21 เมษายน 2554 12:19 น.
แขม่วแมน
ลมพัดเข้ามาเย็นเย็น
ใบไม้ไหวเอน ฉันนั่งจิบนมเอนกาย
วันนี้ช่างน่าสบาย
อากาศผ่อนคลาย น่าจะนอนหงายผึ่งลม
เมือหิวหันหาขนม
พร้อมน้ำอัดลม แถมพัดลมเป่าอยู่ปลายเท้า
แต่พอมานั่งดูข่าว
มีแต่คาวคาว เปลี่ยนข่าวเพราะเสียอารมณ์
สุดท้ายตบพุงกลมกลม
เปิดจ่อพัดลม แล้วฉันก็ล้มลงนอน
8 เมษายน 2554 16:44 น.
แขม่วแมน
คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่...
ห่างกันแท้แท้ มาอยู่ถึงตั้งบ้านแพง
ที่นี่แสงแดดแร๊งแรง
อีกทั้งแมลง แมงเม่า กุ๊ดจี่ แมงมุม
แมงวันก็เยอะ ยุงชุม
ตากผ้ามีรุม พ้นห้องต้องปัดระวิง
แต่ฉันสนุกจริงจริง
ได้ทำหลายสิ่ง ที่ไม่เคยคิดมาก่อน
แม้แดดจะร้อน รอนรอน
แต่ใจสะออน ยังคงยิ้มกริ่มเรื่อยมา
ยิ้มเพราะน้ำใจเจรจา
ไมตรีปรีดา ที่มากระชับหัวใจ
นานนานจะเหงาใหญ่ใหญ่
เพราะไม่สบาย เหมือนที่เคยอยู่เคยกิน
แต่ช่วงนี้ฉันเริ่มชิน
แม้อาหารไม่คุ้นลิ้น ก็กินแต่ลาบแต่ก้อย
โอ้ลืม..ฉันเจอน้ำโขง
เห็นเด็กก้นโด่ง ดำผุดดำว่าย มันแผลบ
เด็กน้อยตัวดำ ดั้งแหมบ
นิสัยแส๊บแสบ แต่ยิ่มกินใจฉันจัง
ได้นั่งริมโขงริมฝั่ง
กระดิกเท้าเพลินจัง ได้นั่งสบ๊ายสบาย
แต่งานก็หนักเหลือหลาย
โอ้ท่านเจ้านาย ใจเย็นลงบางทีเต๊อะ
หน้าส่วนตัว
3706
