7 พฤษภาคม 2551 14:37 น.
แขม่วแมน
ไกลแสนไกล ไกลแค่ไหน ก็ไม่รู้
ไกลแสนไกล ไกลกว่าผู้ คนเคยเห็น
ไกลแสนไกล ไกลยิ่งกว่า ที่เคยเป็น
ไกลแสนไกล ไกลเกินเห็น ด้วยสายตา
ไกลแสนไกล เพียงใด อยากจะพบ
ไกลแสนไกล อยากประสบ นั้นนักหนา
ไกลแสนไกล ยากแค่ไหน ให้บอกมา
ไกลแสนไกล ใจอ่อนล้า ก็อยากดู
เดินไปเรื่อย สายลมเอื่อย สายลมโบก
ลมพัดโกรก แว่วเสียงผ่าน ในรูหู
ใกล้แล้วมั้ง คงใกล้แล้ว จะได้ดู
เสียงเริ่มพัด ผ่านรูหู เริ่มใจเย็น
อ้าวสุดทาง เสียนี่ ไงดีหว่า
เสียงยังดัง ข้างหน้า แต่ยังไม่เห็น
เอาไงดี จะลุยต่อ หรือจะเบน
เอาไงวะ ใจเย็นเย็น ค่อยคิดเอา
เดินก็เดิน เอาวะ ไปกันต่อ
อย่าเพิ่งท้อ ฟ้ายังรอ อยู่เบื้องหน้า
เอาล่ะนะ เดินล่ะนะ เปล่งวาจา
เดินต่อไป ด้วยแรงขา อันมั่งคง...
6 พฤษภาคม 2551 22:01 น.
แขม่วแมน
พลาดไปแล้ว ก็แล้วแล้ว กันได้มั้ย
อย่ามาซ้ำ ย้ำหัวใจ ให้อดสู
สิ่งที่พลาด สิ่งที่ผิด ชีวิตกู
กูก็รู้ กูก็ช้ำ มากเกินทน
ใครจะอยาก จะพลาด อยากจะผิด
แต่ตอนนี้ ช่วงชีวิต มันสบสน
กำลังฝืน ฟื้นสภาพ ยังดิ้นรน
อยากจะพ้น วังวน แสนซมซาน
ไม่ได้ขอ กำลังใจ จากใครอื่น
ไม่ต้องการ ให้หยิบยื่น ความสงสาร
ไม่ต้องการ ให้ใครรู้ ว่าทรมาน
แค่ต้องการ ผันผ่าน ด้วยตัวเอง
ปล่อยกูเถิด ปล่อยให้อยู่ คนเดียวซักพัก
ก็รู้นะ ว่ารัก แต่อย่าข่มเหง
ขอช่วงนี้ ให้จมอยู่ กับตัวเอง
เพราะตอนนี้ กำลังเร่ง ผ่อนอารมณ์
เดี๋ยวสักพัก คงจะพัก ฟื้นใจได้
เดี๋ยวสักพัก ใจคงใหม่ คงสุขสม
แต่ช่วงนี้ กำลังขุ่น วุ่นอารมณ์
กำลังซม อย่ามาสม ให้ช้ำใจ...
4 พฤษภาคม 2551 21:19 น.
แขม่วแมน
ผลออกแล้ว ไม่แห้ว ติดสิงห์เงิน
กำลังเพลิน ดีใจ มีที่สิง
จากที่เครียด สุขเต็มเหยียด หมดประวิง
ได้เป็นสิงห์ เรียนรัฐศาสตร์ สมดังใจ
มศว. ชื่อนี้ ที่เรียนรู้
จะได้อยู่ ได้เรียน ให้สดใส
สร้างสังคม ให้อุดม ให้ชื่นใจ
สมที่ได้ เรียนรัฐศาสตร์ อย่างที่คอย..
ผมติด คณะสังคมศาสตร์ สาขาวิชารัฐศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
แต่งได้แค่นี้แหละครับกำลังดีใจ..
3 พฤษภาคม 2551 21:32 น.
แขม่วแมน
เรือถึงฝั่ง ดังหวัง ตั้งใจไว้
ล่องมาไกล เกินกว่า จะนึกถึง
แต่อดีต ยังฝัง ยังตราตรึง
หวนคำนึง ถึงคืนวัน ที่ผ่านมา
วันพรุ่งนี้ คงต้องก้าว สู่ผืนฝั่ง
คงต้องเดิน ลำพัง คงเหนื่อยล้า
คงจะเหลือ แค่อดีต แค่น้ำตา
คงต้องลา กันไป เหลือเพียงเงา
ลาแล้วเพื่อน วันเดือน เคลื่อนถอยห่าง
คงอยู่แต่ ความอ้างว้าง ความเปลี่ยวเหงา
คงอยู่แต่ ความหลัง ของพวกเรา
คงอยู่แต่ ความเศร้า ในหัวใจ
สิ่งที่เหลือ คือสิ่งใด อย่าไปคิด
เพราะชีวิต ยังต้องอยู่ สู้วันใหม่
แม้วันนี้ จะต้องจาก ไกลแสนไกล
แต่จำไว้ กลับมาเมื่อไหร่ ก็ยังเหมือนเดิม
2 พฤษภาคม 2551 20:30 น.
แขม่วแมน
ห่วงหวงยื้อ ตามตื๊อ เธอไม่ห่าง
คอยเอาใจ ไม่ลาร้าง ห่างไปไหน
เฝ้าทุ่มเท ทะนุถนอม ด้วยหัวใจ
เฝ้าห่วงใย ด้วยดวงใจ ที่หวังดี
เธอจะสน จะมองมา หาไม่พบ
แม้จะสบ ตากับเธอ ก็เมินหนี
เธอมองฉัน อย่างหมดค่า หมดความดี
ไม่ปรานี แม้ชำเลือง ด้วยหางตา
คงมองฉัน เป็นไอ้โง่ เป็นไอ้งั่ง
พูดอะไร ไม่น่าฟัง ช่างไรค่า
พูดกับฉัน เหมือนเธอเบื่อ เต็มประดา
เสียเวลา คุยกับคน ไร้ค่ามอง
เจตนา แท้แล้ว แค่อยากรัก
ไม่ต้องการ หาญหัก หรือตอบสนอง
แค่ดีใจ ที่ได้ทำ ที่ได้มอง
ได้ประคอง เธอให้เดิน อย่างมั่นคง
เจตนา ของฉัน ไม่มากหรอก
ไม่เคยคิด กลับกลอก ให้ลุ่มหลง
แค่ทำไป ให้หัวใจ อยู่ดำรง
อย่างมั่นคง ด้วยความรัก ที่ให้เธอ..
หน้าส่วนตัว
1055
