ปล่อยฉันเอาไว้....แล้วจงไปรักกัน

แดนไกล ไลบีเรีย

คนหนึ่งสำหรับฉันคือเพื่อนสนิท
คนนั้นเป็นดั่งมิตรชิดใกล้
คนนั้นฉันเชื่อและไว้ใจ
ปรึกษาอะไรอะไรได้ทั้งนั้น

อีกคนหนึ่งเป็นมากกว่าเพื่อน
เป็นคนเสมือนคนในฝัน
คนนั้นฉันรับรู้กันและกัน
คนนั้นฉันสัมพันธ์ลึกซึ้งใจ

ไม่เชื่อ.....
เมื่อคนทั้งคู่อยู่ใกล้
เมื่อตาสองคู่โยงใย
เมื่อใครคนหนึ่งแอบเอ่ยรัก

ฉับพลัน...
ตัวฉันแทบล้มเซหลัก
ใจหล่นร่วงเร้นพรึกพรัก
เจ็บใจเจ็บนักรักลวง

เฉือนกันด้วยใจที่ไว้ใจ
กรีดย้ำเลือดไหลหนักหน่วง
ปักคมพิษรักแนบทรวง
จนล่วงแผลแสบแทรกซ้ำ

น้ำตารินไหลพร้อมสายเลือด
ก่อนเหือดแห้งไปพร้อมรอยย่ำ
รอยประทับฝังใจจดจำ
รอยช้ำย้ำเตือนเหมือนรับรู้

ปล่อยสองคนนั้นไป....
หากใจทั้งสองอยากครองคู่
ปล่อยฉัน.....ให้น้ำตาพรั่งพรู
ฉันจะอยู่ลำพังของฉันเอง