย์จ้องน้องลืมตัว
ยิ่งหมองมัวกลัวแสงส่องจ้องนานเกิน
หน้าส่วนตัว
915
