30 กันยายน 2552 13:34 น.
แถก ดิกดิก
เช็ดน้ำตาเถิดน้อง..อย่าร้องไห้
ผ่านมือชายแค่นี้เรื่องขี้ผง
เขาลิ้มลองน้องนางแล้ววางลง
หน่อยเขาคงหวนมาถ้าต้องการ...
ผิวชมพูผ่องใสของวัยสาว
ต้องเปื้อนคาวเหงื่อไคลสิ้นวัยหวาน
ปล่อยเขาเปลื้องผ่อนผ้าไม่ช้านาน
ก่อนถึงกาลโลมไล้ให้อ่อนแรง
ดุจขี้ผึ้งลนไฟไร้แรงต้าน
สาวสะคราญสุดยื้อมือชายแกล้ง
ทั้งโลมลูบจูบเร้าเจ้าแก้มแดง
ประเดี่ยวแรงประเดี๋ยวเบาเจ้าอ่อนใจ
พอเสร็จสมอารมณ์หมายชายตีจาก
เขาผิวปากเริงร่าผ้าสวมใส่
ทั้งแววตาเอิบอิ่มยิ้มละไม
เดินออกไปจากห้องไม่มองนาง
ความหอมหวานหากซื้อง่ายและขายคล่อง
เขาก็จ้องจ่ายจริงก่อนทิ้งขว้าง
กว่ารู้ตัวก็สายเมื่อปลายทาง
เมื่อหอมจางจากเจ้าเขาไม่แล
เช็ดน้ำตาเถิดน้อง..อย่าร้องไห้
ช่างเถิดเขาทิ้งไปไม่แยแส
จะขอล้างคาวให้อย่างไม่แคร์
ด้วยรักแท้....น้องสบู่คู่ฝักบัว...
แถก ดิกดิก
30 กันยายน 2552
17 กันยายน 2552 12:00 น.
แถก ดิกดิก
อัลบั้มเล่มเก่าเอามาเปิด
ขอบกระเดิดปกถลอกจนออกเหลือง
ชอบหยิบมาเปิดดูอยู่เนืองเนือง
รำลึกเรื่องผ่านมาประดามี
เพื่อนร่วมห้องหน้างอชั้นปอหนึ่ง
เรื่องทะลึ่งหากเธอเผาเราป่นปี้
เปิดกระโปรงเธอเล่นเป็นแรมปี
โดนครูตีอิ่มไม้เรียวเขียวไปนาน
ตอนทำเวรเล่นกันฟันไม้กวาด
เธอหวดพลาดวิ่งแจ้นช่างแสนหวาน
เตะผ่าหมากเต็มเกือกตาเหลือกลาน
จุกจนคลานฤทธิ์น้องหนูดูเธอทำ
เชิญธงชาติหลายครั้งยังจำได้
เหมือนเธออายแอบก้มดูคมขำ
แม่หนูน้อยผมม้าลูกตาดำ
มือเธอกำหัวใจใครรู้ไหมเออ
เพื่อนแหย่เราเป็นแฟนเธอแสนโกรธ
ทำหน้าโหดท้าต่อยฉันพลอยเซ่อ
ตอนฉันล้มนอนตะแคงแกล้งแพ้เธอ
ก็ได้เจอฤทธิ์กัดถนัดใจ
สารพัดความหลังยังโลดแล่น
มันฝังแน่นนานมาหาลืมไม่
จบมอต้นก่อนพรากจากกันไป
ตัดสินใจบอกคำหนึ่งให้ซึ้งเชียว
ตอนนั้นเขินเกินไปพูดไม่ออก
ดันไปบอกว่าซึ้งนึ่งข้าวเหนียว
พวกเพื่อนๆหันมาเป็นตาเดียว
หัวร่อเกรียวไอ้ติงต๊องบ๊องจริงแก
ความคิดถึงตรึงติดคิดไม่ตก
โชคชะตาเล่นตลกเสียย่ำแย่
สิบกว่าปีจากกันไม่ผันแปร
ร้านกาแฟฉันเดินบังเอิญเจอ
รอยยิ้มยังสดใสไม่เคยเปลี่ยน
รักวัยเรียนเติมเชื้อไฟใหม่เสมอ
เราหัวร่อต่อกันฉันกับเธอ
เกือบพูดเพ้อเรื่องหลังที่ฝังใจ
อีกรุ่นราวสาวสวยก็นวยนาด
เอามือพาดวางลงที่ตรงไหล่
เธอทำท่ากรุ้มกริ่มยิ้มละไม
ฉันถอนใจหลบตาไม่น่าเลย
ก่อนจากกันฉันส่งตรงฟุตบาธ
ต้องคลาคลาดกันแล้วแก้วตาเอ๋ย
รักวัยเรียนเรื่องหลังอย่าหวังเชย
สาวที่เคยแอบฝัน..ดันเป็นทอม.
แด่..เรื่องหลังที่ฝังใจ
แถก ดิกดิก
15 กันยายน 2552
14 กันยายน 2552 12:16 น.
แถก ดิกดิก
คำเขาเอ่ยรักแท้แพ้ความห่าง
ระยะทางยิ่งไกลอาจไขว้เขว
ปลูกรักไว้ไกลตาพารวนเร
อาจซัดเซพลัดพรากจำจากจร
อันจิตคนซับซ้อนสุดอ่อนไหว
รักปานใดใหญ่ยิ่งกว่าสิงขร
ระยะทางห่างกันอาจบั่นทอน
แทบม้วยมรณ์ถอนสะอื้นขื่นอารมณ์
แต่ใกล้มากหากยึดจนอึดอัด
รักแล้วรัดมัดหนาอาจพาล่ม
ทุกฝีก้าวจับตาพาดิ่งจม
เรือรักล่มเพราะคาดหวังพังทุกราย
เธอรักฉันนั้นรู้อยู่ว่ารัก
และแน่นหนักใจอยู่มิรุ้หาย
เราอาจร่วมชีวิตกันในบั้นปลาย
ขอจงคลายใจหน่อยอย่าน้อยใจ
อย่าประชิดติดยึดจนอึดอัด
ปฏิวัติเสียทีจะดีไหม?
เลิกทำตัวติดกันทุกวันไป
เอาแต่ใจจริงหนอชอบงอแง
ช่วยรักษาระยะห่างบ้างได้ไหม?
ประกบใกล้ทุกนาทีนี้คงแย่
ถึงเราต้องห่างไกล..ฉันไม่แคร์..
หุบรักแร้ลงหน่อย..ค่อยคุยกัน..(แง้..เหม็งจั๊กกะเต่าง่ะ.)
แถก ดิกดิก
14 กันยายน 2552
9 กันยายน 2552 13:36 น.
แถก ดิกดิก
กลอนตกกรอบลอบมองต้องสะอื้น
กลอนเขาอื่นอ่องเอี่ยมเทียมสวรรค์
ล้วนกลอนใหม่สรรมาสารพัน
ทุกสิ่งอันสวยสะตระการตา
เหลียวมองดูกลอนเรามันเหลาเหย่
หมดความเท่ใครใครไม่ถามหา
ถึงอยู่ใกล้ปลายจมูกจ่อลูกตา
แต่ราคามันด้อยต้องคอยปลง
อย่าไปเทียบเปรียบใครให้ใจเจ็บ
เขาแนมเหน็บช่างเถอะว่าเลอะหลง
ถึงจะเก่าอย่างไรยังได้ลง
อีกหน่อยคงค่อยคลายขยายไป
ขยับค้อนตั้งตรงบรรจงตอก
ลองดึงออกจากเบ้าดันเข้าใหม่
รอสิ้นเดือนเสียก่อนลอบถอนใจ
เอาอันใหญ่กว่านี้...เมื่อมีตังค์...
แถก ดิกดิก
9/09/2009
7 กันยายน 2552 14:02 น.
แถก ดิกดิก
เมื่อยามตื่นคืนค่ำน้ำค้างตก
หม่นหัวอกหัวใจกระไรนี่
เดือนดาราฟ้างามยามราตรี
มิเห็นมีแก่ใจจะใคร่มอง
ด้วยสิ่งฝันพลันลับดับตรงหน้า
โอ้ถึงคราแดเราจะเศร้าหมอง
เพียงแอบหวังนั่งนึกยังตรึกตรอง
แต่ครรลองที่หวังยังอีกไกล
สุดจะเอื้อมมือคว้ามาแนบอก
มองดาวตกกล้ำกลืนสะอื้นไห้
หากฟ้าสางคงคลาดแทบขาดใจ
ฝันอยากให้ราตรีนี้ยืนยาว
สายลมเอื่อยเรื่อยไล้ให้หนาวเหน็บ
จักฝืนสู้ทนเก็บแม้เหน็บหนาว
อดใจรอนิดหนึ่งคงถึงคราว...
เสียงแมวหง่าวกู่ก้องร้องกังวาน
เมื่อยามตื่นขื่นอกแสนหมกไหม้
มองทางใดมืดมัวทั่วสถาน
รอยามหลับเมื่อใดคงได้การ
ยกเค้าบ้านซะให้เหี้ยน..โรงเรียนโจร...(อิ..อิ..)
แถก ดิกดิก
7 กันยายน 2552
หน้าส่วนตัว
6505
