30 พฤศจิกายน 2550 15:59 น.
เอื้องอังกูร
จากวันเก่า คืนก่อน ย้อนอดีต
เหมือนเธอขีด เส้นทาง ข้างหุบเหว
สารพัด ดุด่า ว่าฉันเลว
เคยล้มเหลว ใช่ว่า จะน่าชัง
ก็เราเคย รักกัน นั้นมาก่อน
ใยตัดรอน จำคุกใจ ให้คุมขัง
ใครก็รู้ คู่เรา รักกันจัง
แล้วภินท์พัง หมางเมิน เร็วเกินไป
มีใครบ้าง จะไม่ช้ำ ระกำจิต
มีใครบ้าง จะไม่คิด จิตหวั่นไหว
มีใครบ้าง จะไม่เศร้า รักร้าวใจ
แล้วฉันหล่ะ จะทนได้ อย่างไรกัน
จำใจอยู่ อย่างคน ที่พ่ายแพ้
แม้จะแย่ เพียงใด หัวใจฉัน
จะขออยู่ ให้โลกรู้ ชายฉกรรจ์
เสียไปแล้ว คู่หมายหมั้น ฉันยินยอม
ทุกวันนี้ มีชีวิต ที่ไร้ค่า
ไร้ชีวา คุมกาย จนผ่ายผอม
อยู่อย่างคน ระทม จนตรมตรอม
ฉันก็ยอม ทุกข์เข็ญ เพราะเป็นเธอ
มีชีวิต เหมือนคน ไร้ชีวิต
เธอลิขิต ขีดให้ฉัน นั้นเสมอ
ซากศพนี้ ยังหายใจ ได้นะเธอ
ใยต้องเจอ เธอตอกย้ำ...ช้ำเจียนตาย
24 พฤศจิกายน 2550 10:42 น.
เอื้องอังกูร
กระทงน้อย ล่องลอย ในวารี
อยากจะหา คู่ชีวี มาแนบไว้
ปีเก่าผ่าน ปีใหม่พ้น ก็จนใจ
จะหาใคร เคียงคู่ อยู่ร่วมกัน
ลอยกระทง ปีนี้ มีแต่เหงา
เหลือแต่เรา คนเดียว เปลี่ยวใจฉัน
คนอื่นควง มาคู่ จู๋จี๋กัน
ส่วนเรานั้น เดินดู คู่อื่นชม
หรือกระทง ปีนี้ เหมือนปีก่อน
ใช่แน่นอน ปีนี้ ที่ขื่นขม
เธอเคยให้ ความหวัง อย่างลมลม
บอกให้ผม ตั้งใจ ไว้คอยรอ
ลอยละล่อง เหมือนคน ที่ร้างรัก
จะหยุดพัก อย่างไร เมื่อไหร่หนอ
คงจะลอย ต่อไป อย่างใจรอ
แม้ชลอ กลับหลัง ....ใจยังคอย
15 พฤศจิกายน 2550 17:31 น.
เอื้องอังกูร
วันไหว้สา ประชาชน วนมาแล้ว
เสียงแว่วแว่ว หวัดดีครับ ดังขับขาน
เพียงเคลื่อนไหว ยกมือไหว้ ตาเหลือกลาน
ขอฝากหลาน ในอ้อมใจ ไว้สักคน
วันไหว้สา วนมา อีกคราครั้ง
วิธีการ ก็ยัง คงสับสน
อ้างอยู่ได้ ทำเพื่อ ประชาชน
สักกี่หน กี่ครา ไม่น่าเลย
วันไหว้สา เวียนมา อีกคราแล้ว
คราวนี้แจ๋ว กว่าก่อน ตอนเฉลย
ประชาชน ต้องมาก่อน ตายก่อนเลย
แล้วพรรคหละ ทำเฉย หรืออย่างไร
วันไหว้สา ประชาชน วนมาแล้ว
ไร้วี่แวว ความหวัง ดังขานไข
ทนฝืนยิ้ม รับคำหวาน ทุกงานไป
ประชาชน จะเป็นใหญ่ ในแผ่นดิน
โอ้หวิวหวิว หวั่นหวั่น พรั่นผวา
ได้เวลา เสริมใจหนัก เป็นหลักหิน
เมินคำอ้อน ทำให้ ใจโรยริน
หลายร้อยลิ้น อาบยาพิษ พร้อมปลิดชนม์
วันไหว้สา หมุนเวียน แล้วเปลี่ยนใหม่
หลายครั้งแล้ว จะให้ หลายร้อยหน
กี่พันครั้ง ก็อ้างเพื่อ ประชาชน
เลือกตั้งจน หัวหงอก โดนหลอกอีก
7 พฤศจิกายน 2550 09:52 น.
เอื้องอังกูร
ถึงเวลา เลือกผู้แทน หรือสอสอ
มีแต่คน ป้อยอ จ้อกันใหญ่
ผสมพันธุ์ ผิดมนุษย์ ทุกรายไป
แล้วคนไทย จะได้ คนไหนดี
ดูหน้าตา แล้วพิลึก นึกไม่ตก
ใบหูปก ใบหน้าตอบ ขอบคิ้วหนี
ดูแปลกแปลก พิลึก กึกกือดี
จะว่าผี ก็ไม่ใช่ คนไม่เชิง
คนพวกนี้ คงเป็นคน พันธุ์พิเศษ
เกิดอาเพศ ทางจิต คิดจนเหลิง
เห็นเงินตรา ตาลุกวาว ราวเปลวเพลิง
ใจกระเจิง กระจัด แลกระจาย
นี่น่ะหรือ คือผู้แทน แสนทุเรศ
จะแบ่งเกรด อย่างไร ให้เฉิดฉาย
เพ่งดูแล้ว กูแทบ จะบ้าตาย
ทุกทุกราย ดูแปลก แยกอย่างไร
กลับมานอน กลัดกลุ้ม สุมในอก
แสนสะทก สะท้านจิต คิดหวั่นไหว
แสนสงสาร ประชากร ประเทศไทย
ที่จะได้ คนพันธุ์ใหม่ ในแผ่นดิน
ผสมเถิด ผสมพันธุ์ ให้มันเหมาะ
เผื่อจะเพาะ คนพันธุ์ใหม่ ใกล้ยุคหิน
เกิดแต่ตม แดกอาจม เป็นอาจิณ
เมื่อไหร่น๊ะ จะสูญสิ้น ...คนพันธุ์นี้
6 พฤศจิกายน 2550 14:45 น.
เอื้องอังกูร
ออกจากกลุ่มกล้มใจไปไหนว๊ะ
บอกซิจ๊ะพรรคไหนให้เงินหนา
จะไปอยู่แห่งไดที่ไหนมา
ขอเพียงข้าได้เงินเพิ่มเริ่มได้เลย
เอ...กลุ่มนี้ที่นี่เงินคงหนัก
ขอเข้าพรรคหน่อยเถอะน่าอย่าเมินเฉย
รับรองพี่.จะไมไปไหนเลย
เพียงได้เชยเงินสิบล้านก็คลานมา
อุดมการณ์คือกินให้อิ่มก่อน
ไม่รีบร้อนไปไหนให้ห่วงหา
ขอแต่เพียงมีเงินให้พึ่งพา
ชีวิตข้าขออยู่สู้เพื่อกู
โสเภณีการเมืองเรื่องขี้ผง
บอกตามตรงลงไปไม่เข้าหู
ใครจะว่าคิดอย่างไรเรื่องของกู
ให้โลกรู้ กูสอสอ ก็พอใจ
อนิจจาหมาดำผู้ต่ำศักดิ์
คิดจะรักหมาแดงแห่งคอกไหน
ดำก็ดำแดงก็แดงแสลงใจ
เวรจัญไร ชอบกินขี้ ทุกวี่วัน
หน้าส่วนตัว
1221
