นังมอร์นิ่งหน้างอ ตอนที่1

แถก ดิกดิก

บทที่1..แรกพบ....

บ้านใหม่ของเราเป็นทาวน์เฮาส์สองห้องนอนข้างบน
ด้านล่างเป็นโรงจอดรถและห้องรับแขกยาวไปจดบันไดทางขึ้น
ด้านหลังเป็นครัวเล็กๆและเปิดโล่งออกหลังบ้าน
เป็นลานปูกระเบื้องดูสะอาดตา  ลมพัดเย็นสบายทีเดียว
หลังจากที่เอากระถางโมก มะลิ พุดพิชญามาลงไว้ก็ดูดีขึ้นเยอะ
ความสุขง่ายๆใกล้ตัวมีอยุ่ทั่วไป  แล้วแต่ว่าใครจะมองเห็นหรือไม่อย่างไร
ผมเอาเก้าอี้ยาวมาวางไว้ตรงมุมกำแพง  ยามเช้ามีแดดอ่อนๆส่องลงมา
ในสวนเล็กๆของเรา ก็เป็นมุมกาแฟที่แสนสบายไม่แพ้สวนสวยในนิตยสารแพงๆเลยละ
ดอกคุณนายตื่นสายและแพรเซี่ยงไฮ้แข่งกันบานรับแสงตะวัน  อวดสีสันน่ารักน่าดู  ดอกโมกหอมอ่อนๆแทรกกับกลิ่นดอกมะลิกรุ่นๆ  คนใกล้ตัวเอากาแฟมาเสิร์ฟพร้อมรอยยิ้มน่ารัก  ที่กาลเวลาก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยสักที
ก่อนที่พระเอกจะเอ่ยอะไรออกไป....ให้บรรยากาศเลวร้าย  เอ๊ย...โรแมนติกเข้าไปอีก..
                            ."แง้ววววววววว"  
เรามองหน้ากันอย่างแปลกใจ "มีแมวมาหน้าบ้านเรา"
คนสวยตลอดกาลของผมมีท่าทางดีใจเพราะเธออยากมีแมวเป็นของตัวเองมานานแล้ว  หลังจากต่อรองและรบรากันมานาน เรื่องขนแมวบ้างละ เรื่องผมเป็นไซนัสมั่งละ  เรื่องแมวจะข่วนข้าวของบ้างละ  ที่สำคัญไคลแม็กซ์ของเรื่องก็คือ..อึแมวเหม็นบรรลัยจักร  หรือภาษาวัยรุ่นสมัยเคอิโงะตามหาบิดา  เขาเรียกว่า"เหม็นโคตรๆ " อันนี้ผมรับไม่ได้เลยครับ  ชนิดพอนึกถึงกลิ่นก็มาเลยว่างงั้น
ตอนเป็นเด็กเคยโดนใช้ให้โกยขี้แมว นึกแล้วยังขยักขย้อนอยู่จนบัดนี้
กลิ่นสุดลิ่มทิ่มจมูกทะลุสมองประทับนาสิกมิรุ้ลืม เลยครับพับเผื่อย...
                         ไปดูกันดีกว่า
 เธอวางแก้วกาแฟถ้วยโปรดลงบนโต๊ะแล้วกึ่งเดินกึ่งวิงนำหน้าผมที่ตามไปติดๆทันที
ภาพที่เราสองคนเห็นพร้อมๆกันคือ  แมวลายเสือหางกุดสีกระดำกระด่างไม่ทราบเพศ
ยืนเอาตัวถูไถไปมาตามขอบประตูเหล็กดัด  เพราะมันเข้ามาไม่ได้ ปากก็ร้องเหมียวหง่าวไปตามประสา
ทำนองว่า มีไรกินมั่งละจ๊ะคนหล่อคนสวยจ๋า  งั่มๆๆ  ตากลมๆของมันจ้องมองเชิงวิงวอน
จนย้วยไปมา ลีลาประหนึ่งโคโยตี้สาวสวยกำลังยักย้ายสายสะโพกอยู่ข้างเสายังไงยังงั้น
ผมมองหน้ายาหยีเหมือนจะหยั่งเชิง ว่าเอาไงดี   เธอก็ดูจะเฉยจนผมแปลกใจ
เพิ่งมารุ้ทีหลังว่าเธอไม่ชอบแมวไม่มีหาง  และลายของมันก็ไม่เข้าตากรรมการ
(อันนี้เป็นกฎของเธอเองครับ ว่าแมวที่น่ารักของเธอต้องมีหางทุกตัว555555)
          ไม่รู้มีไรให้มันกินมั่ง   เธอเดินกลับเข้าครัวค้นอะไรกุกๆกักๆสักพัก
 ก็ถือฝากล่องโฟมกลับมา  ข้างในมีข้าวเย็นก้นหม้อ คลุกกับปลาทอดท่าทางน่ากิน
หนูใส่น้ำปลาด้วยนะ ผมถามว่าใส่ทำไม  ก็มันจะได้กินอร่อยๆไง เธอตอบอย่างน่ารัก
ผมมองข้าวในฝากล่องโฟมแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อก  นึกอยากลองชิมดูสักคำ ท่าทางน่ากินจริงด้วยแฮะ
เมี้ยวๆๆๆ เธอเรียกแมวแล้วเปิดประตุวางฝาโฟมลงกับพื้น  แมวลายเสือ ก้มลงกินอย่างหิวโหย
น่าสงสารเนอะมันคงหิว เรามองหน้ากันยิ้มๆ ดูปากแมวไปพลาง กลืนน้ำลานยไปพลางจนแมวกินหมด
มันเลียปากแล้วเงยมองเราเหมือนจะขอบคุณ ( เอ..หรือว่ามันจะบอกว่าเอาอีกหว่า..)
มันคงอยุ่แถวนี้เนาะ..หนูเห็นมีหลายตัวหางกุดทั้งนั้นแต่ตัวนี้มาเรียกเราถึงหน้าบ้านเลย
คนสวยของผมพูดมีนัย  น้องหมายความว่าไงจ๊ะ  จะเลี้ยงมันปล่าวล่ะ 
ไม่รุ้สิแล้วแต่พี่ละกัน
พี่ว่าเราให้มันกินข้าวเฉยๆไปก่อนดีกว่าอย่าเพิ่งปักใจ มันเป็นแมวโตแล้วนะ
ตัวผู้หรือตัวเมียล่ะ นี่ แฟนผมดูไม่ออก
ตัวเมีย ผมตอบเนือยๆ ไม่อยากจะคุยว่าเรื่องทำนองนี้ถนัดนักละ
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตอนเด็กๆที่บ้านเลี้ยงทั้งหมาทั้งแมวมาตลอด
ตัวไหนผู้ตัวไหนเมียดูเป็นหมดไม่มีพลาด    ตัวนี้เป็นแมวสาวลายเสือดำๆด่างๆพิกล
แต่ดูไปดุมาผมก็ว่ามันน่ารักดี  เหรอ....แฟนมองหน้าผมก่อนมีแววตาแปลกๆที่มิอาจคาดเดาได้
นังแมวลายเสือ ร้องแง้วววว..ยาวๆแล้วผละจากเราไป เดินมุดประตูรั้วโรงจอดรถออกไป
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
.ดูมัน..อิ่มแล้วสะบัดตูดหนี   ผมนินทาตามหลังมันระยะเผาขนเอานิสัยคนมาใช้เห็นๆ
คิดมาก..มันอาจไปอึก็ได้  กาแฟเย็นหมดละพี่แฟนผมปิดประตูแล้วดึงมือผมเข้าบ้าน
กาแฟเย็นชืดหมดแล้วจริงๆ  
 เดี่ยวชงใหม่ให้มั้ย เธอถามทำหน้าน่ารัก ผมส่ายหน้า ยกกาแฟแก้วเดิมซดหมดรวดเดียวเกลี้ยง
พี่ไปอาบน้ำแล้วนะ    ตอนเดินผ่านเธอก้มลงหอมต้นแขนเบาๆ กลิ่นหอมเหมือนเด็กๆที่เพิงตื่นนอน
วันนี้มีเรื่องสนุกแต่เช้าเลย เขาว่ามีแมวมาหามีหมามาสู่เป็นเรื่องดี...ขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆเหอะ....อาบน้ำพลางนึกถึงกลอนดอกสร้อยสุภาษิตไปพลาง

แมวเอ๋ยแทมวเหมียว...
รูปร่างประเปรียวเป็นนักหนา
ร้องเรียกเหมียวๆเดี๋ยวก็มา
เคล้าแข้งเคล้าขาน่าเอ็นดู
รู้จักเอารักเข้าต่อตั้ง
ค่ำๆซ้ำนั่งระวังหนู
ควรคิดว่ามันกตัญญู
ควรดูอย่างไว้ใส่ใจเอย.....

                    .......โปรดติดตามตอนต่อไปครับ....
                                        นายแถก
                                      21 สค. 2552