อมก๋อย...แห่งตวามทรงจำ

เอื้องอังกูร

โอ้ว่าดาว  ไม่เคยลืม บนผืนดอย
กลิ่นดาวลอย  ไม่เคยจาง  ห่างหนีหาย
วันที่ผ่าน  เดือนพาไป  ไม่กลับกลาย
ดาวกระจาย  ดนตรีไพร  ได้ยลยิน
    คิดถึงกลิ่น  ถิ่นพงไพร  ที่ใหญ่กว้าง
คิดถึงทาง  ที่แสนโหด  เนินโขดหิน
คิดถึงสาย  นที  ที่ไหลริน
คิดถึงถิ่น  คนไกล  ในพนา
     ยังจำวัน  คืนสุข  ทุกทุกที่
ยังจำคำ  พร่ำวจี  ที่ห่วงหา
เสียงหรีดหริ่ง  เรไร  ใต้หญ้าคา
ดนตรีป่า  บรรเลงไพร  ในลานดอย
     จากป่าดง  พงป่า  มานานแล้ว
ดวงใจแป้ว  คิดถึงนา  ป่าอมก๋อย
อยากรู้นัก  คนอยู่ไกล  ในดงดอย
เจ้าเด็กน้อย  ยังสบาย  ดีหรือไร
     คลี่ผ้าห่ม  ห่มกาย  ไม่วายนึก
โอ้ว่าดึก  คืนนี้  ที่ดอยไหน
จะอบอุ่น  เหน็บหนาว  หรืออย่างไร
ขอฝากใจ  มาห่มป่า  พนาวัลย์
     ยังคิดถึง  คนไกล  ใต้หมอกขาว
อีกเรื่องราว มากมาย  คล้ายกับฝัน
ฝากดวงใจ  แนบชิด  จิตสัมพันธ์
เฝ้ารอวัน  วันฟ้าใหม่  จะไปเยือน