คน

เอื้องอังกูร

ห้วงสมุทร  สุดลึก  ตรึกได้ที่
สายเชือกคลี่  ดิ่งลง  ตรงไหนไหน
หนทางกว้าง  สุดแสน  ในแดนไกล
ล้วนหยั่งได้  วัดครบ  จบกระบวน
     ภูเขาสูง  กำหนดได้  ด้วยรอยเท้า
หมอกบางเบา  กำหนดได้  ไม่ผันผวน
ตึกสูงใหญ่  วัดพื้นที่  ไม่แปรปรวน
ทุกสิ่งล้วน  วัดได้  ดั่งใจปอง
     จิตใจคน  ยากแท้  จะหยั่งได้
ยากยิ่งกว่า  เหนือสิ่งใด  ในทั้งผอง
เพราะไม่มี  เครื่องวัดได้  ดั่งใจปอง
ถึงจะมอง  ได้บ้าง  ยังคลุมเครือ
     แม้ว่ากาย  เป็นคน  บนโลกนี้
ให้จิตที่  เป็นมนุษย์  พิสุทธิ์เหลือ
แฝงไว้ด้วย  คุณธรรม  นำจุนเจือ
ให้เอื้อเฟื้อ  ตลอดกาล  สานสัมพันธ์
     จะหลอกกัน  ทำไม  ใยไม่คิด
วิปริต  หรือไร  ไม่สร้างสรรค์
จะหลอกใคร  ลวงใคร  ทำไมกัน
ชีวิตนี้  มันสั้น  หมั่นทำดี
     กลับไปเถอะ  ฟื้นฟูใจ  ให้ใสแจ่ม
อย่าให้มืด  เหมือนเดือนแรม  ไร้ราศี
ไม่เคยสาย  สำหรับใคร  ในความดี
กายวจี  พิสุทธิ์ใส  ใจสบาย